سعید نجفی اسداللهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
سعید نجفی اسداللهی
سعید نجفی
شناسنامه
نام کامل سعید نجفی اسداللهی
ملیت ایرانی
تابعیت ایرانی
زادروز ۱۳۱۸
زادگاه بغداد، عراق
مدرک تحصیلی دکتری
رشته تحصیلی زبان و ادبیات فارسی
محل کار دانشگاه علامه طباطبائی، مؤسسه دارالعلوم و مؤسسه لغت‌نامه دهخدا
استادان محمد معین، بدیع الزمان فروزانفر، جلال الدین همائی، علی اصغر حکمت، ذبیح‌الله صفا، ابراهیم پور داود...
دلیل شهرت استاد برجسته صرف و نحو عربی، لغت شناس عربی و فارسی، معلم اخلاق و عرفان عملی

دکتر سعید نجفی اسداللهی (متولد ۱۳۱۸بغداد)، استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه علامه طباطبائی است. وی فرزند آیت الله شیخ احمد نجفی مؤسس دارالعلوم العربیه (در تهران) و نواده شیخ اسدالله تُستَری (صاحب مقابیس) و شیخ جعفر کبیر (کاشف الغطاء) است. آیت الله نجفی از رهبران دینی و سیاسی در عراق بود که پس از تبعید به وطن (در سال ۱۳۱۹ ش) با کنار گذاشتن فعالیت‌های سیاسی، فقط به فعالیت‌های مذهبی پرداخت. هر چند یکی از علمای طراز اول تهران به حساب می‌آمد، سال ۱۳۲۶ش با کاستن از فعالیت‌های مستقیم مذهبی، به تأسیس دارالعلوم العربیه در شمال تهران اقدام کرد که در واقع نخستین قدم (پس از قرن‌های متوالی) برای شناساندن زبان عربی به عنوان یک زبان زنده و پویا به ایرانیان فارسی زبان بود. آیت الله احمد نجفی[۱]امام جماعت مسجد محله پامنار تهران بود[۲] و با روشنفکران و اندیشمندان در مسجد جلسات قرآن پژوهشی برگزار می‌کرد. استاد نجفی اسداللهی از سال ۱۳۳۰ش در این مؤسسه عملاً به امر تعلیم و تعلم پرداخت (و همچنان ادامه دارد). او که بیش از سنین نوجوانی به امر تدریس پرداخته و ارتباط مستقیم با طبقات مختلف دانشجویان و علم آموزان برقرار کرده است، همواره این طریق را وسیله‌ای برای تهذیب اخلاقی و نفسانی شاگردان خویش قرار داده و معتقد است انسان می‌تواند با رفتار و کردار خود (مخصوصا اگر معلم واقعی باشد) از بدترین‌ها بهترین‌ها را بسازد؛ لذا افرادی که در طول این شش دهه مستقیم یا غیر مستقیم از محضر استاد بهره برده‌اند، بین هر جمعی قرار گیرند، در رفتار و گفتار و عقاید و افکار به طور محسوس با دیگران تفاوت دارند. دکتر سعید نجفی ریاست گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی را برعهده داشت.[۳][۴][۵] همچنین، به مدت سالیان دراز رئیس گروه زبان و ادبیات عربی این دانشگاه بود. وی همکار علامه دهخدا در امر تدوین لغتنامه معروف او بود.[۶][۷] و همچنان در مؤسسه لغتنامه دهخدا در حال فعالیت و پژوهش است.[۸] دکتر نجفی آموزش زبان و ادبیات عربی را از سال ۱۳۳۰ در مؤسسه دار العلوم العربیه در تهران آغاز کرد. وی سال ۱۳۴۸ تدریس این زبان را در مدرسه عالی ترجمه آغاز کرد. پس از مدتی مدرسه مزبور در مجتمع دانشگاهی ادبیات و علوم انسانی و مدتی بعد نیز این مجتمع در دانشگاه علامه طباطبائی ادغام شد،[۹] اما استاد نجفی پیوسته در حال تدریس و تهذیب اخلاقی شاگردان خود با اهتمام روزافزون است.

تحصیلات[ویرایش]

تحصیلات ابتدایی را از سال ۱۳۲۵ تا ۱۳۳۰ در مدارس امیر معزی، ادب و امیدی تهران سپری کرد. دوره متوسطه را در دبیرستان علمیه تهران به سال ۱۳۳۱ آغاز و سال ۱۳۳۶ به سرانجام رساند. او همواره در تحصیلات خود در مؤسسه دارالعلوم العربیه حاضر می‌شد و در محضر پدر به آموزش زبان عربی و علوم انسانی می‌پرداخت. علامه نجفی تحصیلات دانشگاهی را در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران آغاز کرد و تا مقطع دکتری آن را ادامه داد و سال ۱۳۴۲ در مقطع دکتری در این رشته از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد.

