الیگودرز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
الیگودرز
آلیورز- الورز--
Aligoodarz2.jpg
کشور  ایران
استان لرستان
شهرستان الیگودرز
بخش مرکزی
نام(های) قدیمی آل گودرز
سال شهرشدن ۱۳۱۷
مردم
جمعیت ۸۷٬۹۶۷ در سال ۱۳۹۰[۱]
جغرافیای طبیعی
مساحت ۱٬۳۰هکتار[۴]
ارتفاع از سطح دریا ۲۰۲۲تر[۵]
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۱۳ درجه سانتی گراد
میانگین بارش سالانه ۴۳۰میلی‌متر[۵]
روزهای یخبندان سالانه ۱۲۰ روز
اطلاعات شهری
نمایندهٔ مجلس شورای اسلامی محمد خدابخشی
شهردار بهرنگ دالوند[۷]
ره‌آورد عسل، گیاهان دارویی، کشک محلی
پیش‌شماره تلفنی ٠۶۶]][۶]
وبگاه www.aligoudarzcity.ir
تابلوی خوش‌آمد به شهر

اَلیگودَرز مرکز شهرستان الیگودرز در شرق استان لرستان است. شهر الیگودرز در ناحیهٔ کوهستانی و با آب و هوایی بسیار سرد در شرق استان لرستان واقع شده و همچنین از شهرهای مرتفع و مناطق سردسیر ایران است. دیرینگی آن به بیش از ۷۰۰ سال می‌رسد. مردم این شهر به زبان لری بختیاری صحبت می کنند.[۸] الیگودرز در گذشته از چهار محلهٔ ورزندان، مجیان، ده تیرانی و ده محمدرضا تشکیل شده بود هرچند که توسعه اخیر شهر این مرز بندی را نامحسوس کرده است.[۹][۱۰] این شهر از سال ۱۳۳۹ دارای نماینده در مجلس شورای ملی می‌باشد.[۱۱]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

الیگودرز بین ۴۹ درجه و ۴۲ دقیقه طول شرقی و ۳۳ درجه و ۲۴ دقیقه عرض شمالی واقع شده است. از نظر موقعیت نسبی، الیگودرز در نیمه شمالی شهرستان قرار گرفته است. این شهر از طریق محور شمالی با شهرهای خمین، محلات، اراک و از طریق محور جنوبی با شهرهای دزفول و فریدون‌شهر و کوهرنگ، از طریق محور شرقی با شهرهای داران، گلپایگان و خوانسار و از طریق محور غرب و شمال غربی نیز با شهرهای ازنا، دورود، شازند، بروجرد و خرم‌آباد ارتباط دارد.[۵]

راه‌های ارتباطی[ویرایش]

شهر الیگودرز از خرم‌آباد ۱۳۵ کیلومتر،[۵] از اراک ۱۲۷ کیلومتر، از اصفهان۲۱۰ کیلومتر و از تهران ۳۸۰ کیلومتر فاصله دارد. این شهر از نظر موقعیت ارتباطی نسبت به محورهای استانی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.[۷]. الیگودرز را بام آبی ایران نیز می نامند.

مردم[ویرایش]

گویش[ویرایش]

گویش مردم الیگودرز بختیاری با لهجه چهارلنگی میباشد.

شخصیت‌های سرشناس[ویرایش]

مهدی کروبی

تاریخ[ویرایش]

ریشهٔ نام[ویرایش]

در وجه تسمیه الیگودرز روایت‌های گوناگونی وجود دارد. از آن جمله، روایت ساکنان بومی شهر است. بر مبنای این روایت، واژه الیگودرز، ترکیبی از واژه (آل) به معنی خاندان و گودرز است. بر این اساس مردم الیگودرز خود را به گودرز پهلوان یکی از شخصیت‌های معروف شاهنامه نسبت می‌دهند که با گذشت زمان، ترکیب آل گودرز کم کم به الیگودرز تبدیل شد. وجود طایفه گودرزی در این شهر، این باور را تشدید کرده‌است. نشانه‌های تاریخی نیز نشان می‌دهد که در محدوده شهر الیگودرز در حدود هفده قرن پیش از میلاد، تمدن‌هایی وجود داشته‌است. البته در تپه‌های شمال غربی آثاری کشف شده‌است که به دوران پیش از اشکانیان و هخامنشیان تعلق دارد.[۱۰]. برخی دیگر نیز وجه تسمیه آن را از واژه آلیورز یا آل ورز دانسته‌اند. در گذشته این منطقه بخش عمده ای از گندم غرب ایران را تولید می‌کرد و به خاطر پر بار بودن محصول گندم ها به رنگ قرمز در می‌آمدند به همین خاطر عده‌ای معتقدند این نام ترکیبی از کلمهٔ آل به معنای قرمز و ورز به معنای کشت است.همچنین این نام را آمیزه‌ای از دو واژه اَل به معنای عقاب و گودرز دانسته‌اند. بهترین وجه تسمیه ای که با توجه به آواشناسی و تاریخ و همچنین مستندات کشف شده از مکان هایی مانند روستای گورچین بر نام این شهر مرتب میباشد، واژۀ (ایل گودرز) میباشد، یعنی مکانی که ایل و عشیرۀ گودرز که احتمالاً منظور همان گودرز کشواد است، در این مکان ساکن بوده‌اند[۱۰].

