سرلک
سرلک نام طایفه‌ای کهن از ایل بختیاری بوده که به شجاعت و دانایی معروف است. این طایفه جزء مهمترین حاکمان در عصر اتابکان و در نواحی لرستان بزرگ و کوچک بوده‌اند که بخش اعظم از جمعیت آنان امروزه، در شرق استان لرستان، در الیگودرز، ازنا و شول‌آباد، همچنین گلپایگان، خوانسار و فریدونشهر در استان اصفهان، خمین در استان مرکزی و بخشی از جمعیت این طایفه نیز در شهر اهواز و همچنین شهر دزفول و برخی روستاهای آن در استان خوزستان پراکنده می‌باشند.[۱]
تیره‌های طایفه سرلک عبارتند از: بلفایی، رضایی، صفایی، سَلچیوایی، هندویی، کریم‌خانی، خسروی، بهاروند و گل‌محمدی. روستاهای اصلی محل سکونت سرلک‌ها عبارتند از:،اردودر، سور، کمران، قره کهریز، عسگران، هُمه، دوزان، روستای سرلک و فرنق.
تیره‌ای از سرلک‌ها نیز در مقطعی زمانی از این ایل جدا شده و به رو ستاهای حواشی ازنا مهاجرت کردند و طایفه اسداللهی‌ها را تشکیل دادند تیره‌های مختلفی با نام سرلک، در دو ایل چهارلنگ و هفت لنگ وجود دارند. واژهٔ سرلک در لغت، به معنای رئیس طایفه می‌باشد. در بختیاری، داشتن این نام‌خانوادگی در هر کدام از طوایف بختیاری، نشان از منش و بزرگی دارد و این موضوع، در کنار جابجایی‌های مکانی که در گذشته میان ایل بختیاری به دلایل گوناگون شایع بوده، باعث گردیده افراد زیادی، فامیل اصلی خود را به سرلک تغییر دهند، که اغلب نیز دارای پسوند و پیشوندهای متفاوتی می‌باشند
منابع[ویرایش]
- ↑ جواد صفی‌نژاد. «اسنادی از طایفه سرلک، رده‌ای از عشایر چهارلنگ بختیاری». فصل‌نامه انسان‌شناسی، ۲/۱/۱۳۸۴.
- تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
- سرلک، رضا. طایفه سرلک شاخه‌ای کهن از ایل بختیاری، انتشارات طهورا، تهران، ۱۳۸۸.
