فرعون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
نگاره‌ای از فرعونی جوان(رامسس دوم) در ارابه جنگی‌اش - موزه بریتانیا.
پِرآ

Per-âa

به خط هیروگلیف

O1
O29

واژه فِرعَون لقبی است که در دوره متأخر برای نام بردن از فرمانروایان سلسله‌های مصر باستان به‌کار می‌رود. هر چند، از نظر تاریخی، فرعون فقط در طی پادشاهی نوین مصر، به ویژه در میانه دودمان هجدهم مصر، پس از سلطنت حتچپسوت به عنوان یک لقب برای پادشاهان مورد استفاده قرار گرفت. فرعون مدیر ارشد، رئیس ارتش، و فرمانروای کل مصر تلقی می‌شده است. او همچنین پسر رع به شمار می‌آمده. واژه فرعون از ریشه قبطی «پِرآ» به معنای «خانهٔ بزرگ» است؛ اشاره‌ای به این واقعیت که فرعون‌ها خود را پناهگاه مردم می‌دانستند و برای خود کاخ‌های بزرگ پادشاهی داشتند.[۱] با آنکه در اصل این واژه اشاره به کاخ پادشاهی فرمانروا می‌کرد، تا هنگام توتمس سوم (۱۴۲۵–۱۴۷۹ پ. م) در پادشاهی نوین، دیگر به عنوان نامی برای شخص فرمانروا به کار گرفته می‌شد.[۲]

نخستین شخصی که در تاریخ مصر باستان به نام فرعون مشهور است، شخصی است به نام پادشاه عقرب که نام اصلی وی مشخص نیست؛ ولی در نقشی که از او روی یک گرز سنگی وجود دارد، عقربی روبروی صورت او دیده می‌شود و به این دلیل او را به این نام می‌خوانند. از فراعنهٔ مصر می‌توان خوفو، خفرع، منکورع، رامسس دوم، آخناتون، توت‌آنخ‌آمون، شهبانو حتچپسوت، و توتمس سوم را نام برد. در میان تمامی این فراعنه، خوفو، خفرع و منکورع به خاطر ساختن اهرام ثلاثه، توتمس سوم و رامسس دوم به خاطر قدرت بیش از حد در اداره کشور و کشورگشایی، آخناتون به خاطر مخالفت و ضدیت با تمام عقاید فراعنه گذشته و ساختن شهر آخن آتون (افق آتون) به همین منظور و توت‌آنخ‌آمون به خاطر مرگ عجیبش در سن هیجده سالگی و گنجینه دست‌نخوردهٔ مقبره خود بیش از بقیه فراعنه شهرت دارند.

فرعون در قرآن[ویرایش]

در قرآن از فرمانروای زمان موسی در مصر، با عنوان فرعون یاد شده است؛ ولی از فرمانروای زمان یوسف در مصر، با عنوان پادشاه (مَلِک) یاد شده است. بسیاری از مورخان اسلامی باور دارند که رامسس دوم فرعون هم‌عصر موسی بوده‌است. از جمله محمد بیومی مهران، استاد برجسته دانشگاه اسکندریه، در مقاله‌اش پس از بررسی نظرات و دلایل پژوهشگران مختلف، «رامسس دوم» را یکی از فرعون‌های معاصر موسی می‌داند.[۳]

پانویس[ویرایش]

  1. اردشیر خدادادیان. تاریخ مصر باستان. تهران: سخن. ۲۴. شابک ‎۹۷۸–۹۶۴–۳۷۲–۳۵۰–۷. 
  2. Redmount, Carol A. (۱۹۹۸). The Oxford History of the Biblical World. Oxford University Press. ۸۹–۹۰. 
  3. او همهٔ این دیدگاه‌ها و قرائن و شواهدی که به پشتوانه این نظریات بیان گشته است را مشروحاً مطرح نموده و سپس به نقد می‌گذارد و در نقد و نفی این دیدگاه‌ها افزون برانچه خود ارائه نموده از دیدگاه‌های دیگر پژوهشگران – عموماً غربی – نیز مدد جسته است. بر پایه برخی از یافته‌های باستان‌شناسی، دیدگاه‌هایی که یکی از فرعون‌های پیش از رامسس دوم، بعنوان فرعون معاصر با موسی گمان زده شده را یکسره بی اساس کرده است. در پایان دکتر بیومی مهران دیدگاهی که «رامسس دوم» و «مرنپتاح» را فرعونهای معاصر موسی می‌داند درست‌ترین دیدگاه می‌شمارد. (مقالات دکتر بیومی مهران)