دیرینگی[ویرایش]

از تاریخ الیگودرز اطلاع دقیق و کاملی در دست نیست اما از شواهد و ساختمان‌های ساخته شده در این شهر این گونه به نظر می‌رسد که تاریخ این شهر بیش از ۷۰۰ سال نیست.شهری که دارای هفتصد سال قدمت تاریخی و به روایتی شهر گیو گودرز و قلعه های باستانی است . اگر چه آثار قلاع معروف آن از بین رفته ، لیکن هنوز کهنسالانش از قلعه هایی همچون قلاع تیرانی ، قلاع موسی ، قلاع کاظم آباد در آن یاد می کنند . گفته می شود که الیگودرز در قدیم دارای بافت شهری منظم بوده‌است کهبقايايی از آن از قبيل آجرهای مكعب مستطيل و ظروف سفالی و فلزی (در قرن هفتم هجری) در کوه ها و و تپه های اليگودرز به دست آمده است، که در زمین‌لرزه سال ۱۲۸۲ در دشت سیلاخور که طبق آمار مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران بزرگ‌ترین زلزله ثبت شده و به قدرت تقریبی ۸ ریشتر بوده به ویرانه‌ای تبدیل گردیده است.به مرور زمان و مهاجرت گسترده عشایر و روستاییان اطراف سبب توسعه نا منظم این شهر شد. بر اساس مدارک به دست آمده از حفاری های قلعه مندیش و تپه‌های اطراف شهر قدمت شهر فعلی الیگودرز به بیش از هفتصد سال پیش می‌رسد.مردم الیگودرز، مذهب شیعه قدیم (علوی) داشته‌اند و خانقاه آن، مرکز تعلیمات دینی قزلباشان و درویشان بوده است. شاه اسماعیل صفوی در یکی از سفرهای خود از این خانقاه دیدن کرده است.عامل اصلی تشکيل هسته اوليه شهر اليگودرز، وجود رودخانه‌ها، قنات‌ها و چشمه‌ها بوده است. عامل ديگر برای ايجاد و گسترش اين شهر، موقعيت ارتباطی آن بوده است؛ به گونه ای که يكی از راه های مهم اصفهان به غرب كشور از فريدن، اليگودرز، گاپله و بروجرد می گذشت. درنهايت متصل شدن نواحی بختياری به فلات مركزی ايران (اراك، خمين، گلپايگان و خوانسار) نيز، توسط اين منطقه بر اهميت شهر اليگودرز افزوده است .شهر الیگودرز قبلاً زیر نظر گلپایگان و سپس بروجرد بوده است ولی در سال ۱۳۲۷ با تاسیس فرمانداری الیگودرز شهر الیگودرز به عنوان مرکز شهرستان الیگودرز انتخاب شد[۱۰].

