گاوخونی
مختصات: ۳۲°۰۸′۰۶″ شمالی ۵۲°۵۴′۴۲″ شرقی / ۳۲.۱۳۴۹۲° شمالی ۵۲.۹۱۱۵۳° شرقی
تالاب بینالمللی گاوخونی | |
---|---|
زایندهرود در گاوخونی | |
نقشه از حوضه زایندهرود/گاوخونی | |
موقعیت | ایران، استان اصفهان |
مختصات | ۳۰°۳۸′۵۸″ شمالی ۴۸°۳۹′۵۲″ شرقی / ۳۰.۶۴۹۴۴° شمالی ۴۸.۶۶۴۴۴° شرقی |
نوع دریاچه | آب شیرین |
ورودیهای اصلی | زایندهرود (۴۰۰ کیلومتر) |
خروجیهای اصلی | تبخیر |
کشور | ایران |
مساحت | ۴۷۶ کیلومتر مربع (خشک) |
حداکثر عمق | ۱٫۵ متر (۴٫۹ فوت) |
تالاب بینالمللی گاوخونی (که باتلاق گاوخونی نیز خوانده میشد) نام تالابی است در فلات مرکزی ایران که بخش بزرگی از آن در استان اصفهان و مابقی در استان یزد قرار دارد که زایندهرود به آنجا میریزد.
تالاب گاوخونی یکی از تالابهای مشهور در جلگهٔ مرتفع مرکزی ایران بهشمار میآید. این تالاب حیاتی منطقهای به وسعت ۴۷۶ کیلومتر مربع را پوشانده و در ۱۶۷ کیلومتری جنوب شرق اصفهان در کنار شهر ورزنه و در مجاورت تپههای شنی واقع شدهاست. ارتفاع آن از سطح دریا ۱٬۴۷۰ متر و بیشینهٔ عمق آن ۱۵۰ سانتیمتر میباشد. باتلاق مذکور منابع زیستی غنی ای دارد البته به انضمام فعالیتهای دیگری که نسبت به محیط دارد. این باتلاق همچنین پناهگاهی برای پرندههای مهاجر است که با همهٔ این ویژگیها یکی از جاذبههای گردشگری است.
نزدیک ترین آبادی به گاوخونی همان شهر ورزنه است که در حدود ۲۳ کیلومتر تا دهانه مرداب فاصله دارد. در بقیه مناطق، روستاهای دستجرد، حسن آباد و خارا از دهستان جرقویه علیا در جنوب تپه شنی حاشیه مرداب واقع اند که این روستاها به جز از طریق روستای خارا دسترسی به مرداب گاوخونی ندارند.[۱]
محتویات
نامشناسی[ویرایش]
در فرهنگ آنندراج گاو را به معنی بزرگ و خان را به معنی چاه آورده است و آن را چاه بزرگ میداند. دهخدا گمان میبرد که گاوخانه باشد زیرا در گذشته روستاییان گاوهای خود را برای چرا به اینجا میآوردند.[۲]
واژه گاوخونی مرکب است از گاو (Gabae یا Gavae) که استرابو در جغرافیای معروف خویش اصفهان را بدان نامیده و این واژه بعدا به گبی، گی و جی تبدیل گردیده است. و خانی (خانیک Xanik پهلوی) که به معنی چشمه، حوض و آبگیر است و در آثار قدمای زبان فراوان به کار رفته است. بر بنیاد این احتمال گاوخانی به معنای آبگیر جی (اصفهان) است.[نیازمند منبع]
مشخصات جغرافیایی مرداب[ویرایش]
مرداب گاوخونی در شمال شرقی دهستان جرقویه (سفلی و علیا) و جنوب غربی شهرستان نائین و غرب منطقه ندوشن از استان یزد و شمال غربی کویر ابرقو و شرق دهستان رودشتین واقع شده است و در وسیع ترین قسمت عرض آن حدود ۴۵ و طولش ۲۵ کیلومتر است.[۳]
آب مرداب در زمستان بیشتر است، اما در تابستان چون زاینده رود به مصرف آبیاری اراضی مسیر می رسد و نسبت آبهای ورودی نیز کمتر است از وسعت مرداب کاسته می شود. اطراف مرداب خشک و به طور کلی در شعاع ده کیلومتر خالی از سکنه است.[۴]
در میانه مرداب چاله فرورفته وجود دارد که علی القاعده تاکنون (زمان نویسنده در ۱۳۶۱) خشک نشده است و دریاچه اصلی آن را تشکیل می دهد.[۵]
بحران در تالاب[ویرایش]
با تخصیص بیرویه آب به صنایع و باغها، آب ورودی این تالاب مدتهاست به صفر رسیده و عملاً این تالاب نابود شده است. این در حالی است که کشور ایران عضو کنوانسیون بینالمللی رامسر است و طبق آن حق ندارد قوانینی تصویب کند که بر اثر آن قوانین تالابها خشک شوند.
مطالعات نشان میدهد که هم اکنون ۶۵ درصد آب خروجی سد زاینده رود در حدفاصل خروجی سد تا پل کله برداشت میشود.
زندهشدن گاوخونی پس از ۱۰ سال[ویرایش]
در اوایل تیر ماه سال ۱۳۹۴ آب رودخانه زایندهرود ضمن عبور از بند شاخ کنار به تالاب بینالمللی گاوخونی رسید و پس از ۱۰سال باعث خوشحالی مردم، کشاورزان و دوستداران محیط زیست شد.
با انتقال آب به تالاب گاوخونی در هفتههای اخیر کشاورزان مردم شرق اصفهان اقدام به لایروبی بخشی از مسیر رودخانه برای جلوگیری از برداشتهای غیرمجاز آب در مسیر رودخانه کردند.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ حسینی ابری، حسن. مرداب گاوخونی. اصفهان: دانشگاه اصفهان، 1361. 9.
- ↑ وجه تسمیه گاوخونی-کویرها و بیابانهای ایران
- ↑ حسینی ابری، حسن. مرداب گاوخونی. اصفهان: دانشگاه اصفهان، 1361. 3 و 4.
- ↑ حسینی ابری، حسن. مرداب گاوخونی. اصفهان: دانشگاه اصفهان، 1361. 4.
- ↑ حسینی ابری، حسن. مرداب گاوخنی. اصفهان: دانشگاه اصفهان، 1361. 5.
- ↑ «زندهشدن گاوخونی پس از 10سال/عکس». روز نو، ۰۹ تير ۱۳۹۴.