زاگرس مرتفع

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

زاگرس مرتفع (و نیز: پهنهٔ راندگی زاگرس مرتفع و یا زون زاگرس مرتفع) یکی از زون‌های زمین شناسی کشور ایران در محدوده رشته کوه زاگرس است. زاگرس مرتفع بخش شمال شرقی رشته کوه‌های زاگرس و در واقع اولین ردیف از کوه‌های زاگرس را تشکیل می‌دهند و به صورت دیواره‌ای بلند اما با پهنای نسبتا کم (حداکثر ۸۰ کیلومتر) از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده‌اند. میزان ارتفاع و بارش برف و باران در این بخش از زاگرس زیاد می‌باشد. مرتفع ترین قلل زاگرس شامل زردکوه، دنا، اشترانکوه و گرین در زاگرس مرتفع قرار دارند.[۱][۲] زاگرس چین خورده در جنوب زاگرس مرتفع قرار دارد.


ده قله مرتفع زاگرس عبارتند از[۳]:

رتبه نام کوه شهرستان استان ارتفاع (متر) ناحیه
۱ زردکوه کوهرنگ چهارمحال و بختیاری ۴۵۴۸ زاگرس شمال مرکزی
۲ دنا دنا کهگیلویه و بویراحمد ۴۴۰۹ زاگرس جنوب مرکزی
۳ اشترانکوه دورود لرستان ۴۱۳۹ زاگرس شمال مرکزی
۴ کوه گره اقلید فارس ۳۹۹۰ زاگرس جنوب مرکزی
۵ کوه بل اقلید فارس ۳۹۴۳ زاگرس جنوب مرکزی
۶ کوه دارابشاه فریدن اصفهان ۳۹۰۰ زاگرس شمال مرکزی
۷ کوه هزار دره لردگان چهارمحال و بختیاری ۳۸۸۰ زاگرس جنوب مرکزی
۸ کوه منار مسجد سلیمان خوزستان ۳۷۵۰ زاگرس جنوب مرکزی
۹ کوه راگ لردگان چهارمحال و بختیاری ۳۶۶۱ زاگرس جنوب مرکزی
۱۰ کوه گرین بروجرد لرستان ۳۶۳۰ زاگرس شمالی

منابع[ویرایش]

  1. «جایگاه و ویژگی‌های زمین شناسی استان لرستان». پایگاه ملی داده های علوم زمین کشور. بازبینی‌شده در ۱۳۹۱/۳/۷. 
  2. مردانی، محسن و رضایی، علیرضا. «لرزه خیزی، لرزه زمینساخت زاگرس». پایگاه ملی داده های علوم زمین کشور. بازبینی‌شده در ۱۳۹۱/۳/۷. 
  3. «Zagros Mountains». Peakbagger.