اسحاق رابین
اسحاق رابین | |
---|---|
اسحاق رابین | |
نخستوزیر اسرائیل | |
مشغول به کار ۱۳ ژوئیه ۱۹۹۲ – ۴ نوامبر ۱۹۹۵ |
|
رئیس جمهور | حاییم هرتزوگ عیزر فایتسمان |
پیش از او: | اسحاق شامیر |
بعد از او: | شیمعون پرس |
مشغول به کار ۳ ژوئن ۱۹۷۴ – ۲۲ آوریل ۱۹۷۷ |
|
رئیس جمهور | افرایم کاتسیر |
پیش از او: | گلدا مایر |
بعد از او: | مناخیم بگین |
وزیر دفاع اسرائیل | |
مشغول به کار ۱۹۸۴ – ۱۹۹۰ |
|
نخست وزیر | شیمون پرز اسحاق شامیر |
پیش از او: | موشه آرنز |
بعد از او: | موشه آرنز |
مشغول به کار ۱۹۹۲ – ۱۹۹۵ |
|
نخست وزیر | اسحاق رابین |
پیش از او: | موشه آرنز |
بعد از او: | شیمون پرز |
اطلاعات شخصی | |
تولد | اورشلیم، فلسطین تحت قیومیت بریتانیا (اسرائیل کنونی) |
مرگ | ۴ نوامبر ۱۹۹۵ میلادی (۷۳ سال) تلآویو، اسرائیل |
ملیت | اسرائیل |
حزب سیاسی | Ma'arakh |
همسر | لی رابین |
فرزندان | دالیا، یووال |
پیشه | نظامی، سیاستمدار |
دین | یهودیت |
امضاء | |
خدمت نظامی | |
خدمت/شاخه | هاگانا |
سالهای خدمت | ۱۹۴۱-۱۹۶۷ |
درجه | سپهبد |
دستورات | فرمانده ستاد کل فرماندهی و عملیات نیروهای دفاعی اسرائیل |
رزمها/جنگها | جنگ ششروزه |
جوایز | جایزه صلح نوبل (۱۹۹۴) |
اسحاق رابین (در عبری: יצחק רבין) (۱۹۲۲ - ۱۹۹۵) سیاستمدار و ژنرال اسرائیلی بود. وی پنجمین نخستوزیر کشور اسرائیل بود که دو بار به مقام نخستوزیری اسرائیل (از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ و از ۱۹۹۲ تا زمان ترور شدنش در سال ۱۹۹۵) برگزیده شده بود. در سال ۱۹۹۴ و به خاطر تلاشش در دستیابی به صلحی جامع و به رسمیت شناختن کشور خودگردان فلسطینی و موفقیت در به ثمر رساندن پیمان اسلو به همراه یاسر عرفات و شیمون پرز موفق به دریافت جایزه صلح نوبل گردید. میانهرویهای رابین و تلاشش برای صلحی جامع با فلسطینیها در دور دوم نخستوزیریاش، با مخالف گسترده افراطگرایان اسرائیلی روبرو بود و سرانجام در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۵ به دست جوانی ۲۵ ساله به نام ایگال عمیر در شهر تلآویو ترور شد. وی تنها نخستوزیر اسرائیلی است که به قتل رسیده است.
محتویات
اوایل زندگی[ویرایش]
اسحاق رابین اولین نخست وزیر اسرائیل بود که محل تولدش فلسطین تحت قیومیت بریتانیا بود. او در خانوادهای صهیونیست که از یهودیان مهاجر اوکراینی بودند، در شهر اورشلیم بدنیا آمد. بسیار جوان بود که به سازمان نظامی هاگانا پیوست. هاگانا گروهی شبه نظامی و زیر زمینی بود که بعدها منشا تأسیس نیروهای دفاعی اسرائیل شد.
