عثمان بن سعید
ابو عمرو، عثمان بن سعید اسدی عمروی نخستین نایب امام زمان و از یاران و شاگردان مورد وثوق امام هادی و امام حسن عسکری بود.
نام[ویرایش]
او از قبیله بنی اسد بود و چون در سامرا زندگی میکرد به او عسکری هم میگفتند. در محافل شیعه به او «سمّان» و «زیّات» (به معنی روغن فروش) هم میگفتند. به خاطر اختفاء امر نیابت و استتار فعالیتهای سیاسی، روغنفروشی میکرد، و اموال و نامهها را با ظرف روغن میان امام و شیعیان جابهجا میکرد.[۱] وی همچنین به خاطر ابراز نیابت از طرف امام دوازدهم خود را باب (به معنای درب [امامت]) مینامید.[۲] امام حسن عسکری چون نام طولانی او را شنید، گفت: «کنیه ابن عثمان و ابو عمرو در یک مرد جمع نمیشود». و بنابراین دستور داد که کنیه او را که ابو عمرو باشد بر هم بزنند و وی را «عمری» نامیدند.[۳]
غیبت صغری[ویرایش]
به ادعای بحار الانوار، پس از در گذشت امام حسن عسکری، احتمالاً عثمان بن سعید امام حسن عسکری را غسل داد و کفن کرد و حنوط نمود و به خاک سپرد.[۴][۵]
در این زمان که غیبت صغری هم آغاز گردید، عثمان بن سعید از سوی امام مهدی بهعنوان نخستین نایب خاص وی منصوب گشت و واسطه میان امام و شیعیان شد. درگذشت او را میان سال ۲۶۰ تا ۲۶۷ قمری ذکر کردهاند. پیکرش در شهر سامرای کشور عراق در جایی که سابقا دروازه شهر بود به خاک قرار سپرده شد. بعد از مرگ عثمان بن سعید در سال ۲۵۷ ه. ق. پسر وی محمد بن عثمان به نیابت امام دوازدهم شیعیان منصوب شد. .[۶]
پانویس[ویرایش]
- ↑ الغیبه، شیخ طوسی، مکتبة نینوی الحدیثه، صفحه ۲۱۴
- ↑ شیعیگری- احمد کسروی
- ↑ بحارالانوار، علامه مجلسی، جلد ۵۱، صفحه ۳۴۶
- ↑ بحارالانوار، علامه مجلسی، جلد ۵۱، صفحه ۳۴۴
- ↑ الغیبه، شیخ طوسی، مکتبة نینوی الحدیثه، صفحه ۲۱۶
- ↑ آخرین امید؟، ص ۸۰
|