حمزه اصفهانی
ابو عبدالله حمزه بن حسن اصفهانی ادیب، لغوی و مورخ ایرانی[۱] (متولد اصفهان - متوفی بین ۳۵۰ تا ۳۶۰ ه. ق) سال تولد او را حدود ۲۷۰. ه بیان کرده‌اند.[۲]
به گفتهٔ میتوخ آلمانی شمارهٔ تألیفات او به ۱۲ جلد می‌رسد و بیشتر کتاب‌های او در زمینهٔ نحو و لغت و ادب عربی بوده‌است. از این بجز کتاب‌های «التنبیه علی حدوث التصحیف»، مجموعهٔ امثال یا «کتاب الامثال علی افعل»، «شرح اخبار ابی نواس»، «سنی ملوک الارض و الانبیا» باقی‌مانده‌است.[۳]
اصفهانی از تباری ایرانی در حدود ۹۶۱ میلادی در بغداد برآمد. مورخ و لغت‌نویس ایرانی که به عربی می‌نوشت. شعوبی پرشور. در ۹۶۱ میلادی تاریخ خود را براساس وقایع‌نامه‌های ایرانی تألیف کرد. کتابی هم در باب موضوعات نحوی و اشتقاقات لغوی نوشت؛ در نتیجهٴ او بیشتر ادیب و نحوی بود تا مورخ.[۴]
وی احتمالاً در سال ۳۵۱ هجری قمری در اصفهان درگذشت.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ Donzel, E. J. van (1 January 1994). Islamic Desk Reference. BRILL. p. 127. ISBN 90-04-09738-4.
Hamza al-Isfahani: Persian philologist and historian; ca. 893-after 961. He is the author of a well-known chronology of pre-Islamic and Islamic dynasties. He is also described as a Persian nationalist with strong prejudices against the Arabs.
- ↑ دائرةالمعارف مصاحب
- ↑ تاریخ پیامبران و پادشاهان، حمزه اصفهانی، ترجمه دکتر جعفر شعار
- ↑ جورج سارتون، 'مقدمه بر تاریخ علم، ترجمه غلامحسین صدری افشار، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- ↑ زندگینامه ابو عبدالله حمزه بن حسن اصفهانی
