طایفه سرلک در گذشته، طایفه‌ای از باب دورکی و از شاخه هفت‌لنگ به‌شمار می‌آمد، که بنا بر دلایل نامعلوم، از حدود ۴۰۰ سال پیش، از شاخه هفت‌لنگ جدا شد. امروزه این طایفه، بر پایه نمودار اجتماعی ایل بختیاری، به‌عنوان طایفه‌ای از شاخه چهارلنگ و از باب موگویی محسوب می‌شود. گرچه گروهی نیز سرلک را تنها طایفه ایل بختیاری می‌دانند، که زیرشاخه‌ای از هیچ‌یک از باب‌ها نمی‌باشد و تنها سرلک را طایفه‌ای از چهارلنگ بختیاری به‌شمار می‌آورند.
تیره‌های طایفه سرلک عبارتند از: بلفایی ، رضایی، صفایی، هندویی، کریم‌خانی، خسروی، ملکی، بهاروند و گل‌محمدی. روستاهای اصلی محل سکونت سرلک‌ها عبارتند از:،اردودر، سور، قره کهریز، عسگران، دوزان، روستای سرلک و فرنق. از اشخاص شناخته شده این طایفه، می‌توان به: سینا سرلک (خواننده)، محمدعلی سرلک (پژوهشگر)، تقی سرلک (شهردار اسبق تهران)، حامد سرلکی (نویسنده و روزنامه نگار)اشاره کرد. تیره ای از سرلک ها نیز در مقطعی زمانی از این ایل جدا شده و به رو ستا های حواشی ازنا مهاجرت کردند و طایفه اسداللهی ها را تشکیل دادند تیره‌های مختلفی با نام سرلک، در دو ایل چهارلنگ و هفت لنگ وجود دارند. واژهٔ سرلک در لغت، به معنای رئیس طایفه می‌باشد، که به عنوان مثال سرلک موگوئی یعنی رییس طایفه موگویی. در بختیاری، داشتن این نام‌خانوادگی در هر کدام از طوایف بختیاری، نشان از منش و بزرگی دارد و این موضوع، در کنار جابجایی‌های مکانی که در گذشته میان ایل بختیاری به دلایل گوناگون شایع بوده، باعث گردیده افراد زیادی، فامیل اصلی خود را به سرلک تغییر دهند، که اغلب نیز دارای پسوند و پیشوندهای متفاوتی می‌باشند، ولی در میان سرلک‌ها تنها طایفه سرلک از باب موگویی، یک طایفه مستقل بشمار می‌آید و بقیه سرلک‌ها، از تیره‌ها و تش‌های زیرمجموعه سایر طوایف بختیاری محسوب می‌شوند.
