قاضی سعید قمی
محمد سعیدبن محمد مفید قمی معروف به قاضی سعید قمی (۱۰۷۱–۱۰۱۲ خورشیدی) فیلسوف، مجتهد، مرجع تقلید شیعه و محدث بزرگ قرن دوازدهم هجری بود. وی یکی از فیلسوفان مکتب قم است.[۱]
زندگانی[ویرایش]
وی در قم زاده شد. پدر وی، محمد فقیه قمی، نیز حکیم بود. زمانی که قاضی جوان بود دوران اولیه تحصیل را در قم سپری کرد.[۲] وی در دوران صفوی زندگی می‌کرد و طبیب شخصی شاه عباس صفوی بود. وی با عنوان حکیم کوچک نامبردار است. از ا «جا که در قم بعنوان قاضی کار می‌کرد به اسم قاضی مشهور شد. پدر وی به او طب و فلسفه یاد داد. .[۳]
اساتید[ویرایش]
او شاگرد تعدادی از شاگردان ملاصدرا بود. در حکمت شاگرد ملا رجب‌علی تبریزی و در علوم دینی و حقیقی شاگرد ملا محسن فیض کاشانی بود. استاد دیگر وی عبدالرزاق لاهیجی بود.[۴]
آثار[ویرایش]
مهم‌ترین اثر وی شرح و تاویل احادیث اهل‌بیت است. شرح توحید صدوق، اربعین و رساله حقیقت صلوة از دیگر آثار اوست. ترجمه کتاب فارسی فی الحکمة (اثر ملا رجب‌علی تبریزی) که قاضی سعید قمی آن را با عنوان البرهان القاطع و النور الساطع به عربی برگردانده است.
- دیوان قاضی سعید قمی[۵]
درگذشت[ویرایش]
او بین سال‌های ۱۱۰۰ تا ۱۱۰۷ قمری در قم درگذشت و قبرش در کنار حکیم هیدجی در ابتدای خیابان چهارمردان (انقلاب) قم و نزدیک مزار ابن بابویه قم قرار دارد.[۳]
منابع[ویرایش]
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد ۱۴، صفحهٔ ۵۷۵۳
پانویس[ویرایش]
- ↑ Henry Corbin, p. 4 (1976) Anthologie Des Philosophes Iraniens
- ↑ Henry Corbin, p. 6 (1976) Anthologie Des Philosophes Iraniens
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ http://www.iranicaonline.org/articles/qazi-said-qomi
- ↑ ریاض العلما و حیاض الفضلا، عبدالله افندی، جلد ۲، صفحه ۲۸۴؛ سید جلال الدین آشتیانی، مقدمه بر الشواهد ملاصدرا، صفحهٔ ۱۰۱
- ↑ کنسرسیوم محتوای ملی
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