استادان و فعالیت‌های وی[ویرایش]

از استادان دکتر سعید نجفی اسداللهی می‌توان به چهره‌های شاخص و شهیر ادبیات ایران‌زمین چون علامه دهخدا، محمد معین، بدیع الزمان فروزانفر، جلال الدین همایی، ذبیح‌الله صفا اشاره کرد.

  • او طی شش دهه فعالیت آموزشی و تربیت عملی در دارالعلوم ثابت کرده است برای ایجاد و انگیزه در مشتاقان ورود به «صراط مستقیم» هیچ نیازی به دادن مدرک تحصیلی نیست.
  • او با تأسیس و اداره کردن گروه زبان و ادبیات عربی در مدرسه عالی ترجمه و ادامه آن در دانشگاه علامه طباطبائی (که قوی‌ترین گروه آموزشی دانشگاهی در نوع خود است) ثابت کرده است که حتی در موسسات آموزشی دولتی که ارزش آنها معمولاً در دادن مدرک تحصیلی خلاصه می‌شود، می‌توان دانشجویان را ابتدا تهذیب نفسانی و اخلاقی کرد و سپس به آنها علم آموخت، آنگه به چنین انسان‌های مهذب و عالم مدرک تحصیلی داد.
  • او با مشارکت در تدوین کتب «دروس دارالعلوم العربیه» و به دنبال آن در در کتب درسی مدارس کشور، ثابت کرده است آموزش زبان عربی به فارسی زبانان اگر از راه صحیح باشد، یکی از کامل‌ترین طرق زبان آموزی است و سادگی آن قابل قیاس با آموزش دیگر زبان‌ها نیست.
  • او طی پنج دهه از فعالیت خود در لغت نامه دهخدا و لغت نامه فارسی ثابت کرده است که دومین زبان جهان اسلام یعنی زبان فارسی با میراثی هزار ساله از متون نظم و نثر، ارزش این را دارد که دانشمندان و محققان از گوشه و کنار جهان برای تدوین لغت نامه‌های توصیفی و تخصصی دقیق برای این زبان از تمام آنچه در توان دارند مایه بگذارند.
  • وی با بیش از ربع قرن فعالیت در تطبیق و تنقیح دائره المعارف بزرگ اسلامی (عربی) عملاً نشان داده که مسئله ترجمه مطالب بین دو زبان بسیار خطیرتر و حساس تر از تألیف و تدوین است.
  • وی با بیش از ربع قرن فعالیت مستقیم در راه تغییر و تحسین روش طرح سؤالات برای گزینش شایسته ترین‌ها ثابت کرده است که چنانچه روش طرح این گونه سؤالات صحیح باشد، نه فقط در گزینش شایسته ترین‌ها توفیق به دست می‌آید، در تعدیل و تحسین روش آموزش این مطالب نیز تأثیر مثبت زیادی بر علم آموزان خواهد داشت.

هم دوره‌ای‌ها و همکاران[ویرایش]

از هم‌دوره‌ای‌ها و همکاران دکتر نجفی می‌توان به اشخاص برجسته و نام‌آوری چون علامه دهخداّ، محمد معین، سید جعفر شهیدی، حسن انوریّّ، علی اشرف صادقی، شهیدان باهنر و بهشتی اشاره کرد.

قسمتی از فعالیت‌های علمی و آموزشی و پژوهشی او که همچنان ادامه دارد[ویرایش]

  • تدریس زبان و ادبیات عربی در دارالعلوم العربیه از حدود سال ۱۳۳۰ش.
  • عضو هیئت مؤلفین لغت نامه دهخدا از سال ۱۳۴۰ش.
  • تأسیس گروه زبان و ادبیات عربی و مدیریت آن در مدرسه عالی ترجمه با سه هدف «انسان سازی»، «علم آموزی» و «اعطای مدرک تحصیلی» از سال ۱۳۴۷، که بعد از پیروزی انقلاب و ادغام بعضی دانشگاه‌های و موسسات عالی آموزشی، با همین برنامه و همین اهداف، جزء گروه‌های آموزشی اصلی تشکیل دهنده دانشگاه علامه طباطبائی شد.
  • عضو هیئت مؤلفین «لغت نامه فارسی» در سال ۱۳۵۹ (پس از اتمام تألیف لغت نامه دهخدا).
  • مدیریت گروه و تدریس در گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه علامه طباطبائی از سال ۱۳۵۹.
  • نظارت علمی بر تهیه و تدوین و تغییر اساسی کتاب‌های درسی زبان عربی مدارس کشور (ایران) از سال ۱۳۵۴.
  • عضو هیئت علمی دائره المعارف بزرگ اسلامی (عربی) از سال ۱۳۶۸.
  • مسئولیت و نظارت مستقیم علمی بر ایجاد تغییرات اساسی در نحوه طرح و ارائه سؤالات زبان عربی تمام مراحل مسابقات ورودی دانشگاه‌ها از سال ۱۳۶۸.
  • سردبیری فصلنامه ترجمه قرآن و حدیث دانشگاه تربیت مدرس از سال ۱۳۹۴.

