معروفی بلخی

ابوعبدالله محمد پسر حسن معروفی بلخی شاعر ایرانی است. او زاده شهر بلخ بود. او هم‌دوره با رودکی و شهید بلخی بوده است.

معروفی مدح‌کنندهٔ عبدالملک بن نوح سامانی (۳۴۳-۳۵۰ (هجری)) بوده‌است. شعر زیر از اوست:

این دل مسکین من اسیر هوا شد		پیش هزاران هزار گونه بلا شد
جادوکی بند کرد و حیلت بر ما		بندش بر ما برفت و حیله روا شد
حکم قضا بود و این قضا به دلم بر		محکم از آن شد که یار یارِ قضا شد
هرچه بگویم ز من، نگر که نگیری		عقل جدا شد ز من که یار جدا شد

منابع

• محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، انتشارات علمی و فرهنگی