گواه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گواه یا مدارک و شواهد، (به انگلیسی: Evidence)، به طور کلی، هر چیزی است که در پشتیبانی از یک ادعا ارائه شده‌است.[۱] این حمایت ممکن است قوی یا ضعیف باشد. قویترین نوع گواه آنست که شواهدی برای اثبات مستقیم حقیقت یک ادعا را فراهم می‌کند. در آن سوی مفرط دیگر، شواهدی قرار می‌گیرند که تنها با یک ادعا سازگارند اما جنبهٔ دیگر را نفی نمی‌کنند، اظهارات ضد و نقیض، همان‌گونه که در مورد گواه ضمنی است.
در حقوق، ادله اثبات دعوی حاکم بر انواع دیگر شواهدی است که قابل پذیرش در یک اقدام قانونی هستند. انواع مدارک قانونی شامل گواهی، گواه مستند و گواه فیزیکی یا مادی است. بخش‌هایی از یک مورد قانونی که در آن بحث و دوسخنی دیده نمی‌شود، به طور کلی، به عنوان «حقایق مورد» شناخته می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- باور
- برهان (منطق)
- تجربه‌گرایی
- ابطال‌پذیری
- اثبات‌گرایی منطقی
- برهان (ریاضی)
- روش اثبات
- عقل
- شک‌گرایی
- نظریه توجیه
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Evidence»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۶).
