شمس‌الدین محمد خفری
محمد بن احمد خَفری جهرمی شیرازی (درگذشتهٔ ۹۴۲ یا ۹۵۷ ه.ق.) ملقب به شمس‌الدین یا فاضل خفری از کلامشناسان و حکمتدانان سدهٔ دهم هجری ایران است. خفری از عرفان، تفسیر، ریاضیات، ستاره‌شناسی و دانش‌های نهانی نیز سررشته داشته.
وی فرزند احمد عیانی جهرمی صاحب کتاب رسالة الرمل و پدر عمادالدین محمود دهدار عیانی و پدربزرگ معین الدین محمد دهدار است.
او از مردم خفر از نواحی فارس بوده و در روزگار شاه اسماعیل صفوی می‌زیسته. خفری نخست در شیراز و سپس در کاشان زندگی می‌کرده. در هرات و عربستان نیز اقامت داشته‌است. بیشتر منابع کیش او را سنی دانسته‌اند.
بر حاشیه‌ای که او بر شرح تجرید قوشچی نوشت ۲۰ تن از بزرگان فلسفه از جمله میرداماد، شمسای گیلانی و غیاث‌الدین منصور دشتکی حاشیه نوشته‌اند.
آثار[ویرایش]
- ۱- اثبات الواجب تعالی
- ۲- رسالة فی الهیولی
- ۳- المحاکمات بین الطبقات
- ۴- حاشیه بر شرح تجرید قوشچی بر الهیات تجرید
- ۵- سواد العین: حاشیه بر شرح حکمة العین
- ۶- حسرة الفضلاء در حل شبههٔ جذر الأصم
- ۷- رسالهٔ حل ما لاینحل
- ۸- تفسیر آیةالکرسی
- ۹- التکلمة فی شرح التذکرة النصیریة
- ۱۰- منتهی الادراک فی الهیة
- ۱۱- اسفار العارفین
- ۱۲- حاشیه بر نهایت الادراک قطب‌الدین شیرازی
- ۱۳- رسالة فی الرمل (به فارسی)
- ۱۴- رسالة فی الزاویة
- ۱۵- رسالة فی القضیة و التصدیق
- ۱۶- رساله رمل
منابع[ویرایش]
بر پایهٔ داده‌هایی در: احمد خفری، شمس‌الدین محمد، تعلیقه بر الهیات شرح تجرید ملا علی قوشچی، مقدمه و تصحیح فیروزهٔ ساعتچیان، تهران: میراث مکتوب، ۱۳۸۲خ.، ص۱۴-۱۱.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
