جوهر (فلسفه)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جوهر در علوم فلسفه به معنی ذات است و در برخی متون با عنوان جوهره وجود یاد شده است.
جوهر جنس موجودی است که دربودن خود نیاز به هستی موجوددیگری ندارد. مانند مقوله جسم.درمقابل آن عرض جنس موجودی است که دربودن خود نیازمند بودن موجوددیگری است مانند مقوله رنگ.[۱]
فلاسفه قدیم اقسام جوهر را ۵ گونه عقل نفس ماده هیولا وصورت میدانند. ارسطو این مواردرا درکتاب خود بنام ارغنون آورده است.[۲]
در فلسفه غرب و فلسفه اسلامی، جوهر به عنوان موجودی یاد می‌شود که قائم به خود است برخلاف عرض که به موجود دیگری نیازمند است. تفاوت مفهوم جوهر در فلسفه غرب و فلسفه اسلامی آن است که در غرب جوهر و عرض از مقولات وجودند و در فلسفه اسلامی از مقولات ماهیت.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ شهابی، محمود، رهبر خرد، قم، انتشارت عصمت، چاپ دوم۱۳۸۲ ص۵۷.
- ↑ ارغنون قاطیغوریاس
- ↑ ملکیان، مصطفی، تاریخ فلسفه غرب، پژوهشکده حوزه و دانشگاه
 |
این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
