توسل
توسُّل (عربی: وسيلة-وسل) به معنی یافتن وسیله‌ای برای نزدیکی به چیزی و برای دست یافتن به منظوری خاص است.
توسُّل در اسلام[ویرایش]
توسُّل در مفاهیم اسلامی، نزدیکی با خداوند است و ارتباط نزدیکی با مبحث شفاعت دارد. توسل به این معنی نزد شیعیان، صوفیان و بعضی اهل سنت مورد پذیرش و نزد عده‌ای دیگر از شیعه، اهل سنت و سلفیان رد می‌شود.[۱] و این گروه توسل را از «وسیله»، به معنای تقرّب جستن به غیر و جایز نمی‌دانند.[۲] هر دو گروه برای حقانیت خود شواهدی از قرآن و حدیث ذکر کرده‌اند در ظاهر قرآن و حدیث شواهدی دال بر توسل و ردّ آن هر دو وجود دارد که مذاهب اسلامی با تفاسیر متفاوت و تجمیع برداشت‌ها به یک دیدگاه کلامی مشخص و متفاوت می‌رسند.
در دیدگاه شیعه[ویرایش]
در عقاید شیعه توسل به معنی یافتن وسیله‌ای برای نزدیکی به خداوند است و ارتباط نزدیکی با مبحث شفاعت دارد. توسل در میان شاخه‌های مختلف مسلمانان در طی قرون گذشته رواج داشته، ولی در میان شیعیان و صوفیان از اهمیت بیشتری برخوردار است. از قرن هشتم هجری قمری، انتقادات سلفیان از توسل درگیری‌هایی را بین آنان و شیعیان و اهلِ سنّتِ معتدل به وجود آورده‌است.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ علیزاده، مهبانو. «توسل». در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۶. بازبینی‌شده در ۱۲/۱۸/۲۰۱۲. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «DBA» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است - ↑ لسان العرب، ج ۱۵، ص ۳۰۱، «وسل».
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
