تاجیکستان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۸°۳۳′ شمالی ۶۸°۴۸′ شرقی / ۳۸.۵۵۰° شمالی ۶۸.۸۰۰° شرقی / 38.550; 68.800

جمهوری تاجیکستان
خط تاجیکی: Ҷумҳурии Тоҷикистон
تاجیکستان
پرچم
شعار ملیآزادی، آرامی، آبادی
سرود ملیسرود ملّی
پایتخت شهر دوشنبه
۳۸°۳۳′ شمالی ۶۸°۴۸′ شرقی / ۳۸.۵۵۰° شمالی ۶۸.۸۰۰° شرقی / 38.550; 68.800
بزرگترین شهر دوشنبه
زبان رسمی فارسی تاجیکی[۱]
زبان روسی (زبان ارتباطات بین قومی)[۲]
نوع حکومت جمهوری
نام حاکمان 
رئیس جمهور
نخست‌وزیر

امامعلی رحمان
عاقل عاقلف 
موارد منجر به تشکیل
 استقلال از اتحاد جماهیر شوروی
 
۱۸ شهریور ۱۳۷۰ (۹ سپتامبر ۱۹۹۱)
مساحت
 -  مساحت ۱۴۳٬۱۰۰کیلومتر مربع (۹۵ام)
 -  آب‌ها (٪) ۱٫۸
جمعیت
 -  سرشماری ۸٬۱۶۰٬۰۰۰نفر 
(۹۸ام)
 -  تراکم جمعیت ۵۷‎/km۲‏ (۱۵۱ام)
تولید ناخالص داخلی (تخمین ۱۳۸۶)
 -  مجموع ۳، ۷۱۲ میلیارد دلار 
 -  سرانه ۱، ۸۴۲ دلار (۱۱۲ام)
شاخص توسعه انسانی (۱۳۸۶) ۶۷۳/۰ (بالا) (۱۲۲ام)
واحد پول سامانی (TJS)
منطقه زمانی TJT (ساعت جهانی+۵)
 -  تابستانی (DST) DST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی .tj
پیش‌شماره تلفنی +۹۹۲

تاجیکستان یا جمهوری تاجیکستان (به خط تاجیکی: Ҷумҳурии Тоҷикистон) کشوری در آسیای میانه است. این کشور از جنوب با افغانستان، از باختر با ازبکستان، از شمال با قرقیزستان، و از خاور با چین همسایه‌است. تاجیکستان یک کشور محاط در خشکی است که در گذشته راه ابریشم از آن گذر می‌کرده‌است. پهناوری تاجیکستان ۱۴۳٬۱۰۰ کیلومتر مربع (۹۵ام در جهان) است. این کشور، کوهستانی و پربارش است و منابع آب فراوانی دارد.

نام[ویرایش]

واژهٔ تاجیکستان از دو بخش «تاجیک» و «ستان» تشکیل شده‌است که به معنای «سرزمین تاجیک‌ها» است. پایتخت تاجیکستان شهر دوشنبه است و زبان رسمی آن فارسی تاجیکی است، گرچه زبان روسی نیز کاربرد گستردهٔ بازرگانی و حکومتی دارد. یکای پول تاجیکستان، سامانی نام دارد. این کشور در سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی (۱۹۹۱) با فروپاشی شوروی، استقلال یافت.

تاریخ[ویرایش]

نوشتار اصلی: تاریخ تاجیکستان

سرزمین سغد باستان که سرزمین کنونی تاجیکستان را دربر می‌گیرد، در زمان داریوش یکم به جزئی از امپراتوری هخامنشی تبدیل شد. پس از یورش اسکندر مقدونی، تاجیکستان به ترتیب جزئی از پادشاهی‌های سلوکی، دولت یونانی باختر، تخارستان، کوشانیان، ساسانیان، هفتالیان و خیونان بود.

مجسمه ولادیمیر لنین، از رهبران شوروی سابق، در شهر دوشنبه

در سال ۷۱۵ میلادی (در زمان امویان)، این سرزمین به تصرف عرب‌ها درآمد و مردم تاجیک دین اسلام را پذیرفتند. پس از اسلام تاجیکستان تبدیل به مهد زبان پارسی دری و فرهنگ و علوم گوناگون شد.

