خاش
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| خاش خواش |
|
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | سیستان و بلوچستان |
| شهرستان | خاش |
| بخش | خاش |
| مردم | |
| جمعیت | ۵۶۶۸۳ |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۴۰۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۳۰ |
| اطلاعات شهری | |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۵۴۳ |
| تابلوی خوش‌آمد به شهر | |
خاش یکی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان ایران است. جمعیت این شهر بر پایه آمار سرشماری سال ۸۵ برابر با ۵۶۶۸۳ نفر است.[۱]
خاش دارای کارخانه سیمان است. کشاورزی در روستاهای پیرامون خاش بیشتر توسط مهاجران یزدی انجام می‌گیرد.
طوایف این شهرستان عبارتند از:میربلوچزهی-شهنوازی-ریگی- کرمزهی- جمشیدزهی -ایرندگانی- براهویی - جمال زهی، خاشی-هاشم زهی میرولانی-مرادزهی-محمودزهی-شهلی بر-قلندر زهی-تمندانی - ترشابی - گمشادزهی - عمرزهی - سالارزهی - داوودی - زنگ شاهی
خاش در سال‌های پس از انقلاب ۵۷ از مراکز مهم مهاجرپذیر شرق ایران شد به‌طوری که بر پایه سرشماری سال ۱۳۶۵ خورشیدی، شمار مهاجران شهر خاش بیش از یک‌ششم کل جمعیت شهر بود. بیشتر این مهاجران را شهروندان کشورهای هندوستان، پاکستان و افغانستان تشکیل می‌دادند.[۲];-) میرولانی
 |
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای استفادهشده در ویکی‌پدیا نیست. |
 |
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
پیشینه[ویرایش]
انگلیس می خواست با ایجاد کشورهای کوچک در منطقه، حائل‌هایی میان روسیه و هند را به وجود بیاورد و آن ها را تضعیف کند. در بلوچستان حمل در چابهار (مکران) در برابر پرتغالی ها و بهروز خان کرد و نورمحمد خان زابط در سرحد (خاش )در برابر انگلیسی ها جنگیدند. از بزرگترین طوایف بلوچستان که در سه کشور ایران٬پاکستان و افغانستان پراکنده اند و در جنگیدن علیه تجاوز گران از سابقه خوبی برخوردار هستند ؛ طوایف شه بخش ، میربلوچ زهی و شهنوازی می باشند که بنابر سند های تاریخی بسیاری٬ این قبیله ها در برابر تجاوز انگلیس حماسه هایی همچون نالک را افریدند در حالی که بعضی از قبایل همچون ریگی( عیدوخان ) برای انگلیس جاسوسی و چاپلوسی میکردند. در این حماسه که در دره ی نالک واقع در شمال شهرستان خاش صورت گرفت این طوایف در کنار یکدیگر و با دلاوری و غیرت زبانزد خود تمام افراد قشون انگلیسی را به سردستگی ژنرال دایر را کشتند و ژنرال دایر را از بلوچستان فراری دادند و این در حالی بود که ژنرال دایر بوسیله اسب فرار کرد همچنین ایشان جیندخان را از دست قشون انگلیسی رهانیدند و راه فتح بلوچستان را بر تجاوزگران بستند. هم اکنون بسیاری از اشخاصی که در آن روزگاران سرگرم دزدی و غارت مردم بودند و از این جان فشانی ها به دور بوده اند امروز به واسطه پول و قدرت ناچیزی که از ناحیه خدمت به دولت و قاچاق نصیب آنها گشته است حماسه ی نالک را به نام خود ثبت میکنند اما این در حالی است که تاریخ گواه است که این امر حاصل همت و غیرت طوایف دلیر سرحد زمین یعنی خاش است.
منابع[ویرایش]
- ↑ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
- ↑ سالار بهزادی، عبدالرضا، بلوچستان در سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۷ قمری، تهران: مجموعهٔ انتشارات ادبی و تاریخی موقوفات دکتر محمود افشار یزدی (شمارهٔ ۴۵)، ۱۳۷۲ خورشیدی. ص۳۸۶ .
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسهٔ گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خورشیدی، ص۱۳۰.
- نام شهردار
- مختصات
- کتاب ژنرال دایر انگلیسی
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
