گسترش تشیع
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
گسترش تشیع به گرایش یافتن اهل سنت به مذهب شیعه در کشورهای مختلف خصوصا کشورهای اسلامی که اکثریت با اهل سنت است میپردازد. در کشورهای عربی از لفظ «استبصار» (درخواست روشن بینی) نیز برای توصیف آن استقاده میگردد. بد بینی به گسترش تشیع و فعالیتهای شیعیان در حالی است که دولتهایی همچون عربستان، امارات و قطر فعالیتهای فراوانی در کشورهای مختلف انجام میدهدند. گسترش تشیع از سوی رسانههای غربی و عربی به دقت و گاهی با بدبینی رصد میشود. در مقابل برخی رهبران اهل سنت اعتقادی به تقابل با تشیع نداشته و آنان را نیز همچون فرق چهار گانه اهل سنت مسلمان میدانند که تنها دارای اختلاف فقهی هستند. [۱][۲][۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «خناقة علی الهواء بین شیخین». الجوار، ۲۰۰۹-۰۷-۲۸. بازبینیشده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.
- ↑ «دعوای دو شیخ بر سر گسترش تشیع (عجل الله تعالی فرجه الشریف)». مرکز تحقیقاتی حضرت ولیعصر. بازبینیشده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.
- ↑ «وحشت عربستان از گسترش تشیع در موریتانی». فردا، ۱۷ آذر ۱۳۹۰. بازبینیشده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون شیعه است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |