عمار یاسر
| Ammar ibn Yasir عربی: عمار بن یاسر عمار بن یاسر |
|
|---|---|
 |
|
| زادروز | ۵۷۰ مکه، حجاز |
| درگذشت | ۶۵۷ صفین |
| علت مرگ | نبرد صفین |
| تبار | حجازی مردم عرب |
| شناخته‌شده برای | از یاران وفادار محمد و علی بن ابی‌طالب |
| تأثیرگذاران | محمد و علی |
| دین | اسلام |
عمّار بن یاسر (نام کامل: عمار بن یاسر بن عامر بن مالک) ملقب به ابوالیقظان، از صحابیون محمد پیامبر اسلام و بعدها از طرفداران علی بن ابی طالب گردید.[۱]
محتویات
دوران کودکی و جوانی[ویرایش]
پدرش یاسر، غلام ابو حذیفه مخزومی بود که با زنی به نام سمیه که قبلاً کنیز ابوحذیفه بود و آزاد شده بود، ازدواج کرد و خانواده عمار با ابوحذیفه زندگی می‌کردند. خانواده عمار از اولین مسلمانان بودند و شکنجه‌های زیادی در این راه متحمل شدند. عمار در نتیجه با گروهی به حبشه مهاجرت کرد و پس از هجرت محمد به مدینه، به مدینه آمد.[۱]
عمار تقریباً در تمامی غزوات محمد حضور داشت و در بدر و احد برای وی جنگید. در هنگام بستن پیمان برادری بین مهاجرین و انصار توسط محمد (مواخات)، وی برادر دینی حذیفه بن یمان گردید.[۱]
موضع عمار در جانشینی محمد[ویرایش]
دانشنامه ایرانیکا می‌نویسد عمار از مهاجرینی بود که به همراه زبیر، طلحه، عباس بن عبدالمطلب، مقداد، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، علی بن ابی طالب را وارث مشروع محمد می‌دانستند.[۲]
دوران خلافت ابوبکر و عمر[ویرایش]
در دوران ابوبکر، عمار در جنگ یمامه حضور داشت و یکی از گوشهایش را در این جنگ از دست داد. در زمان عمر بن خطاب در سال ۲۱ هجری/۶۴۱ میلادی، وی به امارت دار کوفه منصوب شد.[۱]
دوران خلافت عثمان[ویرایش]
در هنگامی که علی با شورشیانی که به مدینه آمده بودند مذاکره کرد و آنان را راضی کرد که برگردند، عثمان شهادت داد که از این پس، از مروان بن حکم و بنی امیه روی گردانده و از علی حرف‌شنوی کرده و دستور داد که دیگر انصار و مهاجرین به علی بپیوندند. او همچنین از عمار بن یاسر خواست که به این گروه بپیوندد ولی عمار این پیشنهاد را ردکرد.[۳]
دوران خلافت علی بن ابی طالب[ویرایش]
علقمه بن وقاص لیثی کنانی از مشاوران نزدیک طلحه، روایت می‌کند که تلاشهای بی‌ثمری برای تشکیل یک شورا از میان اصحاب برجسته قریش در مورد بحث بر سر تعیین خلیفه آتی وجود داشته‌است. علقمه جلسه‌ای در خانه مخرمه بن نوفل تشکیل می‌دهد. ابوجهم بن حذیفه در آن مجلس گفت که کسی که ما با او بیعت می‌کنیم باید قصاص خون عثمان را پی‌گیری کند. عمار بن یاسر در آن جلسه حضور داشت و با این موضوع مخالفت کرد. ابوجهم به او می‌گوید که چه طور برای شلاقهایی که خوردی قصاص می‌طلبی اما برای خون عثمان نه؟ و جلسه به هم می‌خورد. از دیگر مشارکت کنندگان در جلسه نامی برده نشده، ولی حضور ابوجهم این احتمال را در ذهن می‌آورد که طلحه در آنجا حضور داشته ولی حضور علی در آنجا نامحتمل است. ویلفرد مادلونگ می‌نویسد عمار احتمالاً می‌خواسته که مانع از انتخاب طلحه گردد.[۴]
عمار از اولین شیعیان علی بود. از سال ۳۵ هجری/۶۵۶ میلادی به بعد، علی روی وی حساب ویژه‌ای باز کرد. عمار قبل از جنگ جمل، او به کوفه رفته و موفق شد سپاهیانی از کوفه را به علی ملحق کند. عمار از جمله کسانی بود که پس از اتمام این جنگ، عایشه را به بصره بردند و مراقب وی بودند.[۱]
عمار در سال ۳۷ هجری/۶۵۷ میلادی در جنگ صفین و در سن کهولت کشته شد. چندین قرن بعد، مزار وی در صفین مشخص گردید.[۱]
ویژگی‌های عمار[ویرایش]
عمار دانش بسیار خوبی از روایات منسوب به پیامبر اسلام داشته است و شهرتش در زمینه را مدیون تقوا و اخلاصش در دین اسلام است. دانشنامه اسلام بر این باور است که در سالهای بعد، نویسندگانی که دشمنان بنی امیه بودند، با ساختن حدیثهایی به نفع وی و با ذکر این که آیاتی از قرآن در مورد وی نازل شده، سعی در تکریم او داشتند، یک پیش گویی مشهور در مورد عمار که به پیامبر اسلام نسبت داده می‌شود، این است که عمار را گروهی منافق می‌کشند که جایشان در جهنم است.[۱]
فرزندان[ویرایش]
عمار یک پسر به نام محمد داشت که وی نیز در علم حدیث دانش فراوان داشت و یک دختر به نام ام حکم داشت.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ Reckendorf, “ʿAmmār b. Yāsir”, 1: 448.
- ↑ Poonawala، و Kohlberg، ʿALĪ B. ABĪ ṬĀLEB.
- ↑ Madelung، «'Uthmān: The Vicegerent of God and the reign of 'Abd Shams»، The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate، 119.
- ↑ Madelung، «'Alī: The counter-caliphate of Hāshim»، The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate، 141-142.
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به عمار یاسر در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
منابع[ویرایش]
- Reckendorf, H.. “ʿAmmār b. Yāsir”. In Encyclopaedia of Islam. vol. 1, A-B. second ed. Leiden: E. J. Brill, 1986. 448. ISBN 90-04-08114-3.
- Madelung، Wilfred. The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate. United Kingdom: Cambridge University Press، ۱۹۹۸. شابک ۰۵۲۱۶۴۶۹۶۰, ۹۷۸۰۵۲۱۶۴۶۹۶۳. بازبینی‌شده در 24 October 2012.
- Poonawala, Ismail and E Kohlberg. “ʿALĪ B. ABĪ ṬĀLEB”. In Encyclopædia Iranica. vol. 1, ĀB – ANĀHID. second ed. Bibliotheca Persica Press, 2011. 493-506. ISBN 0710091109. Retrieved 24 October 2012.
جستارهای وابسته[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