زندگی خانوادگی[ویرایش]
رابین در سال ۱۹۴۸ میلادی و در گرماگرم جنگ استقلال اسرائیل با یک زن یهودیالاصل آلمانی که به تنهایی به اسرائیل مهاجرت کرده بود به نام لی رابین (نام پیش از ازدواج: Schlossberg) ازدواج کرد. در آنزمان لی خبرنگار یک روزنامه محلی اسرائیلی به نام پالماخ بود. آنها در طول زندگی مشترکشان دارای دو فرزند به نامهای دالیا و یووال شدند. پس از ترور اسحاق رابین، دخترش دالیا وارد زندگی سیاسی شد و در سال ۲۰۰۱ میلادی به مقام قائم مقامی وزارت دفاع اسرائیل منصوب شد.
لی رابین در سال ۲۰۰۰ میلادی و بر اثر ابتلا به سرطان ریه در شهر پتخ تیکوا در اسرائیل درگذشت.
زندگی نظامی[ویرایش]
در سال ۱۹۴۱ و در حالی که بسیار جوان بود، به شاخه نظامی هاگانا پیوست. وی با نشان دادن شجاعت و اجرای عملیاتهای موفق توانست تا در سال ۱۹۴۷ به مقام فرماندهی کل عملیاتهای هاگانا ارتقا درجه پیدا کند.
وی پس ار تشکیل نیروهای دفاعی اسرائیل به ارتش اسرائیل پیوست و در مدت کوتاهی به مدارج عالی نظامی رسید. وی تنها ۳۲ سال داشت که به درجه سرلشگری (אלוף) نایل آمد. در سن ۴۰ سالگی با درجه سپهبدی به بالاترین درجه در ارتش اسرائیل دست یافت و به درجه راوآلوف (רב-אלוף) و فرماندهی ستاد کل ارتش اسرائیل نایل آمد. در این مقام بود که فرماندهی جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل را در کنار ژنرال موشه دایان، وزیر دفاع وقت بر عهده داشت. رابین سرانجام پس از ۲۶ سال خدمت در نیروهای دفاعی اسرائیل و در سال ۱۹۶۸ لباس نظامیان را از تن بدر کرد و جامه سیاستمداران را پوشید.
مقامات کشوری[ویرایش]
سفارت اسرائیل در واشنگتن نخستین شغل غیر نظامی او در عرصه سیاسی اسرائیل بود که تا سال ۱۹۷۳ میلادی ادامه داشت. او که از اعضای رده بالای حزب اتحاد بود، با بازگشت به اسرائیل به کنست (پارلمان اسرائیل) راه یافت و مقام وزارت کار دولت گُلدا مایر را در اختیار گرفت. یک سال بعد زمانی که مایر از نخست وزیری کناره گرفت، رابین به عنوان رهبر جدید حزب برگزیده شد و به عنوان پنجمین نخست وزیر اسرائیل قدرت را در دست گرفت.
اولین دور نخست وزیری[ویرایش]
رابین در میان اسرائیلیان یک شخصیت محبوب عامه بود. چرا که در مقام رئیس ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل در جنگ شش روزه، باعث پیروزی اسرائیل بر اعراب شده بود.
گروگانگیری مسافران اسرائیلی هواپیمای ایرفرانس در فرودگاه بینالمللی انتبه در اوگاندا در سال ۱۹۷۶ و عملیات نجات گروگانان، نخستین چالش جدی وی در مقام نخست وزیری کشور اسرائیل بود. به دستور او نیروهای تکاوری یگان ویژه سایرت متکل برای آزادسازی گروگانها، با پوشش مخفیانه به داخل خاک اوگاندای تحت حکومت دیکتاتوری ایدی امین رفتند و در طی عمیلاتی چریکی به نام «عملیات انتبه»، بیش از صد گروگان اسرائیلی هواپیمایی فرانسه را آزاد کرده و به خاک اسرائیل بازگرداندند. در این عملیات یوناتان نتانیاهو (به عبری: יונתן נתניהו) برادر نخست وزیر فعلی (بنیامین نتانیاهو) کشته شد.
با قدرت گرفتن گروههای راستگرای مخالف حزب کارگر در اوایل دهه ۱۹۷۰، قدرت سیاسی اسحاق رابین رو به افول گذاشت و نهایتاً اتهام فساد مالی و کشف مبلغ هنگفتی که در حساب خارجی همسرش که در بانکی در آمریکا قرار داشت، وی را مجبور به استعفا کرد.[نیازمند منبع]
مناخم بگین رهبر حزب مخالف و راستگرا از حزب لیکود (برای نخستین بار) دولت بعدی را تشکیل داد.