جاذبه‌های گردشگری و جهانگردی[ویرایش]

تصویر سراسرنما از شهر

گردشگری[ویرایش]

الیگودرز دارای مکان‌های تفریحی بسیاری از جمله، هفت چشمه روستای گشان،چشمه عسلی، مزراع بید.دشت لاله های واژگون زرد گشان،شکارگاه دره جری، دریاچه شط تمی، دریاچه سد خان آباد، چشمه آسار و سراب شاهمکان در منطقه شول‌آباد، رود حوضیان، رودخانه ماهیچال، طبیعت قالی کوه، رودخانه مور زرین در بخش زلقی، غار تمندر، جنگلهای بلوط و گردو و سرچشمه دورک، گایکان، دره دورک، دشت لاله‌های واژگون در روستای دالانی، دره دایی، دره حیدر، کیگوران می‌باشد؛ و همچنین روستای چقاگرگ که از قدیمی‌ترین روستاهای بربرود است و تپه خلیل خان آسترکی در آن قرار دارد. در شمال این شهر بقایای قلعه مندیش و درجنوب غربی و شرقی این شهر تپه‌ها تاریخی وجود دارد، همچنین در ضلع جنوبی شهر پارک جنگلی بنفشه روی تپه یال احداث شده است.شهرستان الیگودرز معروف است به شهر ابشار ها و لاله های واژگون ،که یکی از بهترین شهرهای ایران ازلحاظ گردشگری و توریسم می باشد. بزرگترین دشت لاله های واژگون جهان در شهرستان الیگودرز قرار دارد .

موقعیت طبیعی[ویرایش]

دامنه جنوبی قالی کوه دالانی

الیگودرز در ناحیه کوهستانی زاگرس مرکزی قرار گرفته است و نزدیک به ۲٬۱۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در امتداد شرق به غرب کشیده شده است. در ضلع شمالی و جنوبی شهر اراضی ناهموار با ارتفاعات و قله‌های متعدد پراکنده‌اند به همین دلیل نیز از آب وهوای بسیار سرد کوهپایه‌ای برخوردار است.

صنایع دستی و ره‌آورد[ویرایش]

صنایع دستی الیگودرز شامل هنرهای سرامیکی، قالی بافی، منبت کاری، سیم بافی، معرق‌کاری، گلیم بافی و جاجیم بافی می‌شود. این شهر دارای منابع غنی معادن سنگ مرمر کبالت منیزیم گرانیت چینی کریستال سرامیک و روی است. عسل و کشکِ محلی از محصولات عمده این شهرستان است که از این فراورده‌ها به عنوان سوغات الیگودرز نیز یاد می‌شود.

آبشارهای الیگودرز[ویرایش]

مهم‌ترین ارتفاعات[ویرایش]

کوه سیاه، کوه سفید، کوه ریواس، کوه میال، مندیش، سیاتیر، امیر کوه، ارتفاعات باجگیران و به علاوه در اطراف شهر کوه‌های دیگری نیز پراکنده‌اند که مهمترین آنها عبارتند از: چهل گز در شمال شرقی، علی بلاغی در شمال و کمربسته در شمال شرقی و همچنین از کوه‌های دورتر از شهر می‌توان به قالی کوه و تمندر اشاره کرد.

نمای اشترانکوه ازالیگودرز

اقتصاد[ویرایش]

در گذشته اقتصاد مردم الیگودرز بر پایه کشاورزی بود ولی امروزه صنعت، تجارت و مشاغل اداری و دولتی از پایه‌های اصلی اقتصاد مردم الیگودرز است اگر چه هنوز عده‌ای از شهرنشینان در مزارع اطراف شهر به کشاورزی مشغول هستند.[۵]

تولیدات[ویرایش]

بخشی از تولیدات الیگودرز عبارتند از غلات، حبوبات، برنج لبنیات دامی، عسل، ماهی قزل‌آلا، سیب زمینی، آرد، ماکارونی، ویفر و بیسکویت است. عسل الیگودرز از بهترین و طبیعی‌ترین عسلهای ایران به شمار می‌رود، چنان‌که سوغات ناب این شهر محسوب می‌شود. صنایع دستی آن شامل هنرهای سرامیکی، قالیبافی، منبت کاری، سیم بافی، معرق‌کاری، گلیم بافی و جاجیم بافی می‌شود.

انتقال آب[ویرایش]

پس از اجرای طرح انتقال آب از الیگودرز در شرق استان لرستان به قم که رسانه‌های ایران از آن با عنوان کلی و مبهم «طرح انتقال آب از سرشاخه‌های دز به قم» نام می‌برند، شهرستان الیگودرز اکنون تأمین کننده اصلی آب مصرفی (شرب، صنعتی، کشاورزی) شهرهای خوانسار، گلپایگان، خمین، محلات، نیم ور، سلفچگان و قم می‌باشد.[۲۲][۲۳][۲۴] به گفته فتاح وزیر وقت نیرو این آب یکی از بهترین آبهای دنیا است.[۲۵]

