محمد رحمانیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
محمد رحمانیان
Mohammad Rahmanian.jpg
محمد رحمانیان - بهمن ۱۳۹۴
زادروز ۱۳۴۱
تهران
ملیت ایرانی
پیشه نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان تئاتر
سال‌های فعالیت ۱۳۶۱ تاکنون
همسر مهتاب نصیرپور


محمد رحمانیان (۱۳۴۱- تهران) نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان تئاتر و مدرس تئاتر ایرانی است. رحمانیان طی سی سال فعالیت در عرصه تئاتر، نمایش‌های مختلفی را به روی صحنه برده‌است. از جمله آثار او می‌توان به نمایش‌های مصاحبه، پل، فنز و مانیفست چو اشاره کرد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

محمد رحمانیان در سال ۱۳۴۱ در تهران زاده شد. همسرش مهتاب نصیرپور، بازیگر زن ایرانی است. وی دارای مدرک کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۰ و همچنین مدرک کارشناسی ارشد از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در سال ۱۳۷۷ است.[۱] وی در سال ۱۳۸۹ پس از اینکه اجرای چند تئاتر وی به مشکل برخورد به کانادا مهاجرت کرد و در آنجا چند نمایش به روی صحنه برد و نهایتاً در سال ۱۳۹۲ به ایران بازگشت.[۲]

آثار[ویرایش]

نمایشنامه‌نویسی[ویرایش]

غالب نمایشنامه‌های محمد رحمانیان نخستین بار توسط خود او، اجرا شده‌است.

  • ونکووری‌ها (Vancouverites)، ونکوور، کانادا (خرداد ۱۳۹۶)
  • نام تمام مادران، تماشاخانه پایتخت ( اسفند ۱۳۹۵)
  • سلفی، تماشاخانه آفتاب ( دی ۱۳۹۵ )
  • آدامسخوانی (موسیقی-نمایش ) تالار سمندریان ایرانشهر (مرداد ۱۳۹۵)
  • هامون بازها، تالار وحدت (مرداد ۱۳۹۴)[۳]
  • سینماهای من، سالن پردیس سینمایی چارسو (خرداد ۱۳۹۴)[۴]
  • ترانه‌های محلی (موسیقی-نمایش)، سالن اصلی تئاتر شهر (مرداد ۱۳۹۳)
  • دعوت به مراسم اسیدپاشی و سه تک گویی دیگر (نمایشنامه خوانی)، باغ موزه قصر (اسفند ۱۳۹۲)
  • در روزهای آخر اسفند (کنسرت-تاتر) تالار وحدت (اسفند ۱۳۹۲)
  • ترانه‌های قدیمی (موسیقی-نمایش)، تالار شمس (سازمان فرهنگی هنری AIT) (شهریور ۱۳۹۲)
  • شب سال نو، (نمایشنامه خوانی)، فرهنگسرای اندیشه (شهریور ۱۳۹۲)
  • روز حسین (ع)، تماشاخانه ایرانشهر (آذر ۱۳۸۸ -اجرا نشد)[۵][۶]
  • مانیفست چو، سالن چهارسو تئاتر شهر (آذر ۱۳۸۷)[۷][۸]
  • عشقه، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تئاتر شهر (مرداد ۱۳۸۶)
  • رستاخیز عشق به کارگردانی حسین مسافرآستانه، پاریس (۱۳۸۵)
  • فنز (هواداران)، تالار چهارسو تئاترشهر (تیر ۱۳۸۴)[۹] و همچنین اجرا در تالار وحدت در جشنواره تئاتر فجر و اجرا در سوئد، دبی و کانادا (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
  • اسب‌ها سال ۵۹ هجری شمسی، تالار اصلی تئاتر شهر (۱۳۸۳)
  • پل، کارگردانی مشترک با حبیب رضایی، تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۸۲)
  • شهادتخوانی قدمشاد مطرب در طهران، بیستمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۸۰)
  • لباسی برای میهمانی، بر اساس نمایشنامه دعوت نوشته غلامحسین ساعدی تالار مولوی (۱۳۷۹)
  • خروس، نوزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۷۹)
  • مجلسنامه، هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۷۷)
  • مصاحبه تهران، شانزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر (۱۳۷۶)
  • تنبورزن شادی‌ساز، به کارگردانی هادی مرزبان تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۷۲)
  • نهر فیروزآباد، (پایان‌نامه تحصیلی کارشناسی نمایش)، (۱۳۷۰)
  • شب یهودا، به کارگردانی پرویز پورحسینی خانه نمایش اداره تئاتر (۱۳۶۷)
  • گزارش محرمانه اکتاویو والدز، به کارگردانی فرهاد مجدآبادی تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۶)
  • عروسک‌ها و دلقک‌ها، به کارگردانی جمشید اسماعیل‌خانی تالار چهارسو تئاترشهر (۱۳۶۳)
  • سرود سرخ برادری، تالار قشقایی تئاترشهر (۱۳۶۱)

