بدنامی اجتماعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

«بدنامیِ اجتماعی» مخالفت شدید یا ناخشنودی از یک فرد یا گروه به دلیل ویژگی‌های اجتماعی‌ای است که از ایشان تصوّر می‌شود و برای تمایز ایشان از دیگر اعضای یک جامعه به کار می‌رود. بدین‌گونه، چنین فرد یا گروهی که هنجارهایی متفاوت با جامعه دارند، ممکن است توسط آن جامعه بدنام شمرده شوند.

بدنامی اجتماعی (به درستی یا نادرستی) می‌تواند از بیماری روانی، معلولیّت جسمی، بیماری‌هایی چون جذام، بی‌سوادی، گرایش جنسی، هویت جنسیتی، رنگ پوست، تحصیلات، ملیت، قومیت، ایدئولوژی، مذهب (یا بی‌مذهبی)، یا بزهکاری نشات بگیرد. ویژگی‌هایی که به بدنامی اجتماعی نسبت داده می‌شود غالباً بسته به زمینه‌های ژئوپلتیکی و قرائن جامعه‌شناسی سیاسی که جوامع در اقصا نقاط جهان به کار می‌بندد، تفاوت می‌کند.

بدنامی‌های اجتماعی[ویرایش]

بنابر نظر اروینگ گافمن، بدنامی اجتماعی بر سه نوع است:[۱]

  1. از شکل‌افتادگی‌های آشکار و خارجی‌ای چون آثار زخم، نشانگان فیزیکی بی‌اشتهایی عصبی، جذام، یا معلولیّتی جسمی یا اجتماعی مانند مرض چاقی؛
  2. انحراف در ویژگی‌های فردی شامل بیماری روانی، اعتیاد به مواد مخدر، اعتیاد به الکل، و سابقهٔ بزهکاری؛
  3. «بدنامی‌های قبیله‌ای» که ویژگی‌هایی واقعی یا غیر واقعیِ یک گروه قومی، ملیت، یا مذهب که انحراف از هنجارهای رایج و غالب آن قوم، ملیت، یا مذهب محسوب شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Erving Goffman (1963). Stigma: Notes on the Management of Spoiled Identity. Prentice-Hall. ISBN 0-671-62244-7.