تئودیسه

تئودیسه، در شناخته‌ترین معنای خود، استدلالی الهیاتی است که سعی می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که چرا خدا اجازه داده است شر در جهان وجود داشته باشد. هر تئودیسه در واقع، پاسخی به مسئله شر است که وجود شرور در جهان را در تضاد با وجود خداوند دانای مطلق، توانای مطلق و خیرخواه مطلق می‌داند. به طور کلی تئودیسه با اثبات اینکه میان وجود خداوند دانا، توانا و خیرخواه و وجود شر در جهان، تضادی وجود ندارد، به مسئله شر پاسخ می‌دهد. تا کنون در طول تاریخ الهیات، مخصوصاً الهیات ادیان ابراهیمی، تئودیسه‌های مختلفی ارائه شده است که از آن معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به تئودیسه «پرورش روح» جان هیک اشاره کرد.

تئودیسه پرورش روح

تئودیسه جان هیک با عنوان پرورش روح یکی از راه حل‌های مطرح در پاسخ به مسئلهٔ شر است که برگرفته از نظریه ایرنائوس است. ادعای هیک در تئودیسه پرورش روح این است که خداوند در جهان کنونی مشکلات و شرور زیادی را پدید آورده تا انسان در رویارویی با آن‌ها و مبارزه و تلاش برای برطرف کردن آن‌ها فضایل والای انسانی و اخلاقی را کسب کند و همانند مسیح شبیه خدا شود.

در الهیات مدرن، و به ویژه الهیات پس از جنگ جهانی دوم، تئودیسه‌های دیگری نیز به وجود آمدند که از جدیدترین آن‌ها می‌توان به تئودیسه اعتراض اشاره کرد.