در مجموع ظرفیت انتقال و جمع‌آوری آب در این طرح ۲۳ متر مکعب بر ثانیه است در حالی که بیشترین میزان آبی که از سد کرج به تهران می‌آید ۱۱ متر مکعب بر ثانیه بوده و ظرفیت سامانه یادشده بیش از دو برابر آب انتقالی از سد کرج به تهران است. این سامانه سالیانه ۱۸۳ میلیون متر مکعب آب به پشت سد کوچری منتقل می‌کند. ظرفیت نهایی انتقال آب در این پروژه ۵۰۰۰ لیتر در ثانیه است.[۲۶][۲۷] مقدار انتقال آب برای افق سال ۱۴۱۰ به ۲۴۰ میلیون مترمکعب می‌رسد که مطالعات آن در حال انجام است.[۲۶][۲۸]

اعتراض‌ها و خسارت‌ها[ویرایش]

انتقال آب از شرق استان لرستان و شهرستان الیگودرز به شهرهای خوانسار، گلپایگان، خمین، محلات، نیم ور، سلفچگان و قم باعث پایین رفتن شدید سطح سفره‌های آب زیرزمینی و در نهایت خشک شدن چاه‌های آب این منطقه شده است. بیش از ۶۰ حلقه چاه خشک شده و ۱۷۱ حلقه از چاه‌های منطقه نیز در آستانه خشکیدن قرار دارند، اما تاکنون حقابه یی برای این روستاها در نظر گرفته نشده است.[۲۹] این طرح درحالی برای استان‌های دیگر هدف گذاری شده است که ۸۹۲ روستای لرستان مشکل آب آشامیدنی دارند و ۶۸ هزار جمعیت روستایی این استان به وسیله تانکر آب رسانی می‌شوند.[۳۰][۳۱][۳۲] از سوی دیگر نام‌گذاری این طرح به عنوان مبهم «طرح انتقال آب از سرشاخه‌های دز به قم» و همچنین نام گذاری پروژه ساخت و اجرای این طرح با نام پروژه قمرود باعث واکنش‌هایی در میان مردم استان لرستان شد تا جایی که حتی رحمانی نماینده شهرستان الیگودرز هم نسبت به نام‌گذاری این طرح اعتراض کرد و آن را مجعول خواند. خشک شدن چاه‌ها و چشمه‌های شهرستان الیگودرز علاوه بر خسارات بسیاری که به بخش کشاورزی وارد کرده است باعث از بین رفتن مجتمع‌های پرورش ماهی در این شهرستان شده است. پرویز فتاح، وزیر نیروی پیشین دولت نهم مدعی شد که وی مدافع حقوق مردم الیگودرز است.[۳۳]
این پروژه تنها پروژه ایران است که کلنگ آن برای آنکه باعث مطالبه‌ای از سوی مردم لرستان نشود به جای مبدأ در مقصد طرح به زمین زده شده است.[۳۱]

مراکز آموزش عالی[ویرایش]

  • دانشگاه آزاد الیگودرز
  • دانشگاه پیام نور الیگودرز
  • مرکز آموزش علمی کاربردی الیگودرز
  • مرکز آموزش علمی کاربردی جهاد کشاورزی الیگودرز (برناباد)
  • تربیت معلم شهید میرشاکی
  • دانشکده پرستاری الیگودرز
  • مرکز آموزش علمی کاربردی شیشه لرستان - الیگودرز

مراکز درمانی[ویرایش]

  • بیمارستان امام جعفر صادق
  • بیمارستان فارابی الیگودرز
  • درمانگاه ۱۷ شهریور
  • درمانگاه تأمین اجتماعی
  • درمانگاه خاتم‌الانبیا سپاه پاسداران
  • درمانگاه شبکه بهداشت
  • اورژانس شهید ولیان