کارگردانی تئاتر[ویرایش]

  • ونکووری‌ها (Vancouverites)، ونکوور، کانادا (خرداد ۱۳۹۶)
  • مجلس ضربت زدن، تالار اصلی تئاترشهر (۱۳۹۵)[۱۰]
  • آواز قوی آنتون چخوف، تالار سایه تئاترشهر (۱۳۸۳)
  • پروانه‌ها، (موسیقی- روایت) نوشته محمد چرم شیر باغ موزه دفاع مقدس (خرداد ۱۳۸۹)[۱۱]
  • مرغ دریایی من یا چخوف - ساد، نوشته آنتون چخوف با همکاری یک گروه دانشجویی، اجرا شده در جشنواره سینایا، رومانی و مکزیک (۱۳۸۲)
  • اسم، نوشتهٔ یون فوسه، بیست و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، بخش جنبی، (۱۳۸۲)
  • اطلسی‌های لگدمال شده، نوشته تنسی ویلیامز، تالار تجربه دانشگاه تهران (۱۳۷۰)
  • سلام و خداحافظ، نوشته آثول فوگارد، تالار مولوی (۱۳۷۰)
  • دایی وانیا، نوشته آنتون چخوف، تالار مولوی (۱۳۶۸)

تلویزیونی[ویرایش]

  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی در گوش سالمم زمزمه کن، شبکه ۱ (۱۳۸۵)[۱۲]
  • نگارش و کارگردانی مجموعه بلندگوهای افسانه‌ای، شبکه ۲ (۱۳۸۷)
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی نیمکت، شبکه ۱ (۱۳۸۴–۱۳۸۵)
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی خانه‌های اجاره‌ای، نوشته برنارد شاو شبکه۲ (۱۳۷۵)
  • نگارش و کارگردانی مجموعه «قصه‌های شبانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۹
  • کارگردانی نمایشنامه «نکراسوف «نوشته» ژان پل سارتر»؛ شبکه۴؛ ۱۳۸۲
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «آلبوم خانوادگی»؛ شبکه۱؛ ۱۳۶۹
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «یک داستان»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۳
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «پشت پرده تخت طاووس»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۴
  • نگارش و کارگردانی مجموعه تلویزیونی «هوای تازه»؛ شبکه۳؛ ۱۳۷۵
  • نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۶
  • نگارش و کارگردانی جنگ ادبی «گپ «با همکاری» حمید امجد»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «کشتی اسپرانزا»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • نگارش و کارگردانی سری دوم جنگ ادبی «دوستانه»؛ شبکه۲؛۱۳۷۸
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «همه پسران من «نوشته» آرتور میلر»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۷
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «ناهار «براساس داستان» ناهار «نوشته» سامرست موام»؛ شبکه۲؛ ۱۳۷۸
  • نگارش مجموعه تلویزیونی «زیدبن علی»؛ سیما فیلم؛ ۱۳۸۱
  • نگارش و کارگردانی مجموعه جنگ ادبی «حیاط خلوت»؛ شبکه ۲؛ ۱۳۸۱
  • کارگردانی نمایش تلویزیونی «بازرس «نوشته» نیکلا گوگول»؛ شبکه ۴؛ ۱۳۸۱

سینمایی[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «بیوگرافی»(فارسی)‎. وبگاه ایران تئاتر. بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  2. «در کانادا همه‌چیز را از صفر شروع کردم». مهر، ۱۴ اسفند ۱۳۹۲. 
  3. «نمایش هامون بازها». تیوال. بازبینی‌شده در ۲۳ اوت ۲۰۱۵. 
  4. ««سینماهای من» تلفیق تئاتر و فیلم است/». خبرگزاری مهر، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴. بازبینی‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۵. 
  5. «یادداشت محمد رحمانیان»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  6. «تمرین نمایش روز حسین (ع)»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  7. «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  8. «گزارش تصویری نمایش مانیفست چو (۲)»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  9. «اجرای نمایش فنز»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  10. «نمایش مجلس ضربت زدن». تیوال. بازبینی‌شده در ۱۱ جولای ۲۰۱۶. 
  11. «اجرای نمایش پروانه ها»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 
  12. «گزارش تصویری پشت صحنه»(فارسی). بازبینی‌شده در ۵ دی ۱۳۹۱. 

منابع[ویرایش]