شهرستان فلاورجان
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
شهرستان فلاورجان | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | اصفهان |
مرکز | فلاورجان |
سال شهرستان شدن | ۱۳۵۹ |
مردم |
|
جمعیت | ۲۴۷٬۰۱۴ نفر (۱۳۹۰) |
جغرافیای طبیعی |
|
مساحت | ۳۱۹ کیلومتر مربع |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۶۰۰ |
دادههای دیگر |
|
پیششماره تلفنی | 0313 |
شهرها | |
فلاورجان، پیربکران، بهارانشهر،
کلیشاد و سودرجان، قهدریجان،
ابریشم، زازران، ایمانشهر |
|
تعداد بخشها | |
پیربکران، قهدریجان، مرکزی |
شهرستان فلاورجان معرب پل ورگان از شهرستانهای استان اصفهان است. مرکز این شهرستان شهر فلاورجان است.
تقسیمات کشوری[ویرایش]
- بخش پیربکران
- دهستان گرکن شمالی
- دهستان سهروفیروزان
شهرها: پیربکران و بهارانشهر.
- بخش مرکزی شهرستان فلاورجان
- دهستان ابریشم
- دهستان بوستان (لارگان)
- دهستان اشترجان
شهرها:زازران، فلاورجان، قهدریجان، کلیشاد و سودرجان، ایمانشهر و ابریشم.
دربارهٔ شهرستان[ویرایش]
شهرستان فلاورجان یکی از شهرستانهای تاریخی استان اصفهان میباشد که وسعت کل آن ۳۱۹ کیلومتر مربع است.
از شرق به شهراصفهان از شمال به شهرستان خمینی شهر و از جنوب به شهرستان مبارکه و از شمال غرب به شهرستان نجفآباد از غرب شهرستان لنجان محدود میگردد.
در حوالی فلاورجان فعلی قریهای به نام برزان بوده که از طریق مادی کوپان مشروب میشده. بعدها به واسطه پلی که بر روی رودخانه زده شده آن را پل ورگان و بعدها پل ورجان و نهایتاً به فلاورجان تغییر نام یافته است. اصیلترین اقوام این شهر دو دسته بودهاند که شامل محمدی و آله دادیان و بوده و سایر اقوام طی چندین سال وارد این شهر شدند.
جمعیت آن بالغ بر ۲۵۰هزار نفر است. وجود صنایع متعدد، قرار گرفتن در حاشیه زاینده رود، دیرینه تاریخی و محصولات کشاورزی مرغوب از جمله برنج و گندم و صیفی جات این شهرستان را از جایگاه ویژهای برخوردار نموده است. این شهرستان دارای ۸ شهر به نامهای زازران و فلاورجان و قهدریجان و کلیشاد و سودرجان و پیربکران و بهاران و ایمانشهر و شهر ابریشم و ۶۰ روستا میباشد که با توجه به آثار تاریخی موجود در این شهرها دارای قدمت فرهنگی دیرینه میباشد. از گذشته، خصوصااز زمان مشروطه جمعیتی از بختیاریها نیز در فلاورجان ساکن شدهاند. آثار تاریخی این شهرستان میتوان خانه مویدیهای زفره، پل قدیم فلاورجان و مسجد جامع و پل بابا محمود و برج کبوتر و شیرهای سنگی و مسجد بابا محمود و مسجد اشترجان و بقعه پیربکران و مقبره امامزادهگان سیدمحمد و زیدبن حسن را نام برد. همچنین از دوران صفویه دیواری از نزدیکی شهر پیربکران شروع و تا آخر شهر ایمانشهر (مینادشت) ادامه داشته است که به مرور زمان این دیوار گلی ازبین رفته است ولی هنوز هم جزئی از این دیوار بر جامانده است. فلاورجان به دلیل نزدیکی به شهر اصفهان از توسعه کمتری برخوردار بوده است.
منابع[ویرایش]
اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |