گویش هزارگی

هزارگی
زبان بومی در:	افغانستان و ایالت بلوچستان پاکستان
تعداد گویشوران	۲٫۲میلیون  (۲۰۰۰–۱۹۹۳)
تبار:	زبان‌های هندواروپایی زبان‌های هندوایرانی زبان‌های ایرانی زبان‌های ایرانی غربی هزارگی
سامانه نوشتاری	الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۶۳۹-۳	haz
گلاتولوگ	haza1239

هزارگی گویشی از فارسی دری افغانستان است که بیشتر مردمان هزاره به این گویش صحبت می‌کنند.

تعدادی واژه‌های ترکی و مغولی و اوستایی در این گویش موجود است. واژه‌های ترکی و مغولی حدود ۲۰ درصد از واژگان این گویش را تشکیل می‌دهد.گویش هزارگی برخی از ویژگی‌های دستوری فارسی سدهٔ چهارم و پنجم هجری، را در خود حفظ کرده‌است.در گویش هزارگی دو حرف «د» و «ت» غلیظ نیز وجود دارد که تلفظشان نزدیک به تلفظ آن حروف در زبانهای پشتو و اردو است. میزان تفاوت گویش هزارگی با فارسی معیار در هزارگی غزنی (جاغوری، مالستان، قره‌باغ، جغتو و ناور..) بسیار زیاد و در هزارگی بامیان، بهسود، دایمیرداد، دایزنگی و دایکندی کم است.

گویش هزارگی از گونهٔ فارسی غزنه و خراسان خاوری ریشه گرفته‌است.

جستارهای وابسته

• مردمان هزاره

• زبان فارسی
• فارسی دری

• گویش ایماقی