طایفه‌های بالاگریوه

با بالاگریوه اشتباه نشود.

ایل بالاگریوه یکی از ایلات لرستان و جزئی از مردم لر محسوب می‌شود. بالاگریوه نزد مردم لرستان دو معنی متفاوت می‌دهد، معنای اول همان معنای جغرافیای است. معنای دیگر بالاگریوه مردمانی لر زبان هستند که به گویشی خاص از زبان لری سخن می‌گویند، این گویش لری بالاگریوه‌ای نام دارد. ولادیمیر مینورسکی ایران شناس و خاورشناس معروف روسی طایفه‌های بالاگریوه را به عنوان لرهای اصلی معرفی می‌کند.

طوایف

این ایل اتحادی از هفت طایفه و ایل دیرکوند، بهاروند، میر، جودکی، رشنو، قلاوند و پاپی است. مسیو چریکف در سفرنامه خود طوایف بالاگریوه را ده طایفه معرفی می‌کند که عبارتند از کردعلیوند، دریکوند، پیرانه وند، باج آلاوند، ساکی، پاپی، جودکی، رشنی، ماما صارم، مکان علی و مقیمه. هنری راولینسون در سفرنامه خود جمعیت ایل بالاگریوه را حدود ۰ ۰ ۰ ، ۶ خانوار نوشته است.

جغرافیای سکونت

نوشتار اصلی: بالاگریوه

بالاگریوه منطقه‌ای سرسبز، استراتژیک و مهم در جنوب استان لرستان کنونی است که وسعت آن از شرق تا بخش پاپی از شمال تا کوه هشتادپهلو از غرب تا کبیر کوه و از جنوب تا بخش الوار گرمسیری است. این منطقه که جغرافیای اصلی سکونت ایل‌های بالاگریوه است به دلیل قرارگرفتن در راه ارتباطی شمال-جنوب و شرق-غرب لرستان و ایران درطول تاریخ همواره منطقه‌ای با اهمیت بالا تلقی شده است.

گویش

گویش مردم بالاگریوه لری بالاگریوه‌ای است. تفاوت‌هایی در تلفظ برخی از کلمات نزد مردم ایل بالاگریوه نسبت به سایر منطقه جغرافیایی لری خرم‌آبادی وجود دارد.

منابع

• چریکف، مسیو. سیاحتنامه مسیو چریکف. چاپ نخست. تهران: امیر کبیر، ۱۳۷۹. شابک ‎۹۶۴-۰۰-۰۶۳۳-۵.