در سدهٔ دهم میلادی، سامانیان اولین حکومت مستقل ایرانی پس از اسلام در این منطقه تشکیل شد. پس از سقوط سامانیان با اتحاد غزنویان و قراخانیان پس از تاجیکستان به ترتیب جزئی از حکومتهای قراخانیان، خوارزمشاهیان، ایلخانان مغول و تیموریان شد. پس از سقوط تیموریان تا سدهٔ نوزدهم میلادی حکومت‌های مختلف ازبک کنترل این سرزمین را در دست داشتند، البته نادر شاه افشار پادشاه ایران برای دورهٔ کوتاهی آن را به تصرف خود درآورد. در سدهٔ نوزدهم شمال تاجیکستان (خجند) جزئی از خانات خوقند، و جنوب تاجیکستان جزئی از خانات بخارا بود. خانات بخارا در سال ۱۲۴۵ خورشیدی (۱۸۶۶ میلادی)، و خانات خوقند در سال ۱۲۴۷ (۱۸۶۸ میلادی)، زیر سلطهٔ روسیه تزاری درآمدند.

پس از انقلاب اکتبر، تاجیکستان ابتدا بخشی از جمهوری ازبکستان در اتحاد جماهیر شوروی بود تا اینکه در سال ۱۳۰۷ (۱۹۲۸ م)، جمهوری سوسیالیستی شوروی تاجیکستان به عنوان جزئی از اتحاد جماهیر شوروی) تشکیل شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱)، تاجیکستان به استقلال دست یافت.

کمی پس از استقلال تاجیکستان در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱ میلادی)، جنگ داخلی پنج ساله‌ای بین دولت تحت حمایت مسکو از یک سو و اسلامگرایان (به رهبری عبدالله نوری) درگرفت.

در این جنگ، حدود ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تن کشته و حدود ۱٫۲ میلیون نفر بی‌خانمان شدند. در ۲۷ ژوئن ۱۹۹۷ میلادی با وساطت سازمان ملل متحد، پیمان صلح به امضای دو طرف رسید.

امامعلی رحمان رئیس جمهور تاجیکستان در سال ۱۳۸۰

تاجیکستان در نظام اتحادیه شوروی[ویرایش]

سال ۱۹۲۴ میلادی در نتیجهٔ رفتار تقسیمات ملی مرزی در اتحادیهٔ شوروی، این کشور با چند جمهوری جدا کردند و در بخشهای شرقی آن جمهوری مختار شوروی سوسیالیستی تاجیکستان در ترکیب جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان ساخته شد. زادگان تمدن فرهنگ و آفرینندگان زبان فارسی-تاجیکی در نتیجهٔ این عمل مصنوعی پریشان گردیدند. تنها، سال ۱۹۲۹ جمهوری مختار شوروی سوسیالیستی تاجیکستان از ازبکستان جدا شد و جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان نام گرفت.

در جمهوری شوروی سوسیالیستی (جشس) تاجیکستان ایدئولوژی کمونیستی حمکران شد، دین اسلام مکرراً مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت، قسم مردم کشور ترتیب نظام شوروی را رد کردند وبا حکومت شوروی جنگیدند (جنگ شهروندی ۱۹۲۱–۱۹۲۴). اما با مقصد خویش نرسیدند وطنشان را ترک نماییدند. در سالهای ۳۰–۴۰ اساس نو استحصالات صنعتی در جشس تاجیکستان گذاشته شدند. در دهات کلکتیوانیِ کشاورزی دهقانی انجام می‌شد، بعضی از بین رفتن، در نتیجه مالک گردیدند. انقلاب مدنی با هیئت تاجیکان مدارس جدید شوروی (اکابر، کودکستان، مدرسه، مدرسه شبانه‌روزی، فنی حرفه‌ای، دبیرستان) موسسه‌های علمی فرهنگی (تئاتر، کتابخانه، باشگاه، چایخانه سرخ-قهوه‌خانه، موزه، پارک تفریحی، سینما، ورزشگاه) را ایجاد نمایید.

سیاست[ویرایش]

حکومت تاجیکستان، جمهوری است.

