مند (رود)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
رودخانه مُنِد
رودخانه مند (پل ارتباطی دیر - دشتی)
رودخانه مند (پل ارتباطی دیر - دشتی)
سرچشمه ارتفاعات استان فارس
ریزشگاه خلیج فارس
طول ۷۳۵ کیلومتر
میانگین بده ۱۵۴۰ میلیون متر مکعب[۱]
حوضه آبخیز خلیج فارس
دبی ۴/۳۹ متر مکعب بر ثانیه
مختصات ۲۸°۹′۴۱.۸″ شمالی ۵۲°۱۲′۵۰.۰۳″ شرقی / ۲۸.۱۶۱۶۱۱°شمالی ۵۲.۲۱۳۸۹۷۲°شرقی / 28.161611; 52.2138972مختصات: ۲۸°۹′۴۱.۸″ شمالی ۵۲°۱۲′۵۰.۰۳″ شرقی / ۲۸.۱۶۱۶۱۱°شمالی ۵۲.۲۱۳۸۹۷۲°شرقی / 28.161611; 52.2138972
حوضه آبریز ۴۸۴۰۰ کیلومتر مربع[۲]
موقعیت استانهای فارس و بوشهر
عبور احشام از رود مند همجوار روستای وحدت‌آباد در استان بوشهر

رودخانه مند رودخانه‌ایست با شاخه‌های متعدد که شاخه اصلی آن به نام رودخانه قره‌آغاج از استان فارس سرچشمه می‌گیرد و پس از ورود به استان بوشهر به خلیج فارس می‌ریزد. نام قدیمی آن نهر سکان (ثکان) نیز بوده‌است. این رودخانه دائمی است و از نظر طول پنجمین رودخانه ایران است.

این رود ۶۸۵ کیلومتر طول دارد و مسیر کلی سرچشمه آن از ارتفاعات شمال غربی شیراز به سمت جنوب شرق و سپس جنوب غرب و در انتها مغرب است. مسیر عبوری این رود شهرستان‌های شیراز، جهرم، فیروزآباد در استان فارس و جم، دشتی و دیر در استان بوشهر است و از به هم پیوستن رودخانه‌های قره‌آغاج، فیروزآباد، رود شور جهرم و دارالمیزان، سیمکان و شورمکان در استان فارس و رودخانه‌های باغان، سنا، رود شور خورموج، اهرم، دشت پلنگ (از ارتفاعات دهرود دشتستان) و چیز دشتی در استان بوشهر تشکیل یافته‌است.

این رودخانه از کوه‌های انار و خانی یک واقع در دهستان کوهمره در ۷۵ کیلومتری باختر شمالی شیراز و ۲۸ کیلومتری شمال شرقی کازرون سرچشمه می‌گیرد و به نام رودخانه قره آغاج به سوی جنوب شرقی سرازیر می‌شود و پس از مخلوط شدن با رودخانه زاخرد به دهستان سیاخ وارد می‌گردد و مسیر خود را به سوی جنوب شرقی طی می‌کند. این رودخانه پس از طی مسیری طولانی و عبور از دهستان‌ها و شهرستان‌های بسیار و مخلوط شدن ریزابه‌ها و رودخانه‌های فراوان سرانجام در ۵۶ کیلومتری جنوب غربی خورموج و پس از گذشتن از روستاهایی همچون،شعری،کُرکی، مسیله ، هلالی منصور ، باغ رئیس عالی و سایر روستاهای حومه کاکی و بردخون ، در خور زیارت به خلیج فارس می‌ریزد.

بعلت شیب کم و بازایستادن حرکت آب آن در مسیر منتهی به خلیج فارس آنرا ماند یا مند و ناحیه مجاور آنرا مندستان نامیده‌اند.[۳] و چون از دهی قدیمی بعد از کارزین، بنام «سِکّ» می‌گذرد سکان نامیده شده‌است.[۴] اسامی دیگر آن سیتاکوس[۵] می‌باشد که این نام باقی‌مانده سلوکیان است بنا به نقل اقتداری، نئارخوس از فرماندهان اسکندر در مسیر رفتنش از کیش به خوزستان از این رود گذشته و سپس به مزامباریا (ریشهر یا بندر کنونی بوشهر) رسیده‌است.[۶]

سه پل بزرگ در شهرستان دشتی بر روی این رود زده شده که دو پل آن در امتداد بزرگراه سیراف است، که یکی از آنها در حدود ۴۰ سال پیش زده شده و دومی در ادامه افتتاح این بزرگراه ساخته شد و یک پل ارتباطی جدا در مسیر ساحلی بوشهر-دیر (مرز شهرستان دشتی - شهرستان دیر) ساخته شده است.

رودخانه‌های وابسته[ویرایش]

رودخانه‌های وابسته، نسبتاً به ترتیب الحاق یا امتداد شاخه اصلی مند:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. منطقه حفاظت شده مند، (آبدهی رود مند در ایستگاه قنطره بر اساس آمار ۲۷ ساله (۶۱-۱۳۳۴)) ص۱۹.
  2. منطقه حفاظت شده مند، (۱۵درصد وسعت در استان بوشهر) ص۱۹.
  3. جغرافیای تاریخی شهر، ص ۳۷۰.
  4. جغرافیای تاریخی فارس، ص ۳۳.
  5. Citiyougagose-citiygagos-citacose
  6. تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی دشتی در دوران قاجار و پهلوی، ص ۳۷.
  • آشنایی با استان فارس (رودخانه‌ها) سایت دادگستری کل استان فارس
  • منطقه حفاظت شده مند؛ هرمز محمودی راد و حسین دلشب، اداره کل حفاظت محیط زیست بوشهر (۱۳۸۳).
  • سعیدی‌نیا، حبیب‌الله. تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی دشتی در دوران قاجار و پهلوی. چاپ اول. بوشهر: موعود اسلام، ۱۳۸۳. 
  • شواتس، پاول. جغرافیای تاریخی فارس. ترجمهٔ جهانداری کیکاوس. چاپ اول. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۲. 
  • نهچیری، عبدالحسین. جغرافیای تاریخی شهرها. چاپ اول. تهران: انتشارات مدرسه وابسته به دفتر انتشارات کمک آموزشی، ۱۳۷۰.