پژوهشگاه نیرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
پژوهشگاه نیرو
بنیان‌گذاری ۱۳۷۶
گونه سازمان دولتی
هدف مديريت تحقیقات در صنعت برق و انرژی
جایگاه تهران
گسترهٔ کاری ایران
رئیس محمدصادق قاضی‌زاده
نایب‌رئیس محمد كبيري اصفهاني
کسان کلیدی علی محمد رنجبر، سید ابراهیم موسوی ترشیزی، حبیب‌الله بیطرف، مجید نامجو، حمید چیت‌چیان
سازمان‌های وابسته مرکز توسعه فناوری صنعت برق و انرژی
شمار کارکنان حدود750 نفر تمام وقت و پاره وقت

پژوهشگاه نیرو سازمانی دولتی و وابسته به وزارت نیرو می‌باشد که مسئولیت مديريت تحقیقات وابسته به صنعت برق و انرژی ایران برگزار می‌کند. ریاست این سازمان را در حال حاضر محمدصادق قاضی‌زاده[۱] بر عهده دارد.

پژوهشگاه نیرو در سال ۱۳۷۶ با اخذ مجوز سه پژوهشکده "برق"، "تولید نیرو" و "انتقال و توزیع نیرو " از شورای گسترش آموزش عالی بطور رسمی کار خود را آغاز و در سال ۱۳۷۷ با اخذ دو مجوز جدید پژوهشکده‌های "انرژی و محیط زیست" و "کنترل و مدیریت شبکه" را نیز به مجموعه خود افزود و در ادامه با ایجاد "مراکز شیمی و مواد"، "توسعه فناوری توربین‌های بادی" و "آزمایشگاه‌های مرجع" فعالیت‌های خویش را توسعه بخشید. هم اکنون با ٤ پژوهشکده، ١٥ مرکز و ٢٦ گروه پژوهشی علاوه بر پروژه‌های ملی در چندین پروژه بین‌المللی نیز با مشارکت کشورهای پیشرفته صنعتی حضور داشته و سعی دارد نقش خود را در این قبیل پروژه‌ها توسعه بخشد. با توجه به نقش زیر بنایی صنعت برق در رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور، پژوهشگاه نیرو با انجام پروژه‌های بنیادی، کاربردی و توسعه‌ای به منظور پاسخگویی بهتر و بیشتر به نیازهای صنعت برق و رفع مشکلات آن و دستیابی به فناوریهای نوین اقدام به تعریف پروژه برنامه استراتژیک خود همراستا با خواسته‌ها و برنامه‌های استراتژیک وزارت نیرو و برنامه توسعه پنجم کشور و در سال ۱۳۸۷ پس از تبیین بیانیه‌های مأموریت، چشم‌انداز و ارزشهای سازمانی با تحلیل محیط داخل و خارج و همچنین مطالعات تطبیقی در عرصه بین‌المللی استراتژی‌ها و اهداف پژوهشگاه راتدوین و در سال ۱۳۸۹ با استفاده از متدولوژی کارت امتیازی متوازن (BSC) با اجرای برنامه‌ها و دستیابی به اهداف کمی راه رسیدن به چشم‌انداز را هموار نموده‌است.

پژوهشکده‌ها[ویرایش]

فهرست پروژها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]