اِریدو محلی باستانی در جنوب میان‌رودان است. اریدو را قدیمی‌ترین شهر جنوب میان‌رودان و هم‌چنین قدیمی‌ترین شهر دنیا می‌دانند.[۱] این شهر بر طبق تحقیقات باستان‌شناسی در ۵۴۰۰ پیش از میلاد به عنوان اولین سکونتگاه سومریان بنا نهاده شد.
اریدو در دوازده کیلومتری جنوب غربی شهر اور قرار داشت و جنوبی‌ترین شهر در مجموعه شهرهای سومری بود که پیرامون آن معابد و نیایشگاه‌ها توسعه یافته بودند. اریدو در ساحل خلیج فارس و در دهانه رود فرات از نخستین شهرهای جهان بود که سه فرهنگ متفاوت در آنجا ترکیب شده بود:
کشاورزان عبیدی که در کلبه‌های آجری گلی می‌زیستند و از سامانهٔ آبیاری استفاده می‌کردند.
چوپان‌های سامی‌نژاد که در چادرهای سیاه زندگی می‌کردند و گوسفند و بز می‌چراندند.
مردمان ماهیگیر که در مسکن‌های نی‌ساز در تالاب‌ها می‌زیستند و احتمالاً نیای سومریان بودند.
در افسانه‌های سومری، اریدو منزلگاه ایزدی به نام انکی به‌شمار می‌آید و گفته می‌شد که انکی اریدو را بنا کرد.
.svg)