وزارت دفاع[ویرایش]
وی پس از استعفا از مقام نخست وزیری، همچنان به عنوان عضو کنست (پارلمان اسرائیل) در صحنه سیاسی حضور داشت و ریاست دو کمیته مهم سیاست خارجی و دفاع را در کنست اسرائیل برعهده داشت. وی در فاصله سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰ به عنوان وزیر دفاع اسرائیل در دولتهای ائتلافی اسحاق شامیر و شیمون پرز برگزیده شد.
وقتی وی سکان هدایت وزارت دفاع اسرائیل را در دست گرفت، وقتی بود که نیروهای ارتش اسرائیل در عمق خاک لبنان مشغول جنگ با نیروهای لبنانی بودند. رابین دستور داد تا نیروها به مرز لبنان بازگردند و «منطقه امن امنیتی» را در طرف مرز لبنانی برقرار ساخت. وی دستور حمایت از «ارتش جنوب لبنان» (فالانژهای لبنان) را که متشکل از شبهنظامیان مسیحی لبنانی بود را صادر کرد. بدین ترتیب ارتش جنوب لبنان و تکاوران نیروهای دفاعی اسرائیل در خط مرزی جنوب لبنان با اسرائیل مستقر شدند و مسئولیت حفاظت از «منطقه امن امنیتی» را در دست گرفتند.
دومین دور نخست وزیری[ویرایش]
حزب میانهروی کارگر در سال ۱۹۹۲ دچار تحولات داخلی مثبتی شد و اسحاق رابین رهبری حزب کارگر را در دست گرفت. چند ماه بعد، پیروزی حزب کارگر در انتخابات عمومی اسرائیل بار دیگر او را به عنوان نخست وزیر مامور به تشکیل کابینه کرد.
مهمترین رویداد سیاسی اسرائیل در دور دوم نخست وزیری او عقد پیمان اسلو بود که به موجب آن حق ایجاد تشکیلات خودگردان فلسطینی در نوار غزه و کرانه باختری به فلسطینیها داده شد.
اسحاق رابین در سال ۱۹۹۴ به همراه وزیر خارجه اسرائیل شیمون پرز و یاسر عرفات رهبر فلسطینیان که نقشهای اصلی پیمان اسلو را بازی میکردند، به جایزه صلح نوبل دست یافتند.
در دوره دوم نخست وزیری وی بود که پیمان صلح با اردن به امضا رسید و اسرائیل روابطش را با کشورهای عربی دیگری بجز مصر عادی کرد.
ترور و میراث رابین[ویرایش]
در داخل جامعه اسرائیل، بسیاری وی را به عنوان یک «قهرمان صلح» برای نقشش در انعقاد پیمان صلح با فلسطینیان و گروههای افراطگرای اسرائیلی وی را با عنوان «خائن» به آرمان «اسرائیل بزرگ» معرفی میکردند. اما در جامعه بینالمللی از وی به عنوان فردی شجاع و طرفدار صلح جامع با فلسطینیان یاد میشد.[۱]
میانهرویهای رابین و تلاشش برای صلحی جامع با فلسطینیها در دور دوم نخست وزیریاش، باعث شد تا نهایتاً در شامگاه ۴ نوامبر ۱۹۹۵ و در حالی که در تجمعی در میدان پادشاهان در تلآویو، برای حمایت از صلح میان اعراب و اسرائیل شرکت کرده بود به ضرب سه گلوله یک دانشجوی تندروی ۲۵ ساله به نام ایگال عمیر ترور شود.
ماجراهای فراوانی در حاشیه ترور اسحاق رابین به وجود آمد. شایعات در مورد نحوه رسیدگی و روند درمانی او پس از انتقال به بیمارستان منجر به درخواست انجام تحقیقات رسمی شد. برخی از هواداران و نزدیکان آقای رابین بر این باور بودند که مسئولین بیمارستان ایچیلوف تلآویو، در انجام عملیات درمانی کوتاهی کرده و موجبات مرگ وی را از قصد فراهم آورده بودند.
