داگرئوتایپ
داگرئوتایپ یا داگرئوتیپ (به فرانسوی: daguerréotype) نخستین روش موفق در ثبت عکس‌های دائمی و استفادهٔ تجاری از عکاسی است. در این روش، به صفحهٔ نقره‌ای مدتی بخار ید داده تا قشر نازکی از یدور نقره بر روی آن قرار گیرد سپس این صفحه را در دوربین گذارده و عکسبرداری می‌کنند. این روش را لوئی داگر مخترع و عکاس فرانسوی در سال ۱۸۳۷ میلادی اختراع کرد.
محتویات
طرز تهیهٔ داگرئوتیپ[ویرایش]
طرز تهیهٔ داگرئوتیپ به‌طوری که لوئی داگر شرح داده چنین است:
- یک صفحه نازک نقره را روی صفحه کلفت‌تری از مس لحیم می‌کنیم.
- سطح نقره را صیقل می‌دهیم تا کاملاً براق شود.
- صفحه نقره را در تاریکی در تماس با بخار یُد قرار می‌دهیم تا نسبت به نور حساس شود.
- لوحه آماده شده را در تاریکی در یک شاسی محفوظ از نور قرار می‌دهیم و شاسی را در دوربین می‌گذاریم.
- دوربین را روی سه‌پایه نصب می‌کنیم و در آفتاب به طرف هر شیئی که مایل باشیم قرار می‌دهیم.
- درِ عدسی را بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه باز نگاه می‌داریم.
تصویر پنهانی را که روی لوحه ضبط شده‌است طی مراحل زیر ظاهر و ثابت می‌کنیم:
- لوحه را در یک کابینت به صورت مایل (زاویه ۴۵ درجه) روی ظرفی قرار می‌دهیم که در آن مقداری جیوه را از زیر به کمک چراغ الکلی گرم کرده و به حرارت ۶۵ درجه سانتیگراد رسانده‌ایم.
- لوحه را به دقت زیر نظر می‌گیریم تا تصویر که از چسبیدن ذرات جیوه به نقرهٔ نوردیده پدید می‌آید، کاملاً قابل رویت شود.
- لوحه را در آب سرد فرو می‌بریم تا سطح آن سخت شود.
- لوحه را در آب نمک (بعداً محلول ضعیف هیپوسولفیت سدیم) فرو می‌بریم تا تصویر ثابت شود.
- لوحه را اینک کاملاً می‌شوییم تا عمل ثبوت متوقف شود.
داگرئوتیپ تصویر مثبتی بود که طی یک عمل در دوربین به صورت برعکس، همچون تصویری که در آینه دیده شود، پدید می‌آمد. بیننده لوحه را در دست خود قدری می‌چرخاند تا زاویه تابش نور آن را به حداکثر وضوح برساند و در این حال اولین نکته‌ای که جلب توجه می‌کرد کثرت جزئیات ضبط شده در عکس بود. این موضوع حتی در گزارش‌های مطبوعات نیز ذکر شده بود.[۱][۲]
اولین داگرئوتایپ در ایران[ویرایش]
کمی پس از معرفی دستگاه داگرئوتیپ به اروپا (۱۸۳۹) نیکلای یکم روسیه، تزار روسیه و ملکه ویکتوریای بریتانیا هر کدام یک نمونه آن را به محمدشاه قاجار هدیه دادند. نخستین کسی که مأمور بهره‌برداری از این دستگاه‌ها شد ژول ریشار فرانسوی بود.[۳] او در آن زمان عکس هایی گرفت که متأسفانه هیچکدام از آنها به دست ما نرسیده است. ملک قاسم میرزا فرزند فتحعلی شاه نیز در تبریز به این روش عکس برداری نموده که در واقع تنها عکسی که به دست ما رسیده، از اوست.
ابداعات نو در عرصه داگرئوتیپ[ویرایش]
احیای داگرئوتایپ در ایران و همچنین ابداع عکاسی داگرئوتیپ به روش «میم داگ» (دیجیتال داگرئوتیپ و ابداع مایع و فیلم محافظ داگرئوتیپ به جای کلراید طلا و گلدینگ و ابداع «دستگاه داگ‌ساز» (Exposure Unit) برای استفاده در روش میم داگ.[۴]
جدول کاربُرد مواد در فرایند "میم داگ[ویرایش]
- جدول کاربُرد مواد در فرایند "میم داگ" و شیوه‌های دیگر داگرئوتیپ[۵]
نگارخانه[ویرایش]
-
-
داگرئوتایپ از آبراهام لینکلن سال ۱۸۴۶
-
اندرو جکسون ۱۸۴۴ یا ۱۸۴۵ رییس جمهور آمریکا
-
شیمازو ناریاکیرا، ارباب ژاپنی در سال ۱۸۵۷
پیوند به بیرون[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ یحیی ذکاء، تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام ایران.
- ↑ Marilyn Stokstad، Art History، ۹۶۴–۹۶۷.
- ↑ http://www.bbc.com/persian/arts/2015/08/150825_l51_antoin_sevruguin_tamasha
- ↑ دربارهٔ محمد محمدزاده تیتکانلو سایت عکاسی
- ↑ دریافت فایل از سایت منبع daguerreotype.ir
منابع[ویرایش]
- ذکاء، یحیی. تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام ایران. چاپ نخست. تهران: ش‍رک‍ت ان‍ت‍ش‍ارات ع‍ل‍م‍ی و ف‍ره‍ن‍گ‍ی، ۱۳۷۶.
- Stokstad، Marilyn. Art History (second ed). New Jersey: Upper Saddle River، ۲۰۰۵. شابک ISBN ۰-۱۳-۱۴۵۵۲۷-۳.
|
