تنگ صیاد
| نوع منطقه | منطقه حفاظت‌شده و پارک ملی |
|---|---|
| کشور | ایران |
| استان | چهار محال و بختیاری |
| وسعت | ۲۷٬۰۰۰هکتار |
| تاریخ ثبت | ۱۳۵۲ |
تنگ صیاد شامل منطقه حفاظت‌شده و پارک ملی می باشد که در بخش شرقی شهرستان شهرکرد و در نزدیکی شهر فرخ شهر در استان چهار محال و بختیاری است. این منطقه دارای مساحتی به وسعت حدود ۲۷هزار هکتار می‌باشد که حدود ۲۱٬۶۰۰ هکتار آن منطقهٔ حفاظت‌شده و ۵٬۴۰۰ هکتار آن پارک ملی است. تنگ صیاد بواسطه دارا بودن تعداد زیادی تپه ماهور زیستگاه مناسبی برای گونه قوچ و میش وحشی است. کوهستان‌های جنوبی منطقه دارای صخره‌های سخت‌گذر است که زیستگاه پلنگ و کل و بز با جمعیتی قابل توجه‌است.
تاریخچه[ویرایش]
منطقه تنگ صیاد ناحیه کوهستانی و مرتفع با وسعت حدود ۲۷ هزار هکتار در استان چهارمحال وبختیاری واقع شده‌است و قله جیلون در محدوده کوه های فرخ شهر با ۳ هزار و ۱۴۱ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین نقطه منطقه‌است. این منطقه در سال ۱۳۴۹ از طرف شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید به عنوان منطقه شکار و تیراندازی ممنوع اعلام شد و در سال ۱۳۵۲ با تصویب شورای عالی محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام و در سال ۱۳۷۴ نیز حدود ۵ هزار و ۴۰۰ هکتار از قسمت میانی آن تبدیل به پارک ملی شد. به این ترتیب تنگ صیاد شامل پارک ملی، در قسمت میانی و منطقه حفاظت شده در پیرامون آن است.
این منطقه در سال ۱۳۴۹ به عنوان منطقهٔ شکار ممنوع مورد حفاظت قرار گرفت، در سال ۱۳۵۲ به منطقهٔ حفاظت شده ارتقاء یافت و در سال ۱۳۷۴ بخشی از آن به پارک ملی تنگ صیاد تبدیل گردید و تنگ صیاد را به دو منطقه پارک ملی و منطقه حفاظت شده تقسیم کرد.
ویژگی‌ها[ویرایش]
تنگ صیاد در موقعیت جغرافیائی ۵۰ درجه و ۵۹ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۹ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه و ۳ دقیقه تا ۳۲ درجه و ۱۷ دقیقه عرض شمالی واقع شده‌است. از نظر آب‌وهوایی به سه اقلیم ِ خشک و سرد، نیمه خشک و سرد، و نیمه‌مرطوب و سرد تقسیم می‌شود.
از دیگر جانوران منطقه می‌توان گرگ، روباه، شغال، کفتار و پرندگانی همچون کبک دری، کبک چیل، تیهو و عقاب را نام برد.
قله جیلون در محدوده کوه های فرخشهر با ۳ هزار و ۱۴۱ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین نقطه این منطقه است.
پوشش گیاهی: انواع گندمیان, گون, دم اسبیان, کنگر, ریواس, آویشن, بابونه, شاه تره, بارهنگ, رازیانه, خاکشیر, کاسنی, شیرین بیان, بادام کوهی, مو وحشی, انجیر و آلبالوی کوهی.[۱]