جامعه اسرائیل با شنیدن خبر مرگ اسحاق رابین به شدت متأثر شد، بطوری که صدها هزار اسرائیلی با تجمع در مقابل مکانی که اسحاق رابین در آنجا به قتل رسید بطور خودجوش گردآمدند و با روشن کردن شمع و خواندن اشعار صلح به سوگواری وی مشغول شدند. در پی اعلام خبر ترور وی در اسرائیل عزای عمومی اعلام شد. بسیاری از رهبران جهان در مراسم خاکسپاری اسحاق رابین شرکت کردند. از آنجمله میتوان به بیل کلینتون رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا، حسنی مبارک رئیس جمهور مصر، حسین پادشاه اردن و بسیاری دیگر از روئسای جمهور و نخست وزیران کشورهای مختلف جهان اشاره کرد.
دولت اسرائیل میدانی را که اسحاق رابین درآنجا ترور شد را به میدان رابین تغییر نام داد و بنای یادبودی، در همان نقطهای که اسحاق رابین درآنجا ترور گردید ساخته شد. پس از مرگ وی، بسیاری از خیابانها و مکانهای عمومی به افتخار وی دوباره نام گذاری شد. وی در تپه هرتسل به خاک سپرده شد. پس از مرگ همسرش لی رابین در سال ۲۰۰۰ میلادی و بر اثر ابتلا به سرطان ریه، جسد وی در کنار همسرش اسحاق رابین به خاک سپرده شد.
کتابهای تحقیقی[ویرایش]
این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما میتوانید با افزودن منابع برطبق اصول تأییدپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیپدیا کمک کنید. مطالب بیمنبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
فهرست کتابهای تحقیقی که توسط محققان و اعضای نزدیک خانواده رابین درمورد زندگی و اقدامات وی به زبان انگلیسی نوشته شدهاند.
- Benedikt، Linda: Yitzhak Rabin: The Battle for Peace، ISBN 1-904950-06-X.
- Horovitz، David (editor): Yitzhak Rabin، Soldier of Peace، ISBN 1-55704-287-X
- Kurzman، Dan: Soldier of Peace: The Life of Yitzhak Rabin، ISBN 0-06-018684-4
- Rabin، Leah: Rabin: Our Life، His Legacy، ISBN 0-399-14217-7
- Rabin، Yitzhak: The Rabin Memoirs، ISBN 0-520-20766-1
- Dr. Uri Milstein، The Rabin File، ISBN 965-229-196-X
منابع[ویرایش]
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اسحاق رابین موجود است. |
- ↑ ده سال از ترور اسحاق رابین گذشت (بیبیسی فارسی)
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Yitzhak Rabin»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱ مارس ۲۰۱۴).
|
|
|
|
|
|
|
|
- وزرای دولت در اسرائیل
- الگو:تاریخ آسیا
- اسحاق رابین
- اعضای کنست
- اعضای هگانا
- افراد کشتهشده در اسرائیل
- اهالی اسرائیل اوکراینیتبار
- آمریکاییتبارهای اهل اسرائیل
- اهالی اسرائیل بلاروستبار
- اهالی اورشلیم
- اهالی تلآویو
- برندگان جایزه صلح نوبل
- برندگان جایزه نوبل اهل اسرائیل
- بیخدایان اهل اسرائیل
- بیخدایان یهودی
- ترورشدگان اهل اسرائیل
- درگذشتگان ۱۹۹۵ (میلادی)
- دیپلماتهای اهل اسرائیل
- زادگان ۱۹۲۲ (میلادی)
- سفیران اسرائیل در ایالات متحده آمریکا
- سیاستمداران اهل اسرائیل
- سیاستمداران کشتهشده
- سیاستمداران یهودی
- فرماندهان نیروهای دفاعی اسرائیل
- مرگها به وسیله اسلحه گرم در اسرائیل
- مرگهای تروریستی در اسرائیل
- نخستوزیران اسرائیل
- ندانمگرایان یهودی
- وزیران بهداشت اسرائیل
- وزیران دفاع اسرائیل
- یهودیان
- یهودیان اهل اسرائیل
- یهودیان در قیومیت بریتانیا بر فلسطین
- یهودیان سکولار