شیعهستیزی
شیعهستیزی به مقابله با شیعهگرایی و مذهب شیعه گفته میشود.
محتویات
کشتار و تخریب در کربلا[ویرایش]
در سال ۱۲۱۶ امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد. سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند. بیشتر مردم را در کوچه و بازار و خانهها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند، سپس در محلی به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد (چون به نظر آنها جنگ با کفار بود).[۱]
عثمان بن بشر از مورخان وهابی دربارهٔ حمله به کربلا چنین مینویسد:
... گنبد روی قبر (یعنی قبر حسین بن علی) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآنهای نفیس و جز آنها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به ۲۰۰۰ تن از اهالی کربلا را کشته بودند.
تخریب قبور بقیع[ویرایش]
حرم ائمهٔ بقیع به سال ۴۹۵ یعنی اواخر قرن پنجم دارای گنبد و بارگاه شدهاست. جهانگرد معروف ابنجبیر که در قرن هفتم به حجاز سفر کرده، در دیداری که از بقیع داشتهاست آن را اینگونه توصیف میکند که:
و آن قبهای مرتفع و سر به فلک کشیدهاست که در نزدیکی در بقیع واقع شده.[۲]
در قرن هشتم قمری، بعد از گذشت ۱۵۰ سال از سفر ابنجبیر، ابنبطوله سفری به مدینه نموده و مشاهدات خود را اینگونه بیان میکند: حرم ائمهٔ بقیع، قبهای است سر به فلک کشیده و از نظر استحکام، بدیع و اعجابانگیز است.[۳]
در قرن معاصر، صاحب کتاب مراهالحرمین جناب ابراهیم رفقت پاشا، ۱۹ سال قبل از تخریب حرم ائمهٔ بقیع سفر حج نموده و توصیفاتی دارد: «عباس و حسن ابن علی و ائمهٔ سهگانه در زیر یک قبه قرار گرفتهاند که بزرگتر از همهٔ قبههای موجود در بقیع است.[۴]
در طول تاریخ سه بار بقیع تعمیر شدهاست. بار اول در سال ۵۱۹ توسط المستضر بالله و برای بار سوم در اواخر قرن سیزدهم توسط سلطان محمود غزنوی. کتیبههایی که جهانگردان در سفرهایشان از بقیع خواندهاند، گویای این مطلب است.
ویرانی یکم[ویرایش]
نیروهای وهابی به سرکردگی عبدالعزیز آل سعود در سال ۱۲۲۱ بعد از محاصرهٔ طولانی مدینه، ساکنان شهر را در تنگنا قرار دادند و مردم بیگناه بیشماری را قتلعام کردند. سپس خادمان آستان پیامبر را یکجا جمع کردند و برای آن که محل جمعآوری و نگهداری هدایا را نشان دهند، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از غارت کردن حرم نبوی، هنگام بازگشت به نجد که محل استقرار وهابیون بود، از بقیع گذشتند و عبدالعزیز دستور تخریب تمامی بارگاهها را صادر کرد. گفتنی است آنها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلافهای مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و... به یغما بردند. در این زمان، خلافت عثمانی به والی خود محمدعلی پادشاه دستور داد که حجاز را از سلطهٔ وهابیها رهایی دهد و کنترل حجاز را به دست گیرد. پس از جنگی خونین به سال ۱۲۲۷ وهابیها شکست سختی خوردند و مردم به بازسازی اماکن متبرکه همت گماشتند.
ویرانی دوم[ویرایش]
هشتم شوال سال ۱۳۴۴ (روز یوم الهدم)پس از سلطهٔ دوبارهٔ ابنسعود، و تسلط بر شهر مدینه در ماه رمضان همان سال شیخ عبدالله، قاضیالقضات خود را از مکه به مدینه اعزام داشتند تا موضوع تخریب مقابر موجود در مدینه را با علما و سران این شهر مطرح و موافقت آنها را ولو به صورت ظاهری جلب کند و بدین منظور جلسهای تشکیل گردید. شیخ عبدالله از حاضرین پرسید: «دربارهٔ تخریب این گنبد و بارگاهها چه میگویید»؟ بسیاری از آنها از ترس جانشان جواب ندادند، بعضی دیگر هم اظهار موافقت کردند.[۵] وهابیها نیز مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و آنچه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، ویران کردند. از جملهٔ آنها گنبد و بارگاه ائمهٔ بقیع. گنبدهای متعلق به عبدالله و آمنه، والدین پیامبر اسلام، قبر امالبنین مادر ابوالفضل العباس، اسماعیل پسر جعفر صادق و حرم دختران و همسران پیامبر اسلام و فاطمه بنت اسد مادر علی و بیت الاحزان و حرم ابراهیم فرزند پیامبر اسلام و گنبد مالک ابن انس و عثمان نیز تخریب گردید. ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و بر قبور حسن بن علی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق قرار داشت از جای در آورده و بردند. وهابیون از ترس عواقب کار خود، از تخریب حرم نبوی خودداری کردند. این روز بعدها به نام یوم الهدم در حافظه تاریخ ثبت شد.
تخریب قبور سامرا[ویرایش]
بامداد روز چهارشنبه، ۳ اسفند ۱۳۸۴ (۲۲ فوریه ۲۰۰۶)، مردان مسلح به نگهبانان حرمین عسگریین در شهر سامرا حمله کردند و با ورود به این مکان و نصب بمب در نقاط مختلف آن، این حرم را منفجر کردند. به طوری که بخشی از حرم ویران شد و به گنبد طلای آن آسیب جدی رسید.[۶] بعد از این حادثه مقامات امنیتی وقت عراق، عاملین این حادثه را گروهی متشکل از هفت عضو القاعده معرفی کردند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
|