سرلک
سرلک (سرلکی) نام طایفه‌ای کهن از ایل بختیاری بوده که به شجاعت و دانایی معروف است. این طایفه در نواحی لرستان بزرگ و کوچک کرده بوده اند که بخش اعظم از جمعیت آنان امروزه ، در شرق استان لرستان، در الیگودرز، ازنا و شول‌آباد، همچنین گلپایگان ، خوانسار و فریدونشهر در استان اصفهان، خمین در استان مرکزی و بخشی از جمعیت این طایفه نیز در شهرهای اهواز ، دزفول و شوشتر در استان خوزستان پراکنده می‌باشند.[۱]
این طایفه، بر پایه نمودار اجتماعی ایل بختیاری، به‌عنوان طایفه‌ای از شاخه هفت لنگ محسوب می‌شود.
تیره‌های طایفه سرلک عبارتند از: بلفایی ، رضایی، صفایی، سَلچیوایی ، هندویی، کریم‌خانی، خسروی، ملکی، بهاروند و گل‌محمدی. روستاهای اصلی محل سکونت سرلک‌ها عبارتند از:،اردودر، سور، کمران، قره کهریز، عسگران، هُمه، دوزان، روستای سرلک و فرنق. از اشخاص شناخته شده این طایفه، می‌توان به: خسروخان سرلکی (حاکم و سیاستمدار) سینا سرلک (خواننده)، محمدعلی سرلک (پژوهشگر)، تقی سرلک (شهردار اسبق تهران)، حامد سرلکی (نویسنده و روزنامه نگار)، رضا سرلک (تاریخدان)، محمد سرلکی (رکورددار روبیک جهان) وحید سرلک (جودوکار) اشاره کرد. تیره ای از سرلک ها نیز در مقطعی زمانی از این ایل جدا شده و به رو ستا های حواشی ازنا مهاجرت کردند و طایفه اسداللهی ها را تشکیل دادند تیره‌های مختلفی با نام سرلک، در دو ایل چهارلنگ و هفت لنگ وجود دارند. واژهٔ سرلک در لغت، به معنای رئیس طایفه می‌باشد
منابع[ویرایش]
- ↑ جواد صفی نژاد. «اسنادی از طایفه سرلک، رده‌ای از عشایر چهارلنگ بختیاری». فصل‌نامه انسان‌شناسی، ۲/۱/۱۳۸۴.
- تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
- سرلک، رضا. طایفه سرلک شاخه‌ای کهن از ایل بختیاری، انتشارات طهورا، تهران، ۱۳۸۸.