مراکز آموزشی و پژوهشی تحت مسئولیت دکتر نجفی[ویرایش]

شاگردان[ویرایش]

بیشتر کسانی که در نیم قرن اخیر با انگیزه‌های مختلف با زبان و ادبیات عربی آشنا شده و به آموزش و تدریس آن پرداخته‌اند، مستقیم یا غیر مستقیم از شاگردان علامه دکتر سعید نجفی اسداللهی هستند.

برخی تالیفات استاد نجفی[ویرایش]

(۷ صفحه - از ۳۵ تا ۴۱)

برخی از مقالات[ویرایش]

  • «که...» و معادل‌های آن در زبان عربی، فصلنامه ترجمه دانشگاه علامه طباطبائی سال ۱۳۶۵.
  • ترجمه بین عربی و فارسی و ... فصلنامه ترجمه دانشگاه علامه طباطبائی ۱۳۶۶.
  • «ضمیر» و فرق کاربرد آن در دو زبان فارسی و عربی، فصلنامه ترجمه دانشگاه علامه طباطبائی ۱۳۶۷.
  • بحثی پیرامون آموزش زبان عربی، مجله رشد معارف اسلامی ۱۳۶۹.
  • چگونه بیاموزیم تا در مسابقات ورودی موفق شویم، مجله رشد معارف اسلامی ۱۳۷۴.
  • نحو عربی، کلیدی برای حل مشکلات نحوی دیگر زبان‌ها، مجله رشد معارف اسلامی ۱۳۷۴.
  • دستور زبان در عربی و دیگر زبان‌ها، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران ۱۳۷۵.
  • عمر الخیام او الخیامی، فلسفته و رباعیاته و ترجماته، مجلمه زبان و ادب دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی ۱۳۸۵.
  • ... در زبان فارسی رساتر از زبان عربی، مجله انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی ۱۳۸۶.
  • فرهنگنامه نویسی توصیفی در عربی و فارسی، مجله انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی ۱۳۸۸.

عناوین بعضی پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری که در آنها سمت راهنما یا مشاور داشته است[ویرایش]

(نسخه‌های موجود در کتابخانه دانشکده زبان وا دبیات دانشگاه علامه طباطبائی)

  • الاتجاه القومی فی أدب أعلام المهجر الشمالی
  • أثر الأدب الفارسی فی تطور الأدب العربی
  • أدب الفکاهة
  • أسالیب الترغیب و الترهیب فی القرآن الکریم
  • أشعار دیوان شمس التبریزی العربیة
  • الأشعار العربیة فی کلیة و دمنة
  • الإضافة فی العربیة و الفارسیة
  • الأمثال المشترکة بین الفرس و العرب
  • الإنشاء الطلبی فی القرآن الکریم بین الأمر و النهی
  • الترجمة فی العصر العباسی
  • تصحیح انتقادی منشات قائم مقام فرهانی
  • التشبیة فی نهج البلاغة
  • تطور الأدب العربی علی أیدی الأیرانیین
  • تفسیر الکشاف، تحقیق بلاغی
  • التوابع بین العربیة و الفارسیة
  • الخاقانی الشروانی و أشعاره العربیة
  • دراسة نقدیة لمجموعة قندیل أم هاشم القصصیة
  • رشید الدین الوطواط کاتباً للدیوان
  • شرح الشواهد الشعریة فی کتاب النحو الوافی
  • شعراء الموالی فی العصر الأموی
  • عبدالحمید الکتاب و دوره فی ظهور النثر و تطوره
  • عوامل دخول الألفاظ الفارسیة فی اللغة العربیة
  • غریب المفردات فی عصر الاحتجاج (شامل ۲۰ شاعر در ۱۱ پایان‌نامه)
  • الفعل بین الفارسیة و العربیة
  • کفایة المعانی فی أحرف المعانی
  • وصف الطبیعة فی القرآن الکریم

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]