استهبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
استهبان
صابونات
Estaahban.JPG
کشور  ایران
استان فارس
شهرستان استهبان
بخش مرکزی
نام(های) دیگر صابونات
نام(های) قدیمی اصطهبانات و سته بان
مردم
جمعیت ۳۸٬۳۰۰ (آمار ۱۳۹۰)
جغرافیای طبیعی
مساحت ۲۶۵۲ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا ۱۶۹۰ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۳۰
میانگین بارش سالانه ۱۴۵
روزهای یخبندان سالانه ۵
اطلاعات شهری
ره‌آورد انجیر، زعفران، بادام
پیش‌شماره تلفنی ۰۷۱۵۳۲

استهبان شهری در شرق استان فارس واقع در کشور ایران است. این شهر مرکز شهرستان استهبان است.

پیشینه[ویرایش]

در گذشته، نام این شهر اصطهبانات بوده‌است که در آبان ۱۳۵۳ خورشیدی به نام کنونی آن، یعنی استهبان تغییر کرده‌است.[۱] استهبان به نامهای دیگری مانند اصبهبذات؛ اصطبهان؛ اصطهبانات؛ استنبات، سَوُنات، صابونات و استهبان خوانده شده است.

در واقع کمابیش در منابع متعدد تاریخی و جغرافیایی نامی از سرزمین استهبان آورده شده‌است، فارسنامه ناصری گوید که نام این شهر استهبانات بوده که پس از استیلای عرب به اصطهبانات تغییر یافته‌است.[۲] حدودالعالم با استناد از المسالک و الممالک اصطخری شهر را اصطهبان و همچنین اصطهجان می‌نامد، ابن بلخی در فارسنامه خود به اصطهبان اشاره دارد ولی نزهةالقلوب آن را اصطهبانان ذکر می‌کند، ابن حوقل و مقدسی نیز در کتب خود اصطهبانات را آورده‌اند.

منابع فوق حاکی است که در طول ده سده شکل بیانی آن ثابت مانده و فقط از لحاظ نوشتن دچار تغییری جزئی گردیده‌است، این امر نشان می‌دهد در طول سال‌های بسیار اصالت این واژه حفظ شده و تغییر نکرده‌است.

مردم این شهر، استهبان را صابونات نیز می‌نامند.

وجه تسمیه[ویرایش]

استهبان واژه‌ای پهلوی از عبارت سته + بان، به معنای نگهبان شهر است.[۳]

محصولات کشاورزی[ویرایش]

محصول اصلی کشاورزی این شهر انجیر و زعفران است. در منابع، به محصولات دیگری از جمله: گندم، حبوبات، پنبه، زیتون و میوه‌های دیگری همچون گردو، بادام و انار و انگور اشاره شده‌است. زعفران این شهر از نظر عطر و طعم زبانزد و دارای کیفیت منحصر به فردی است اما در بازار تجارت زعفران به علت نداشتن رنگ کافی، شناخته شده نمی‌باشد.

سوابق علمی[ویرایش]

استهبان، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، از مراکز مهم مطالعات شیعی به‌حساب می‌آمده و در حدود دو سده، طلاب علوم دینی در این شهر به تحصیل می‌پرداختند. به‌طوری که به این شهر، لقب نجف اصغر یا نجف کوچک را داده بودند.

بزرگان[ویرایش]

جاذبه‌های مذهبی[ویرایش]

باغ‌های انجیر استهبان

جای‌های دیدنی[ویرایش]

از مهمترین مناطق دیدنی شهرستان استهبان آبشار استهبان، آبشار لای تاریک، آبشار سلطان شهباز، مجموعه ییلاقی درب آسیاب، منطقه ایج، شهر باستانی خیر، منطقه رونیز و غار اشکفت گبر است که مشرف به جاده شیراز و در دامنه غربی کوه‌های رونیز است:[۳]

ره آورد[ویرایش]

فاصله تا شهرهای مهم[ویرایش]

  • فاصله تا داراب: ۱۰۸ کیلومتر
  • فاصله تافسا: ۷۵ کیلومتر
  • فاصله تا شیراز: ۱۸۵ کیلومتر
  • فاصله تا کرمان:۳۶۵ کیلومتر
  • فاصله تا ایج: ۲۵ کیلومتر
  • فاصله تا نی ریز: ۴۰ کیلومتر
  • فاصله تا سیرجان: ۱۹۰ کیلومتر

پانویس[ویرایش]

  1. سرزمین و مردم ایران، عبدالحسین سعیدیان، ص ۵۶۵
  2. فارسنامه ناصری، حسن حسینی فسایی، ص۱۲۵۵
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ آبشارهای ایران، مجید اسکندرری، انتشارات ایرانشناسی، تهران: 1389، ص 145.

منابع[ویرایش]

  • پایگاه اطلاع‌رسانی استهبان
  • امامزاده پیرمراد
  • آل ابراهیم، محمدرضا، آثار باستانی، اماکن مذهبی و گردشگاه‌ها در استهبان، استهبان: انتشارات سته بان، ۱۳۸۵.
  • کیانی، حسن، جغرافیای طبیعی استهبان، شیراز: انتشارات میرزای شیرازی، ۱۳۷۶.
  • شورش، زندگی و مبارزات کریم پور شیرازی، علی اشرف درویشان، محمدرضا آل ابراهیم نشر چشمه، ۱۳۸۳، شابک:-
  • آل ابراهیم، محمدرضا، بهارستان یا بهار استهبان شرح حال بزرگان و هنرمندان استهبان: انتشارات سته بان ۱۳۹۱
  • زندگینامه مشهورترین شاعران ایران، چنگیزیان، فاضل، انتشارات سرچشمه ،۱۳۸۵ شمسی

پیوند به بیرون[ویرایش]