بهرام مشیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
بهرام مشیری
Bahram moshiri profile.jpg
تصویر مشیری در گردهمایی‌های تحلیل شاهنامه
نام اصلی بهرام مشیری
زمینهٔ کاری تاریخ، سیاست، شعر، فلسفه و علوم
زادروز ۲ فروردین ۱۳۲۶ هجری شمسی
گلپایگان دهکده دُر
پدر و مادر پدر: جواد مشیری

مادر: دختر میرزا حسین خان انتظام الملک همسر هنگامه افشار

ملیت ایرانی
محل زندگی در ایران: تهران، تبریز

د ر آمریکا: تگزاس و واشینگتن و لس آنجلس

در زمان حکومت پهلوی

جمهوری اسلامی

بنیانگذار برنامه سرزمین جاوید
پیشه نویسنده و مجری تلویزیون
سال‌های نویسندگی ۱۹۹۰ تا کنون
کتاب‌ها از آتن تا هیروشیما

تصحیح شاهنامه فردوسی

نوشتارها نقد کتاب موسیقی در تاریخ و قران، ویرانگری، آب سنگین، ایران و بمب اتمی ۱٬۲، علی و مولانا، قادسیه جهنم
دیوان سروده‌ها اشعاری پراکنده اعم از غزل و دوبیتی (گاهگاهی به زبان طنز)
مدرک تحصیلی فوق لیسانس مهندسی شیمی علم مواد
دانشگاه دانشگاه کاتولیک واشینگتن
اثرپذیرفته از فردوسی، حافظ، سعدی، رازی، ابن مقفع، محمد مصدق، احمد کسروی
وب‌گاه رسمی bahrammoshiri.com

بهرام مشیری (۱۳۲۶-)، برنامه‌ساز تلویزیونی در شبکه پارس و مجری برنامه‌ای به نام سرزمین جاوید است. این برنامه، از سال ۲۰۰۲ میلادی آغاز شده و به حوزه‌های مذهب، تاریخ و ادبیات می‌پردازد. او در رادیوهای ایرانی زبان در آمریکا دربارهٔ ایران و تاریخ کهن ایران و علل انحطاط ایران سخن می‌گوید.[۱][۲][۳]

زندگی‌نامه[ویرایش]

بهرام مشیری متولد ۱۳۲۶ خورشیدی است. پدرش، جواد مشیری اهل روستای دُر (از توابع گلپایگان) و مادرش، دختر میرزا حسین خان انتظام الملک از ایل بختیاری می‌باشد. وی پس از اخذ دیپلم در گلپایگان، در دوران پهلوی دوم، وارد دانشکده افسری ارتش شد. پس از پایان دانشگاه، به خدمت در ارتش در می‌آید، در سال ۱۹۷۴ میلادی، به آمریکا می‌رود. مشیری دارای مدرک فوق لیسانس در علم مواد و مهندسی شیمی از دانشگاه کاتولیک آمریکا می‌باشد.[۴] [نیازمند منبع]

عقاید ونظرات[ویرایش]

در حال حاضر برنامه‌های او از طریق رادیو، تلویزیون و اینترنت، منتشر می‌شود.[۵] وی در این برنامه ها-سرزمین جاوید- به بیان نظراتش در مورد مسائل مختلف مانند فلسفه، ادبیات، تاریخ علم، موسیقی سنتی خصوصاً تکنوازی تار و از جمله تاریخ می‌پردازد. او در این برنامه‌ها اسلام و عقاید اسلامی را به شدت مورد انتقاد قرار می‌دهد و اغلب زبان طنز و هجو را چاشنی سخنانش می‌گرداند که عدّه‌ای وی را به همین سبب محکوم کرده و کارهای وی را توهین به مقدسات اسلامی می‌دانند. وی با ردّ این ادعاها سخنان خود را روشنگری بر اساس متون کلاسیک اسلام مانند تاریخ طبری و تاریخ مغازی می‌داند که گاهی با خواندن این منابع در مقابل دوربین این سخنش را به اثبات می‌رساند. وی دلیل انتقاد شدیدش از دین اسلام را حاکمیت آخوندهای شیعه و سلطه آنان بر مبنای این مذهب اعلام می‌دارد و ریشه مشکلات جامعه را حکومت مذهبی برمی‌شمرد. وی تلویحاً -بلکه تصریحاً- اعلام نموده اگر حکومت بر مبنای اسلام نبود او به تحلیل منتقدانه از اسلام نمی‌پرداخت. وی از مخالفان سرسخت حکومت پهلوی هم هست. به نظر او حاکمیت کنونی معممین به دلیل سانسور و اختناق دوره پهلوی بوده و کودتای ۲۸ مرداد را انحرافی بزرگ در راه آزادی‌خواهی ملّت ایران و نقطه سیاه تاریخ ایران خصوصاً بعد از مشروطه می‌داند؛ و انقلاب مشروطه را نقطه عطف پیشرفت کشور بر مبنای آزادی‌خواهی می‌داند. او همواره تاریخ ایران به‌خصوص دوره مشروطه را می‌ستاید. وی از پیروان ملییون (ملی گرایان) و طرفدار سر سخت دکتر مصدق است ولی هیچ‌گاه خود را متعلق به گروه یا ارگان خاصی نمی‌داند.

  • بزرگترین شهید تاریخ سقراط است.[۶]

کتاب‌ها[ویرایش]

کتاب جدید بهرام مشیری تحت عنوان: «نقدی بر چاپهای انتقادی شاهنامه و تصحیحی جدید از داستان رستم و سهراب» که پایه‌های نخستین آن در سال ۲۰۰۸ ریخته شده بود، بعد از شش سال تحقیق، سرانجام به زیر چاپ رفت۰این کتاب، نقدی است بر چاپ‌های شاهنامه ماکان، چاپ مول، چاپ مسکو و چاپ آقای خالقی مطلق۰ بهرام مشیری با مقابله و مقایسه نسخ قدیم شاهنامه و ارائه استدلال‌های نیرومند، خبط و خطاهای این چهار چاپ شاهنامه را نشان داده، و همچنین تصحیح جدیدی از داستان رستم و سهراب به دست داده‌اند۰

بهرام مشیری در یکی از کتاب‌های خود از آتن تا هیروشیما، به فیزیک اتمی و مصیبت‌های وارده در هیروشیما و ناکازاکی می‌پردازد.[۷]

بهرام مشیری و شاهنامه خوانی[ویرایش]

بهرام مشیری در برنامه‌های خود به طور متناوب بخشی را به خوانش صحیح شاهنامه اختصاص می‌دهد و سعی می‌کند تا با زبانی هرچه ساده‌تر آن را برای مخاطبان خود شرح و بسط دهد. وی در خلال خوانش شاهنامه ریشه‌های تاریخی مطالب آن را هویدا می‌سازد و نکات مستتر در آن را به نقد و بررسی می‌کند و از جمله ستایندگان ابوالقاسم فردوسی است و او را از بزرگ‌ترین میراث‌داران زبان و ادب پارسی می‌داند.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]