امامعلی رحمان از سال ۱۳۷۱ ریاست جمهوری تاجیکستان را به عهده دارد. در سال ۱۳۷۱، پس از برکناری اجباری رحمان نبی‌اف، نخستین رهبر این کشور پس از استقلال از اتحاد جماهیر شوروی سابق، امام علی رحمان، که پیشتر رئیس یک مجتمع کشاورزی بود، به مقام ریاست شورای عالی تاجیکستان منصوب شد. در سال ۱۳۷۳، رحمان به مقام ریاست جمهوری انتخاب شد. پس از پایان دورهٔ پنج ساله، او دوباره در سال ۱۳۷۸ به مدت هفت سال دیگر به این مقام برگزیده شد.

در سال ۱۳۸۲، در یک همه‌پرسی، ۹۳٪ مردم به اصلاح قانون اساسی (برای ممکن‌شدن انتخاب دوبارهٔ رحمان) رای مثبت دادند. دولت می‌گوید که ۹۶٪ مردم در این همه پرسی شرکت کرده‌اند. در نوروز ۱۳۸۶ ه‍. خ. (۲۰۰۷ م) امامعلی رحمانف خواستار آن شد که او را امامعلی رحمان بخوانند. از آنجا که امکان تمدید دورهٔ ریاست جمهوری در کنار ده‌ها اصلاحیهٔ دیگر به رأی گذاشته شد، منتقدان دولت گفتند که رأی مردم با آگاهی کامل نبوده‌است.[۳]

جغرافیا[ویرایش]

پهناوری تاجیکستان ۱۴۳٬۱۰۰ کیلومتر مربع (۹۵ ام در جهان) است و جمعیت آن ۸٬۱۶۰٬۰۰۰ تن (۹۸ ام در جهان) است (آمار ۲۰۱۴). تراکم جمعیت در این کشور ۵۷ تن در هر کیلومتر مربع است. تاجیکستان کشوری کوهستانی و سرسبز با بارندگی فراوان است که می‌تواند صادرکنندهٔ آب و برق به سایر کشورها باشد. تاجیکستان کشوری مرتفع است که رشته‌کوه پامیر آن را پوشانده‌است، ولی در شمال کشور، منطقه پست فرغانه وجود دارد.[۴]

در شمال تاجیکستان دشت فرغانه، در شمال غربی و بخش مرکزی، رشته‌کوه‌های ترکستان، زرافشان، حصار و آلای، در جنوب شرقی رشته‌کوه‌های بلند پامیر (بلندی تا ۷۴۹۵ متر) قرار دارد. در بخش جنوب غربی زمین‌های نسبتاً پست‌تر وخش و حصار و غیره قرار دارد. رودها و دریاچه‌های تاجیکستان از قله‌ها سرچشمه می‌گیرند. مجموع طول ۹۴۷ رودخانه تاجیکستان بیش از ۲۸۵۰۰ کیلومتر است که ۶۰٪ ذخیره آبی آسیای مرکزی را تشکیل می‌دهند.[۴]

در تاجیکستان بیش از ۸۰ گونه از پستانداران، بیش از ۳۶۵ گونه پرنده، ۴۹ گونه خزنده، تقریباً ۴۰ گونه ماهی و بیش از ۱۰ هزار گونه حشره زندگی می‌کنند. از جانوران این کشور می‌توان به پلنگ برفی، سیاهگوش (به فارسی تاجیکی: سیلاوسین)، خرس، گرگ، و روباه اشاره کرد. در این کشور آهو و گوسفندهای کوهی بسیاری هم زندگی می‌کنند.[۴]

در تاجیکستان چهار حفاظتگاه ملی (بیشه پلنگان، رامیت، دشت جوم و زارغول)، و ۱۳ پرورشگاه و پارک ملی فعالیت دارند. مناطق حفاظت‌شده طبیعی این کشور جمعاً حدود ۲۱٪ از خاک کشور را دربر می‌گیرند.[۴]

رودها[ویرایش]

تصویر ماهواره‌ای تاجیکستان

تاجیکستان دارای رودهای بسیاری است. شمار رودهایی که طول آنها از ۱۰ کیلومتر تجاوز می‌کند به ۹۴۷ می‌رسد. رودهای مهم آن عبارتند از:

نقشه توپوگرافی تاجیکستان

در مجموع طول ۹۴۷ رودخانه تاجیکستان بیش از ۲۸٫۰۰۰ کیلومتر است. همچنین در تاجیکستان ۱٫۳۰۰ مرداب، جمعاً به مساحت ۷۰۵ کیلومتر مربع وجود دارد. بزرگترین مرداب کشور قراکول نام دارد.

