هفت‌لنگ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هفت‌لنگ و چهارلنگ دو شاخه از مردم بختیاری اند، پراکندگی محل سکونت این دو شاخهٔ ایل بختیاری باعث ایجاد تفاوت در گویش و لهجه آن‌ها شده است،[۱] اما هر دو شاخه، به گویش بختیاری سخن می‌گویند.[۲]
هفت لنگ بختیاری از پنج باب تشکیل شده است و شاخه هفت لنگ شامل چهار باب می‌باشد، که عبارتند از:
بابادی باب[ویرایش]
بابادی باب، به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:
دورکی[ویرایش]
دورکی، به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:
دینارانی[ویرایش]
دینارانی، به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:
بختیاروند[ویرایش]
بختیاروند، به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:
- علاءالدین وند
- منجزی
- مقام رگی
- بلیوند
- اسنکی
- دهناشی
- مش مرداسی
- سُهرو(سرخاب)
- کیارسی
- تیردی{کبود، اوستا، فرگنی، شیرازی، مدوزنی، اورک، گمار، ملا}
- آل جمالی
- جانکی سردسیر[۷]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ خسروی، عبدالعلی. فرهنگ بختیاری، تهران:۱۳۶۸
- ↑ کریمی، اصغر. سفر به دیار بختیاری، تهران:۱۳۶۸
- ↑ Richard Tapper. «Tribe and State in Iran and Afghanistan (Page.317)». Taylor & Francis.
- ↑ Arash Khazeni. «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran (Page.22)». University of Washington Press.
- ↑ «HAFT LANG». Encyclopædia Iranica.
- ↑ Stephanie Cronin. «Tribal Politics in Iran». Routledge.
- ↑ سردار اسعد، علیقلی‌خان. تاریخ بختیاری
منابع[ویرایش]
- عکاشه، اسکندر. تاریخ ایل بختیاری به کوشش فرید مرادی، تهران:۱۳۶۵
- نیکزاد امیر حسینی، کریم. شناخت سرزمین بختیاری، اصفهان:۱۳۵۴
|
||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
