فریدونکنار
فریدونکنار فری کنار |
|
---|---|
کشور | ایران |
استان | مازندران |
شهرستان | فریدونکنار |
بخش | مرکزی، دهفری |
نام(های) قدیمی | فریکنار |
مردم | |
جمعیت | ۶۷۰۰۰ |
رشد جمعیت | ۳٫۲ |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۳- |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۲۷ |
اطلاعات شهری | |
پیششماره تلفنی | ۰۱۱۳ |
فِرِیدونکِنار ( تلفظ راهنما·اطلاعات) یکی از شهرهای ساحلی استان مازندران است. این شهرستان از شمال با دریای خزر، از شرق با شهر بابلسر و از غرب هممرز با شهر محمودآباد و از جنوب با شهرهای بابل و آمل همسایهاست.[۱] فریدونکنار از سال ۱۳۲۰ شهر شدهاست با این وجود از لحاظ تقسیمات سیاسی تا دهه هفتاد شمسی بصورت دهستان بوده ودر این دهه از دهستان به بخشداری تبدیل و از سال ۱۳۸۶[۲] نیز شهرستان شدهاست.
در شهرستان فریدونکنار شهرکهای ساحلی وجود دارد که در دوره پهلوی دوم برای رفاه حال مسافرین و توریست در اطراف این شهر بنا شدهاست. دلیل آن هم این است که در منطقه شمال ایران شهرستان بابلسر که در آن زمان فریدون کنار بخشی از آن بوده بعد از شهر چالوس به دلیل شرایط منحصربهفرد ساحلی، انتخاب دوم توریستها بودهاست. نام قدیم این شهر فریکنار بودهاست.[۳] هم اکنون این شهرستان به دو بخش مرکزی و دهفری تقسیم شدهاست. (قابل ذکر است که واژه کنار در زبان طبری برای دیوار حائل ساخته شده از ترکه درخت توت و یا نی بکار میرود ولذا به کسانی از غریبهها و مهاجرین که در کنار مناطق آباد سکنی میگزیدند کناری میگفتند)
محتویات
جمعیت[ویرایش]
بنا بر سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، جمعیت شهر فریدون کنار ۳۶۱۹۲ نفر بودهاست.[۴]
روستاهای فریدونکنار[ویرایش]
منتخبی از روستاها و دهستانهای شهرستان فریدونکنار: فیروزآباد. از باران، شیر محله (به روایتی چون اهالی این روستا از مهاجرین شیراز بودهاند این روستا را شیراز محله نامیدند و بعدها به شیرمحله تغییر نام یافت و قول دیگری وجود دارد که چون اهالی این روستا از شجاعت و دلیری بالایی برخوردار بودندِ لذا محل سکونت آنها را شیرمحله گفتهاند در هر صورت این روستا از سابقه تاریخی بیشتری نسبت به روستاهای همجوار برخوردار است وبهترین دلیلش وجود قبرستانی است که در بین اهالی معروف به گنبد است بدون اینکه ظاهراً گنبدی در آن باشد اما بر طبق شنیدهها در اوایل انقلاب اسلامی ۵۷ عدهای مخفیانه آثار باستانی ارزشمندی از دل خاک این قبرستان استخراج کرده و بردند !در تأیید این امر همین بس که حتی امروزه به هنگام کندن قبور همچنان تکههای کوزههای شکسته قدیمی بطور چشمگیر از دل خاک دیده میشود. گویند این مکان یکی از پادگانهای نظامی حکومت علویان طبرستان به پایتختی آمل بوده است و قلعه دیده بانی آنها هم در روستای سوته بوده که امروزه هنوز محلی بنام قلاع بن در اطراف سوته به این نام هست. روستای شیرمحله به نسبت جمعیت بیشترین قشر تحصیلکرده دانشگاهی را در منطقه دارد و اصولاً علیرغم نزدیکتر بودن به شهر فریدونکنار از گویش محلی دابو و فرهنگ و خلقیات آملی برخوردار هست. از نظر مردمشناسی بومی این روستا به مانند اهالی روستاهای دهفری از ریشه اجتماعی و فرهنگی آملی برخوردار بوده وبه همین جهت اهالی دهفری و دابو خود را دارای سابقه تاریخی و فرهنگی بسیار بیشتر و کهنتری نسبت به شهر تقریباً جدید فریکنار میدانند) و مهلبان، بزرگ بیشه محله (که از دو قسمت بالا محله و پایین محله تشکیل شده است که پایین محله به دلیل سکونت مهاجرینی از گیلان به گیلک محله نیز معروف است. مردمان این روستا از قدیم الایام خونگرم و دلیر و جنگجو بودهاند)، نوایی محله، کوچک بیشه محله، بنه کنار، بی نمد، منقارپی، جزین، کلاگر سرا، اسبوکلا، حسینآباد، اوکسر کریمکلا، طوله سرا، روستای سوته، فرم، حیدرکلا، اسلامآباد، ملاکلا، کاردگر محله (کاردیرمحله:شواهدی ازاین روستا بجایمانده که حاکی از وجود (دیر) آتشکده زرتشتیان دراین روستا میباشد وبه همین مناسبت نام این روستا کاردیر محله نامیده میشد که بعدها بابه کاردگر محله تغییر نام یافت شاهد مثال این مدعا وجود افرادی درزمان ماست که هنوز در نام خانوادگی آنها پسوند کاردیر از اجدادشان به آنهار سیده که منسوب به آن خاندانند)، بخش مرکزی.[۵] بخش مرکزی شامل سه محله کهن است به نامهای ۱)خرس محله ۲)میان محله ۳) وشکا محله (به معنی محله سر سبز ودارای مرتع)
شهرکهای فریدونکنار[ویرایش]
روزنامه اطلاعات، جام جم، فرزاد شهر و نسیم دریا. خزر شهر و شهید رجایی فیروزآباد و شهرک ایثارگران
اقتصاد شهری[ویرایش]
شهرستان فریدونکنار[۶] یک بندر چند منظوره بزرگ هم دارد. این بندر شاهراهه آبی شمال ایران است. آبراهی است که همه کشتیهای تجاری که در بندرهای دیگر استان مازندران تخلیه یا بارگیری دارند باید به راه آبی فریدونکار بیایند و از این راه آبی به سمت مقصد حرکت کنند. در حال حاضر این بندر در بخش نفت و گاز فعال میباشد و مسیری مطمئن و مورد وثوق برای کشتیهای روسی و حوزه اروپای شرقی میباشد. وجود امکانات و تأسیسات بندری و حمل و نقل و ترانزیت دریایی از مهمترین امتیازات فریدونکنار است. این شهر از سوی ریاست محترم جمهور بعنوان نقطه صفر مرزی شناخته شده است. دارای مرغوبترین برنج و خاویار در سطح دنیا بوده و به نوعی بزرگترین قطب تولید برنج و خاویار در دنیا میباشد[نیازمند منبع] که این مهم بر اعتبار صادرات ایران اسلامی میافزاید.