مرزها[ویرایش]

در ماه ژانویه سال ۲۰۱۱ مجلس نمایندگان تاجیکستان پروتکل تعیین خطوط مرز میان تاجیکستان و چین را تصویب کرد که طبق این سند ۱٫۱ هزار کیلومتر مربع (حدود یک درصد) از خاک تاجیکستان در ولایت بدخشان این کشور، به کشور چین داده شد.[۵]

قلّه‌ها[ویرایش]

کوه بلندی محل
قله استقلال (قلّهٔ انقلاب) ۷٬۱۷۴ متر ۲۳٬۵۳۷ فوت     شمالی‌ترین مرز در رشته‌کوه آلای
گردنه قیزیل‌آرت ۴٬۲۸۰ متر ۱۴٬۰۴۲ فوت     شمالی‌ترین مرز در کوهستان سراسری آلای
قلّهٔ اسماعیل سامانی (بلندترین قلّه) ۷٬۴۹۵ متر ۲۴٬۵۹۰ فوت     شمال ولایت خودمختار کوهستان بدخشان
قله ابن‌سینا (قله لنین) ۶٬۹۷۴ متر ۲۲٬۸۸۱ فوت     شمال قلّهٔ اسماعیل سامانی
قلّهٔ کورژنیوسکی ۷٬۱۰۵ متر ۲۳٬۳۱۰ فوت     ولایت خودمختار کوهستان بدخشان
رشته‌کوه آکادمی فن‌ها ۶٬۷۸۵ متر ۲۲٬۲۶۰ فوت     ولایت خودمختار کوهستان بدخشان
قله کنکورد ۵٬۴۶۹ متر ۱۷٬۹۴۳ فوت     مرز جنوبی رشته‌کوه قره‌قروم
قله کارل مارکس ۶٬۷۲۶ متر ۲۲٬۰۶۷ فوت     مرز جنوبی رشته‌کوه قره‌قوروم
قلّهٔ مایاکاوسکی ۶٬۰۹۶ متر ۲۰٬۰۰۰ فوت      مرز افغانستان.

تقسیمات کشوری[ویرایش]

بنا بر قانون تقسیمات کشوری، تاجیکستان به واحدهای زیر تقسیم شده‌است:

در تاجیکستان هر ولایت (معادل استان در تقسیمات کشوری ایران) به چندین ناحیه (معادل شهرستان در تقسیمات کشوری ایران) و هر ناحیه به چندین جماعت دهات (معادل دهستان در تقسیمات کشوری ایران) و هر جماعت به چندید ده (معادل روستا در تقسیمات کشوری ایران) تقسیم می‌گردد.

در سال ۱۳۸۸ تاجیکستان دارای یک ولایت مختار، دو ولایت، ۱۷ شهر، ۴۸ ناحیه (از آن جمله ۱۳ ناحیه تابع پایتخت) و ۵۴ شهرک بود.

جُستار وابسته: فهرست شهرهای تاجیکستان، استان‌های تاجیکستان

ناحیه‌ها و جماعت‌ها[ویرایش]

ناحیه‌ها (شهرستان‌ها) و جماعت‌ها (بخش‌ها) در تاجیکستان:

شهرها[ویرایش]

اقتصاد[ویرایش]

تاجیکستان یکی از جمهوری‌های سابق اتحاد جماهیر شوروی است. در سال ۲۰۰۵، تولید ناخالص ملی آن نزدیک به ۲ میلیارد دلار بود.[۶]

نفت و گاز تاجیکستان[ویرایش]

