انوشیروان سپهبدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
انوشیروان سپهبدی
سفیرکبیر ایران در مصر
مشغول به کار
فروردین ۱۳۳۲ – آبان ۱۳۳۷
در زمانِ محمدرضا پهلوی
پس از مسعود معاضد
پیش از جمشید قریب
سفیر ایران در واتیکان
مشغول به کار
۱۹۶۲ – ۱۹۶۶
پس از محمد ساعد
پیش از حسین قدس نخعی
سفیرکبیر ایران در فرانسه
مشغول به کار
شهریور ۱۳۲۴ – تیر ۱۳۲۶
پس از زین‌العابدین رهنما
پیش از علی سهیلی
مشغول به کار
خرداد ۱۳۱۸ – مهر ۱۳۱۹
پس از قطع رابطه
پیش از علیقلی اردلان
وزیر امور خارجه ایران
شروع به کار
خرداد ۱۳۲۶
نخست‌وزیر احمد قوام
وزیر مشاور
شروع به کار
مرداد ۱۳۲۵
نخست‌وزیر احمد قوام
وزیر دادگستری
شروع به کار
بهمن ۱۳۲۴
نخست‌وزیر احمد قوام
پس از امان‌الله اردلان
پیش از الله‌یار صالح
وزیر امور خارجه ایران
مشغول به کار
۳۰ خرداد ۱۳۲۶ – ۴ شهریور ۱۳۲۶
پس از محمدعلی همایونجاه
پیش از موسی نوری اسفندیاری
مشغول به کار
۲۰ اردیبهشت ۱۳۲۴ – ۲۹ مهر ۱۳۲۴
نخست‌وزیر ابراهیم حکیمی
محسن صدر
پس از نصرالله انتظام وزیری
پیش از ابوالقاسم نجم
سفیر ایران در ترکیه
مشغول به کار
آذر ۱۳۱۹ – شهریور ۱۳۲۳
پس از سید باقر کاظمی
پیش از علیقلی اردلان
سفیر ایران در اتحاد شوروی
مشغول به کار
خرداد ۱۳۱۵ – فروردین ۱۳۱۷
پس از محمد ساعد
پیش از محمد ساعد
سفیر ایران در ایتالیا
مشغول به کار
آذر ۱۳۱۲ – خرداد ۱۳۱۵
پس از فتح‌الله پاکروان
پیش از محمد ساعد
سفیر ایران در سوئیس
مشغول به کار
فروردین ۱۳۰۸ – تیر ۱۳۱۲
پس از مصطفی‌قلی کمال هدایت
پیش از ابوالحسن فروغی
اطلاعات شخص
زاده ۱۲۶۷ خورشیدی
تهران،
درگذشت ۱۳۶۰
تهران،
ملیت  ایران
فرزندان فرهاد
شغل سیاستمدار و دیپلمات و سناتور انتصابی
مذهب اسلام

انوشیروان سپهبدی فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۶۷ خورشیدی در تهران متولد شد. پس از طی دوران ابتدائی و متوسطه وارد مدرسهٔ علوم سیاسی مشیرالدوله شد و دورهٔ چهارسالهٔ آن مدرسه را طی کرد و در ۱۲۸۶ به استخدام در وزارت امور خارجه درآمد. چندی معاون اداره عثمانی بود تا به نایب دومی ژنرال قنسولگری تفلیس منصوب شد. از دیگر مشاغل وی کارگزاران همدان، معاونت کابینه وزارتی، مدیر اطلاعات، رئیس اداره سوم سیاسی را باید نام برد تا سرانجام به ریاست اداره کل تشریفات منصوب شد. در سال ۱۳۰۸ سمت وزیر مختار ایران در برن و نمایندگی در جامعهٔ ملل را عهده‌دار گردید و قریب چهار سال در آن سمت مستقر بود. پس از اتمام ماموریت، به تهران بازگشت و معاون وزارت امور خارجه شد و نزدیک به سه ماه معاون بود تا به وزیر مختاری ایران در ایتالیا برگزیده شد. در سال ۱۳۱۵ سفیرکبیر ایران در اتحاد جماهیر شوروی شد و دو سال در آن کشور به سر برد و در ۱۳۱۹ به سمت سفیرکبیری ایران در ترکیه تعیین گردید و این سمت را تا ۱۳۲۳ دارا بود. در سال ۱۳۲۴ در کابینه‌های زودگذر ابراهیم حکیمی و محسن صدر، به سمت وزیر امور خارجه معرفی شد. در بهمن‌ماه ۱۳۲۴ در کابینهٔ احمد قوام به سمت وزیر دادگستری تعیین گردیدو در مردادماه ۱۳۲۵ در کابینهٔ ترمیم کابینه، وزیر مشاور شد و در خردادماه ۱۳۲۶ در کابینهٔ احمد قوام، برای بار سوم به وزارت امور خارجه تعیین شد و در همان سال با سمت سفیرکبیر، عازم فرانسه شد.

انوشیروان سپهبدی هنگامی که حکیم‌الملک به وزارت دربار تعیین شد، ریاست تشریفات سلطنتی را بر عهده گرفت و تا سال ۱۳۲۸ دارای همان سمت بود. در آن سال که مجلس سنا تشکیل گردید، از طرف شاه به سناتوری انتصابی تهران انتخاب گردید و تا مهرماه ۱۳۳۱ در آن سمت بود. در سال ۱۳۳۲ با سمت سفیرکبیر ایران در مصر، عازم قاهره گردید و پنج سال در آن سمت به سر برد و سرانجام در سال ۱۳۴۱ به سمت سفیرکبیر ایران در دربار پاپ تعیین شد و بالاخره در ۱۳۴۵ با شصت سال سابقهٔ خدمت بازنشسته گردید.

فوت سپهبدی در سال ۱۳۶۰ در تهران در سن ۹۳ سالگی اتفاق افتاد. نام خانوادگی او تا سال ۱۳۰۸ «سپهبد» بود، چون درجه‌ای بدین نام وارد درجات نظامی ارتش ایران شد، به وی تکلیف تغییر نام خانوادگی گردید و بالاخره «سپهبد» را به «سپهبدی» تغییر داد. سپهبدی روی‌هم‌رفته از دیپلمات‌های ورزیده و متین و بی‌سر و صدا بود.

زندگی شخصی[ویرایش]

انوشیروان سپهبدی که مدتی سفیر در آنکارا، پاریس، مسکو و قاهره و وزیر خارجه بود، فرزندش فرهاد نیز در مراکش سفیر شد و برادرزاده‌های او منوچهر و پرویز سپهبدی به ترتیب سفیر ایران در بحرین، یونان و دانمارک شدند. همچنین انوشیروان سپهبدی شوهر خاله فریدون و امیرعباس هویدا بود.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]