ابراهیم فزاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابواسحاق ابراهیم (بن محمد) بن حبیب بن سمرة بن جندب بغدادی فزاری ریاضی دان و منجم نامدار در عصر خلفای عباسی و معاصر مأمون بود. تاریخ وفاتش را بغدادی به نقل از معجم البلدان سال ۱۸۸ هجری قمری یاد کردهاست. او نخستین کسی است که در عصر اسلامی اسطرلاب را ساخته شرح داده و بدان عمل کردهاست.[۱]
- سندهند کبیر، معروفترین اثر وی است که از بین رفتهاست.
- القصیدة فی علم النجوم، که در افراد المقال ابوریحان بیرونی نیز نقل شده و به انگلیسی نیز ترجمه شدهاست.
- ارجوزة فی الحدود
- زیج الفزاری
- قصیدة فی حرکات النجوم
- الزیج علی سنی العرب
- المقیاس للزوال
- کتاب فی العمل بالاسطرلاب المسطح
- کتاب فی العمل بالاسطرلاب
- ذات الحلق
- کتاب تسطیح الکره
قسمتهایی از آثار مختلف باقیمانده از وی گردآوری و توسط د. پینگری به زبان انگلیسی ترجمه و شرح داده شدهاست.[۲][۱]
ابوعبدالله محمد بن ابراهیم فزاری پسر اوست.
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۶۵
- ↑ «اِبْراهيمِ بْنِ حَبيب». در دانشنامهٔ ایران. مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بازبینیشده در ۱۰ فروردین ۱۳۹۱.
منابع[ویرایش]
- میر، محمد تقی. بزرگان نامی پارس. ج. اول. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز، ۱۳۶۸.
|