دولت تاجیکستان حدود ۹۰ درصد از نیازهای انرژی خود را با واردات تأمین می‌کند. بیشتر ذخایر نفت و گاز این کشور در جنوب غرب تاجیکستان در امتداد حوزه آمو-دریا قرار دارد.[۷] به گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه وال استریت ژورنال، شرکت ملی نفت چین (سی ان پی سی)، توتال فرانسه و شرکت انگلیسی-کانادایی تزیس پترولیوم توافقنامه‌ای برای توسعه میدان‌های نفت و گاز در تاجیکستان امضا کردند. بنابر اعلام شرکت تزیس پترولیوم، منطقه بوختار احتمال دارد ۳٬۲۲ تریلیون مترمکعب گاز و ۸٫۵ میلیارد بشکه نفت داشته باشد.[۸] چندی پیش نیز یک شرکت نفتی انگلیس در بیانیه‌ای اعلام کرد، تاجیکستان ذخائر نفت و گاز بسیاری دارد که بطور قابل توجهی بیشتر از ذخایر باقی‌مانده منابع نفتی در دریای شمال است.[۹] این میزان نفت در تاجیستان از ذخایر کشورهای صادر کننده‌ای چون جمهوری آذربایجان با صادرات روزانه ۸۲۰ هزار بشکه، عمان ۷۰۵ هزار بشکه و نروژ ۱میلیون و ۶۰۰ هزار بشکه بیشتر است.[۱۰] همچنین میزان منابع گازی تاجیکستان از کشورهای صادر کننده گاز مانند الجزایر، مصر و ازبکستان بیشتر است.[۱۱]

مردم[ویرایش]

کودکان تاجیک

جمعیت تاجیکستان در سال ۲۰۱۴ میلادی ۸٬۱۶۰٬۰۰۰ تن برآورد شده‌است. حدود ۷۹٫۹٪ از مردم این کشور تاجیک هستند (که به فارسی تاجیکی سخن می‌گویند)، ۱۵٫۳٪ ازبک، ۱٫۱٪ روس، ۱٫۱٪ قرقیز، ۰٫۳٪ ترکمن و ۰٫۳٪ تاتار هستند. اقلیت‌های کوچک غیربومی از قبیل اوکراینی، چینی، کره‌ای و غیره نیز در تاجیکستان زندگی می‌کنند که حدود ۲٪ از جمعیت تاجیکستان را تشکیل می‌دهند.[۶]

تاریخ و فرهنگ تاجیکستان با ایران اشتراکات بسیاری دارد. در پاره‌هایی از دوران پیش از اسلام، تاجیکستان جزئی از شاهنشاهی ایران بود. پس از اسلام، سرزمین خراسان و فرارود (از جمله تاجیکستان) زنده‌کننده فرهنگ ایرانی و به وجود آورنده زبان پارسی دری بود که جانشین زبان پهلوی شد. نخستین شاعران پارسی‌زبان از این ناحیه به پا خاستند، به ویژه رودکی، که پدر شعر پارسی محسوب می‌گردد. در نخستین سده‌های هجری، خراسان و فرارود مهد تمدن و علوم ایرانی بوده و بزرگانی مانند ابن سینا و فارابی در آنجا پرورش یافته‌اند. حکومت سامانی نیز از تاجیکستان برخاسته‌است.

دین حدود ۹۰٪ از مردم تاجیکستان اسلام است (۹۵٪ سنی حنفی، اقلیت ۵٪ شیعه که غالباً شیعه اسماعیلی و کمتر از ۱٪ آن شیعه دوازده امامی)است. شیعیان بیشتر در بدخشان زندگی می‌کنند. مسیحیان، یهودیان، زرتشتیان، بوداییان و بهائیان از جمله اقلیت‌های دینی ساکن در تاجیکستان هستند. طریقت نقشبندیه تصوف نیز در تاجیکستان وجود دارد.[۱۲]

شخصیت‌ها[ویرایش]

تصویر باباجان غفوروف بر روی اسکناس.

باباجان غفورف تاریخ‌دان و نویسندهٔ کتاب تاریخ تاجیکان از اهالی تاجیکستان است. تیمور ملک نیز از شخصیت‌ها و قهرمانان تاریخی تاجیک به شمار می‌آید.[۱۳]

بانو گلرخسار شاعر معاصر تاجیکستان از همراهان مهدی اخوان ثالث و احمد شاملو و سیمین بهبهانی و بسیاری از دیگر شاعران و اهل فرهنگ و هنر ایران بوده و می‌باشد.

