حارثه بنت محمود
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حارثه دختر محمود خواهر امّ عبیس کنیز عمر پسر خطاب بود. وقتی حارثه اسلام آورد، عمر او را شکنجه کرد و حارثه در اثر این شکنجه‌ها بینایی اش را از دست داد. به استناد به کتاب سیرت رسول الله نوشته رفیع الدین اسحاق همدانی، ابوجهل به حارثه گفته بود «لات و عزّی تو را نفرین کرده اند و بینایی ات را از دست داده ای» امّا حارثه جواب داد: « بت ها نه به کسی سود می رسانند و نه زیانی از ایشان به ما می‌رسد» ابوبکر، بهای این کنیز را به عمر پرداخت و او را آزاد کرد. حارثه با محمّد به مدینه هجرت کرد و در آن جا درگذشت. تاریخ وفات او نامعلوم است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- زندگی صحابه، محمود طریقی، مشهد، ۱۳۸۵
- سیرت رسول الله، رفیع الدین اسحاق همدانی، تهران، ۱۳۶۱
