محله سنگ سیاه
پیشنهاد شدهاست که این مقاله یا بخش با سنگ سیاه (شیراز) ادغام گردد. (بحث) |
مختصات: ۲۹°۳۶′۴۴.۷″ شمالی ۵۲°۳۲′۱۵.۳۱″ شرقی / ۲۹.۶۱۲۴۱۷° شمالی ۵۲.۵۳۷۵۸۶۱° شرقی
محله سنگ سیاه، نام یکی از محلههای شیراز قدیم میباشد. از زمان کریم خان زند که محلات را کمتر و کوچکتر و حصار شهر را تنگتر کردند، محله درب کازرون که خود محلهای جداگانه بودبا این محله ادغام شد و روی هم رفته به هر دو، محله سنگ سیاه میگفتند.
محتویات
وجه تسمیه[ویرایش]
آرامگاه دانشمند بزرگ عمروبن عثمان معروف به سیبویه در این محله قرار داشته است که در یک حجرهی کوچک و متروک به وضعی نامطلوب قرار گرفته بود و بر روی قبر وی سنگی سیاه قرار داشت. در ابتدا نام این محله، سنگ سیبویه بوده یعنی محله ای که سنگ و قبر وی سنگ سیاه قرار داشت. ولی به مرور زمان در اثر اشتباه عوام و وجود سنگ سیاه بر روی قبر، به نام سنگ سیاه مشهور شده است.
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
این محله از شمال به محله سرباغ و محله میدان شاه، از غرب به محله باروی شهر، از جنوب به دروازه کازرون و از شرق به محله سردزک محدود میشده است.
بناهای شاخص محله[ویرایش]
از بناهای شاخص محله میتوان به امامزاده بیبی دختران، مسجد ایلخانی، حمام ایلخانی، مسجد مشیر، حسینیه مشیر، بازارچه ارامنه، کلیسای ارامنه، حسینیه کردها، خانه فروغالملک، خانه سعادت، خانه ضیائیان، خانه عبدالهی ها، بازارچه حاج زینل و بقعه سید تاجالدین غریب اشاره کرد.
تقسیمبندی محلات شیراز قدیم[ویرایش]
در کل محلات شیراز به دو دسته بزرگ حیدری و نعمتی تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو سلطان حیدر که از مشایخ عرفان بود، میدانستند.
نعمتی به محلاتی اطلاقی میشد که ساکنان آن خود را پیرو شاه نعمت الله ولی که او نیز از بزرگترین و شاخصترین عرفای عصر بودمیدانستند. درگیریها و مخاصماتی که بین این دو دسته در سال های متمادی صورت گرفته هنوز هم مورد بحث است و حتی به صورت ضربالمثل جنگ حیدری، نعمتی در زبانهاست.
پنج محله محله اسحاق بیگ، محله درب شاهزاده، محله بالا کفت، محله میدان شاه و محله بازار مرغ را حیدری خانه و پنج محله محله سرباغ، محله سنگ سیاه، محله درب مسجد، محله لب آب و محله سر دزک را نعمتی خانه می گفتند. البته محله ارمنیها و محله کلیمیها جزء محلات بیطرف بودند و کاری به درگیریها و مخاصمات نداشتند.
افراد معروف[ویرایش]
نائب غلامحسین خان بختیاری معروف به چماق نقره ای،فردی متدین و مورد اعتماد بین مردم بوده است. نصراله قلی جون-حمید جوانمردی(حمید خود کرم)-شکراله رزم پا (شاطر شکری)-[نیازمند منبع]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
این یک مقالهٔ خرد پیرامون شیراز است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |