قاسم‌آباد (شهر)
 |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
| قاسم‌آباد | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان رضوی |
| شهرستان | خواف |
| بخش | بخش جلگه زوزن |
| سال شهرشدن | ۱۳۸۲ |
| مردم | |
| جمعیت | ۴٬۱۶۳ |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۹۷۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین بارش سالانه | ۱۱۰ |
| روزهای یخبندان سالانه | ۲۰ روز |
قاسم‌آباد شهری است در استان خراسان رضوی در شرق ایران.
این شهر در بخش جلگه زوزن، شهرستان خواف قرار دارد. شهر قاسم آباد در ۶۰ کیلومتری خواف قرار دارد.
این شهرستان از شمال به شهرستان خواف، از غرب به شهرستان گناباد، از جنوب به شهرستان قاینات متصل است.
جمعیت این شهر در سال ۱۳۸۵، بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران برابر با ۴۱۶۳ نفر بوده‌است. مذهب اکثریت غالب مردم این شهر تشیع می‌باشد. بیشتر اهالی این شهر از طایفه زنگنه و جوانشیری می‌باشند.
محصولات عمده کشاورزی این شهر گندم، جو، پنبه و پسته می‌باشد. سایر محصولات شامل خربزه، هندوانه، زعفران، زیره و خشکبار می‌باشد. دامپروری در این شهرستان به صورت سنتی رایج است و غالباً گوسفند و بز می‌باشد.
آثار و جاذبه‌های تاریخی[ویرایش]
این مسجد در چند صد متری حاشیه شرقی شهر قاسم آباد واقع شده‌است از ساختمان اصلی این مسجد که به اوایل قرن هفتم هجری قمری تعلق دارد، چند پایه و دو دیوار و سردری باقی‌مانده‌است و در کتیبه آن نیز تاریخ ۶۰۰ و ۶۱۰ هجری قمری قید شده‌است این مسجد از لحاظ تزیینات و نگاره‌های خط کوفی جالب توجه‌است آثار باقی‌مانده این مسجد معرف معماری و تزیینات قرن هفتم هجری قمری می‌باشند ساختمان ایوان و تاق‌ها و سایر ریزه کاری‌های هنری این بنا موجب شده‌است که مسجد زوزن در شمار زیباترین مساجد تاریخی قرن هفتم هجری قمری محسوب شود این مسجد تحت شماره ۳۴۰ در شمار آثار تاریخی به ثبت رسیده‌است.
آبشارها و طبیعت بکر این کوه خستگی کویر را از تن هر بیننده‌ای می‌زداید نظیر دره (بازه) و علی آباد، بیشه و خوخو
بزرگان و مشاهیر[ویرایش]
ملک عماد زوزنی حاکم سرزمین زوزن که سعدی شیرازی از وی به نیکی یاد کرده‌است.
ابونصر مشکان در یکی از سال‌های نیمه اول قرن چهارم هجری در ولایت زوزن به دنیا آمد. صاحب دیوان رسائل سلطان محمود و مسعود غزنوی است. او از جمله بهترین نویسندگان رسائل است و آن چه به قلم او نوشته شده در میان رسائل ساده فارسی از بلیغ‌ترین است. وی در سال ۴۰۱ هجری قمری بعد از به وزارت رسیدن شمس الدّین الکفاه احمد بن حسن میمندی، به صاحب دیوانی رسائل دولت غزنوی برگزیده شد و از آن پس همواره در این شغل باقی ماند. ابونصر بر دو زبان فارسی و عربی تسلّط داشت. شاگرد او، ابوالفضل بیهقی، چند نامه فارسی او را در تاریخ نقل کرده که همه آن‌ها در نهایت زیبایی و رسایی کلام است. وی در سال ۴۳۱ هجری قمری درگذشت.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
