جمعیت این شهر پنج هزار نفر است. که با جمعیت قبل از جنگ قابل قیاس نیست. همه ساکنان این شهر از مردم عرب و شیعه خوزستان می‌باشند. لهجه مردم همانند لهجه استان‌های جنوبی عراق مثل بصره و عماره و ناصریه‌است. طایفه بزرگ ساکن این شهر «سُواری» هستند، که به سه تیره بزرگ تقسیم می‌شوند: بیت نصر، بیت اعواجه، آلبوناهی.
وضع نامناسب اقتصادی مردم این منطقه هر روز بر دامنه پدیده مهاجرت می‌افزاید. در گذشته نه چندان دور این شهر به دلیل داشتن امکانات و منابع سرش‍ار و غنی از قبیل اراضی کش‍اورزی، دامداری، دامپروری، تالاب هورالعظیم صید و صیادی از مهمترین مراکز اقتصادی دشت آزادگان بود به نحوی که از نظر کار هیچگونه مش‍کلی در این منطقه احساس نمی‌شد.
این شهر از نظر تولیدات محصولات کش‍اورزی، لبنی مواد پروتئینی نه تنه‍ا خودکفا بود بلکه مقدار قابل توج‍ه‍ی به ش‍هرستانه‍ای دیگر صادر می‌کرد. اما با شروع جنگ ایران و عراق و هج‍وم نیروه‍ای عراقی ساکنان این شهر مج‍بور به ترک خانه و کاش‍انه خود شدند. حدود ۶۰ درصد جوانان شهر رفیع از توابع دشت آزادگان بیکار هستند. اولین مسجدی که در این شهر بنا شد توسط علامه آیت‌الله شیخ علی کرمی فرزند آیت‌الله شیخ محمد طه کرمی حویزی و برادر مرجع تشیع آیت‌الله العظمی شیخ محمد کرمی حویزی می‌باشد رضا ابو محمد الساری(القوازی)