جاذبههای گردشگری[ویرایش]
ساحل ماسهای با امتداد بیش از ۱۰ کیلومتری.
زیستگاه بینالمللی درنای سیبری، درایران تنها زیستگاه و در جهان جزو چهار زیستگاه درنای سیبری میباشد.
دامگاه پرندگان از باران و سوته.
پل تاریخی شهرستان فریدونکنار (که زمان ساخت آن به سالهای حکومت رضا شاه و توسط مهندسین آلمانی میباشد که شهر راه به دو بخش شرقی و غربی تقسیم میکند).
زمینهای شالیزاری.
بازار بزرگ ماهی فروشان.
بازار فصلی پرندگان وحشی.
باغ پرندگان.
پارک جنگلی زاهدکلا و سوته.
پارک ساحلی لاله.
پل میلاد.
سقاخانهٔ تاریخی کریمکلا (اوکسر)
بازار هفتگی (شنبه بازار).
ساختمان قدیمی شهرداری و ساختمان فعلی شورای شهر.
امامزاده سید محمد
امامزاده قاسم کاردگر محله.
پارک جزیره.
مراکز خرید
تالاب فریدونکنار[ویرایش]
تالاب فریدونکنار در جنوب شرقی شهر فریدونکنار قرار دارد با مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، به یکی از غنیترین اکوسیستمهای تالابی شمال کشور تبدیل شدهاست. این تالاب ۵۴۰۰ هکتار وسعت دارد و زمستان هر سال حدود ۱۰۰ هزار پرنده مهاجر میزبان آن میشوند که بیشتر آنها از انواع مرغابی و بقیه پرندگانی چون غاز وحشی، انواع قو، باکلان، پرلا، کشیم، حواصیل، مرغ سقا، قرهغاز، شاهین و عقاب شاهی هستند. نادرترین موجود زنده ایران که تنها یک عدد از آن باقی ماندهاست، در این این تالاب زندگی میکند.
آخرین پرنده از جمعیت ایرانی گونهٔ به شدت در معرض انقراض درنای سیبری هر سال به تنهایی زمستانها را در این تالاب میگذراند و اول بهار به خانه ییلاقیش در شمال روسیه پر میکشد. از هزاران درنایی که هر سال به فریدونکنار میآمدند تا سال ۸۱ فقط ۴ عدد باقی ماند. در سال ۸۳ روسها دو جوجه درنا را به آنها افزودند تا شاید جمعیت آنها افزایش پیدا کند، ولی سال به سال تعداد آنها کمتر شد و از سال ۸۶ فقط یک پرنده موفق شده از گلولههای شکارچیان جان به در ببرد و مهاجرت هر ساله خود از تالاب فریدونکنار به سیبری را تکرار کند.[۷]
سوغات[ویرایش]
برنج محلی (بخصوص طارم یا سنگه طارم که محصول خاص و سنتی این شهر میباشد. ماهی (کفال، کولی، کپور، سفید، اوزون برون و…)- خاویار ماهی اوزون برون یکی از محصولات این منطقه بوده که از مرغوبترین خاویارهای دنیاست که شهرت جهانی داشته و در این منطقه از دریای مازندران نیز صید میشود- میوههای مختلف فصلی (پرتقال، انار، نارنگی، ازگل، سیب، لیمو، انجیر و…)
منابع[ویرایش]
- ↑ اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
- ↑ {{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=acba9e9d-33d8-4823-88df-8b02d009eb2e%7C جستجو ی شهرستان، پورتال وزارت کشور|ناشر =پورتال وزارت کشور http://portal2.moi.ir/Portal/Home
- ↑ سفرنامه شمال. چالز فرانسیس مکنزی. منصوره اتحادیه نظام مافی. نشر گستره. تهران. ۱۳۵۹
- ↑ پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران
- ↑ http://www.sotehsabz.com/
- ↑ یک بندر چند منظوره
- ↑ جاذبههای تالاب فریدونکنار، درنای تنها محسن کاظم پور، روزنامه جام جم، ۲۶ مهر ۱۳۹۰
|
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایران است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |