علی ظاهر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

علی ظاهر(نام کامل وی:الظاهر لإعزاز دین الله أبو الحسن علی ابن الحاکم بأمر الله) (۱۰۰۵-۱۰۳۶ میلادی/۳۹۵-۴۲۷ هجری) هفتمین خلیفه از خلفای فاطمی بود که پس از ناپدید شدن پدرش حاکم بأمرالله به خلافت رسید. همزمان با خلافت او، خشکسالی در مصر، فلسطین و سوریه روی داد. او روابط تجاری و سیاسی با امپراتوری بیزانس برقرار کرد و کلیساهای ویران شده در قاهره را دوباره بنیاد نهاد. در مذهب شیعه اسماعیلی، او امام دانسته می‌شود؛ طول دوران امامت او شش سال است و جانشین او معاذ مستنصر است.

کتابشناسی/ یادکردها[ویرایش]

  • ویلیام بوردهی. تحقیقی در آیین اسماعیلیه. ترجمهٔ زهرا سعیدی. مشهد: تابناک، ۱۳۶۴=. 
  • محمد بن زین العابدین. تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین. ترجمهٔ هما خاقان زاده. الکساندر سیمونوف. تهران: اساطیر، ۱۳۶۲=.