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. 
  2. [htwww.irancities.ir/showcity .aspx?code=845&code2=34 الیگودرز]
  3. «LORI LANGUAGE ii. Sociolinguistic Status of Lori». ایرانیکا. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۳. 
  4. سازمان همیاری شهرداری‌های استان لرستان
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ «شهر الیگودرز»(فارسی)‎. وب‌سایت شهرداری الیگودرز. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  6. «پیش شماره شهرستان‌های استان لرستان»(فارسی)‎. وب‌گاه مخابرات استان لرستان. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴. بازبینی‌شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴. 
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ «شهرداری الیگودرز»(فارسی)‎. وب‌سایت سازمان همیاری شهرداری‌های استان لرستان. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در 20/2/1395. 
  8. «بختیاری». دانشنامه جهان اسلام. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۳. 
  9. سازمان همیاری شهرداری‌های استان لرستان
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ «تاریخچه شهر»(فارسی)‎. وب‌گاه شهرداری الیگودرز. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  11. «حوزه انتخابیه». روزنامه رسمی، ۱۳۳۹. بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۳. 
  12. «حاشیه ورود کروبی به الیگودرز»(فارسی)‎. فردا نیوز، ۶ خرداد ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  13. «حذف نام پدر کروبی از میدانی در الیگودرز»(فارسی)‎. البرز نیوز، ۰۲ بهمن ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  14. «زندگینامه: مهدی غضنفری»(فارسی)‎. همشهری آنلاین، ۱۳ شهریور ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۲ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  15. «نوازندگان ایرانی، ارشد تهماسبی در یک نگاه». پرشین پرشیا، ۲۴/۲/۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  16. «جام جم نوا - سینا سرلک». جام جم. بازبینی‌شده در ۱ مهر ۱۳۹۲. 
  17. مرجان صائبی. «گفت وگو با سینا سرلک، خواننده:اعتقادی به خواننده سالاری ندارم». روزنامه شرق، ۸ آبان ۱۳۹۰. بازبینی‌شده در ۱ مهر ۱۳۹۲. 
  18. «انتصاب دکتر مهرداد صالحی به سمت رئیس بیمارستان امام خمینی»(فارسی)‎. روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۴ آبان ۱۳۹۰. بازبینی‌شده در ‌۳۱ شهریور ۱۳۹۲. 
  19. «صفحه شخصی دکتر مهرداد صالحی»(فارسی)‎. دانشگاه علوم پزشکی تهران. بازبینی‌شده در ‌۳۱ شهریور ۱۳۹۲. 
  20. «مدیر کل دفتر برنامه‌ریزی منابع آب»(فارسی)‎. شبکه خبری آب ایران، ۱۹ تیر ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  21. «سفر به دیار آبشارهای شگفت‌انگیز/ زیباترین آبشار ایران در لرستان». خبرگزای مهر، ۱۳۹۰/۱۲/۱۶. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  22. «نماینده قم:طرح انتقال آب'دز'، رؤیای مردم این استان را محقق می‌کند»(فارسی)‎. خبرگزاری ایرنا، ۲۷ فروردین ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۲ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  23. «آب رودخانه دز به قم رسید»(فارسی)‎. وب‌سایت جام‌جم آنلاین، ۱ اردیبهشت ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۲ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  24. «آب شیرین به قم رسید»(فارسی)‎. واحد مرکزی خبر جمهوری اسلامی ایران، ۱ اردیبهشت ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۲ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  25. «طرح انتقال آب به ۴۰ شهر و روستای قم». جام جم آنلاین، ۱۶ آبان ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۴ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  26. ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ روزنامه جام‌جم، صفحه ۱۵، دوشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۰، سال دوازدهم، شماره ۳۱۵۲
  27. «مدیرعامل آب منطقه‌ای تهران»(فارسی)‎. ایرنا، ‌۴ اردیبهشت ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  28. «با اجرای طرح انتقال آب از سرشاخه‌های دزهفت شهر کم‌آب ایران مرکزی سیراب می‌شود»(فارسی)‎. معاونت برنامه‌ریزی ونظارت راهبردی رئیس جمهور. بایگانی‌شده از gozashteh/Barnameh 221/page-8.htm نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  29. «اینجا روزی رودخانه بود». روزنامه اعتماد ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 
  30. «۸۹۲ روستای لرستان مشکل آب آشامیدنی دارند»(فارسی)‎. روزنامه مردم سالاری، ‌۱۹ بهمن ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  31. ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ «۶۸ هزار روستایی چشم به آب تانکر دارند / زاگرس نشینان تشنه‌اند!»(فارسی)‎. خبرگزاری مهر ۲۳ خرداد ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  32. «۸۸۸ روستای لرستان مشکل آب آشامیدنی دارند»(فارسی)‎. خبرگزاری مهر ۲۲دی ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ‌۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰. 
  33. «الیگودرز قربانی طرح انتقال آب به قمرود». آبنمانیوز۲ اردیبهشت ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. 

پیوند به بیرون[ویرایش]