باغ‌ملک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
باغ‌مَلِک
کشور  ایران
استان خوزستان
شهرستان باغ‌ملک
سال شهرشدن ۱۳۶۷
مردم
جمعیت ۱۰۴٬۱۷۸
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۹۱۷ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۲۷
میانگین بارش سالانه ۶۰۰
روزهای یخبندان سالانه ۵روز
اطلاعات شهری
ره‌آورد نان محلی.لبنیات محلی.انار
پیش‌شماره تلفنی ۰۶۱۴۳۷۲
تابلوی خوش‌آمد به شهر

باغ‌مَلِک یا اوربه ایلامی یا باغملک جانکی[۱] شهری در استان خوزستان است.

جغرافیا[ویرایش]

این شهر مرکز شهرستان باغ‌ملک است و در شرق استان خوزستان قرار گرفته‌است. شهرستان باغ‌ملک، یکی از شهرستان‌های استان خوزستان در جنوب غربی ایران است. در خوزستان با شهرستان‌های رامهرمز، ایذه ، هفتگل، مسجد سلیمان است و با استان‌های چهار محال بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد هم‌مرز است.

این شهر در دامنه کوه بادرنگون واقع شده‌است. این شهرستان تقریباً در شرق استان خوزستان می‌باشد در عرض جغرافیایی ۳۱-۳۱ و طول جغرافیایی ۴۹-۵۱ و ارتفاع مرکزی شهر ۹۱۷ متر از سطح دریا می‌باشد.[نیازمند منبع]

این شهرستان نسبت به سایر شهرستانهای استان خوزستان هوای متعادل و بعضاً سرد را دارد که در فصل تابستان آحاد مردم استان خوزستان را به خود جذب کرده و در منابع طبیعی و گردشگری‌ در بستر خود با امنیت بسیار مطلوب جای می‌دهد.[نیازمند منبع]

تاریخ[ویرایش]

قدمت شهر کنونی باغملک به دوران عیلام برمی‌گردد، در دوران عیلام این ناحیه اوربه نام داشته است. در باغملک محلی به‌نام منجنیق وجود دارد که آثار تاریخی از یک شهر کهن در آن بجا مانده است که بنابر روایتی ماجرای ابراهیم و نمرود در این محل رخ داده است و به همین دلیل منجنیق نام دارد، پل شکسته‌ای نیز در آن نزدیکی وجود دارد که مربوط به دوران ساسانی است.[۲] همچنین سنگ آسیابی در باغملک وجود دارد که آثار خطوط کوفی بر روی آن نقش بسته است.[۳]

مردم‌شناسی[ویرایش]

مردم باغملک از ایل بختیاری هستند و به زبان لری بختیاری گویش می‌کنند، طوایفی همچون بهمئی، کردزنگنه و زنگنه سروستانی، جانکی(شیخ و..)، و ممبینی در این شهر ساکن هستند.[۴]

پوشش گیاهی[ویرایش]

پوشش گیاهی این منطقه از درختان بلوط ، افرا و برخی گیاهان دارویی و صنعتی دیگر تشکیل شده است.[۵]

کشاورزی[ویرایش]

شغل اغلب مردم باغملک کشاورزی و دامپروری است، از محصولات زراعی آن می‌توان به گندم، جو و برنج اشاره کرد.[۶]

پانویس[ویرایش]

  1. میراث فرهنگی
  2. راولینسون، هنری. سفرنامه راولینسون. ترجمهٔ امان الهی بهاروند. تهران: ۱۳۶۲.
  3. لایارد، آوستین‌هنری. سفرنامه لایارد. آنزان، تهران: 1376
  4. راولینسون، هنری. سفرنامه راولینسون. ترجمهٔ امان‌الاهی بهاروند. تهران: ۱۳۶۲
  5. فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. تهران: ۱۳۷۰.
  6. اقتداری، احمد. خوزستان و کهگیلویه. تهران: ۱۳۵۹

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]