ادبیات[ویرایش]

نظم و نثر فارسی و تاجیکی در طول چندین عصرها ترقی می‌کرد. دوره نشع و نمای ادبیات فارسی و تاجیکی به عصرهای میانه راست می‌آید، هنگامیکه در آسیای میانه نخستین دولت تاجیکان به وجود می‌آید (۸۷۴–۱۰۰۵). (۸۷۴–۱۰۰۵). (۸۷۴–۱۰۰۵). محض در همین دوره ترقیات ملت تاجیک به حساب می‌رود. سامانیان به علم و ادبیات دقت ویژه‌ای ظاهر می‌کردند. شاعران و عالمان همان دوره به مانند رودکی، ابن سینا، فردوسی، عنصری، دقیقی در درگاه شاهان سامانیان کار و فعالیت می‌کردند. ایرانیان و تاجیکان آن وقت‌ها یک قوم را با ریشه‌های با خم پیوست تشکیل می‌کردند و ادبیات، صنعت، علم خم دسترس همه بود. رودکی اساسگزار ادبیات فارس و تاجیک می‌باشد. استیلای عرب‌ها به آسیای میانه دگرگونی‌های زیادی آورد. بای و میьماری تایسلامی تاجیکان نیست کرده می‌شد، کتاب‌ها سوزانده می‌شدند. در آسیای میانه دین اسلام چاری شده زبان عربی عمومی گردید. زبان نو ادبی – زبان فارس و تاجیک در عصرهای IX - X تشکل یافت. رودکی – شاعر برجسته، اساسگزار ادبیات فارس و تاجیک، اولین شده زبان را تشکل داد و آن را در نظم خود استفاده برده، چندین ژانرهای ادبی آن زمان را به وقوع آورد. محض از همان دوره سر کرده ادبیات فارس و - تاجیک تشکل یافته در تمام عالم مشهور گردید. در آخر عصر X فردوس «شاهنام» - «شاهنام» - بی‌زوال خود را 'ایجاد کرد، که از جهت معنا و حجم در تمام ادبیات عالم همتایا ندارد. عصر XI با به وقوع آمدن ایپاس‌های رمانتیکی مشهور شده‌است. محض در همین ژانر سلسله داستان‌های عنصری، اییوکی، گنگوری، عمر خیام می‌باشند، ولی «خمس» - «خمس» - نظامی گنجوینمنه بهترین محسوب می‌شوند، که عصر XI ایجاد کرده شده‌است. در عصر XI «بوستان» و «گلستان» - «گلستان» - سعدی، در عصر XIV داستان‌های امر خسرو دیخلوی و خواجه کرمانی، کمال خوجیند و غزل‌های حافظ شیرازی ایجاد شده‌اند. عصر XV باشد با نظم جامی مشهور گردیده‌است.

آموزش و پرورش و فرهنگ[ویرایش]

در سال ۲۰۱۲ میلادی در دوشنبه، کتاب‌خانه ملی تاجیکستان که در آسیای مرکزی بزرگترین کتابخانه به شمار می‌رود بنیان نهاده شد و به استفاده گذاشته شد. در کتاب‌خانه ملی تاجیکستان بیش از شش میلیون نسخه کتاب وجود دارد.[۱۴]

افتتاح آسارخانه ملی از جمله رویدادهای تاریخی و دستاوردهای مهم فرهنگی در تاجیکستان می‌باشد. در بیستم مارس ۲۰۱۳ میلادی در شهر دوشنبه رسم گشاده‌شوی بنای نو آسارخانه ملی تاجیکستان برگزار گردید. در مراسم گشاده‌شوی اسارخانه، امام‌علی رحمان و ساکنان شهر دوشنبه شرکت نمودند. در تالار بزرگ آسارخانه ملی تاجیکستان پرزیدنت کشور امام‌علی رحمان با نمایندگان سیرشمار ضیاءیان ایجادکار جمهوری ملاقات نمود.[۱۵]

نگارخانه[ویرایش]

[۴]جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]