ساعت در ابتدا در تمدن‌های باستانی (از جمله مصر،ایران، سومر، هند، و چین) به عنوان (هر دو، دوازدهم) زمان بین طلوع و غروب خورشید و یا یک بیست و چهارم یک روز کامل تعریف شده است. در هر صورت استفاده گسترده از یک سیستم شماره دوازده تایی، اهمیت عدد دوازده به تعداد چرخه قمری در یک سال نسبت داده، و نیز به این واقعیت است که انسان دارای ۱۲ بند انگشت در یک دست (به غیر از انگشت شست) است. (این امکان وجود دارد برای شمارش تا ۱۲، با انگشت شست هر بند انگشت‌های دیکر را لمس می‌کردند) و شاید گرایش گرایش گسترده به شباهتها در میان مجموعه‌ای از داده (۱۲ ماه، ۱۲ نشانه زودیاک، ۱۲ ساعت ، ...) باشد.ساعت را ادیسون اختراع کرده است.
