«اسلامیت» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دین اسلام، اسلام را ببینید.
اسلامگرایی (اردو: اسلام پرستی؛ عربی: إسلامویة؛ انگلیسی: Islamism) که با نام اسلام سیاسی نیز شناخته میشود نوعی ایدئولوژی است که «تعالیم، عقاید و ارزشهای یک اسلام خاص را به عنوان بنیاد یک ساختار سیاسی که حامیان آن ایدئولوژی آن را دولت اسلامی میخوانند» به کار میبندد.[۱] اسلامگرایان میتوانند تفاسیر گوناگونی را بر اساس سورهها و آیاتقرآنی داشته باشند. دیدگاههای اسلامگرایان بر پیادهسازی شریعت (قانون اسلامی) از اتحاد سیاسی پاناسلامیسم و حذف غیر مسلمانان منتخب به ویژه نفوذ نظامی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی غرب در جهان اسلام که آنها معتقد هستند با اسلام مغایرت دارد تأکید میکنند.[۲]
برخی محققان دینی (گراهام فولر) عقاید اسلامگرایی را آسانتر (سهلتر) میداند و معتقد است که این عقاید میتوانند به عنوان شکلی از سیاستهای هویتی یا حمایت از هویت و اصالت مسلمان، تقسیمات گسترهتر و دینگستری اجتماعی عنوان میکند.[۳] در پی بهار عربی، اولیویه روآ اسلام سیاسی و دموکراسی سیاسی را با عنوان دو موضوع با وابستگی متقابل فزاینده شرح داد.[۴]
اسلامگرایان[۵] به طور کلی با استفاده از این اصطلاح مخالفت میکنند و مدعی هستند که عقاید و اهداف سیاسی آنها ابراز عقیده مذهبی اسلامی آنها است. به طور مشابه، برخی متخصصان اصطلاح «اسلام عملگرا» (برنارد لوئیس)،[۶][۷][۸] یا «اسلام سیاسی» [۹] را مناسب میدانند. برخی نیز (رابین رایت) اصطلاح «اسلام نظامی» را با اسلامگرایی برابر دانستهاند.[۱۰]