دوزدوزان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
دوزدوزان
کشور  ایران
استان آذربایجان شرقی
شهرستان سراب
بخش مهربان
سال شهرشدن ۷۹
مردم
جمعیت ۳۱۶۱
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۱۶۸۷ متر
آب‌وهوا
روزهای یخبندان سالانه ۱۵۰
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی ۰۴۳۲۷۲۲
وبگاه وب سايت دوزدوزان
دوزدوزان
نام دوزدوزان
کشور  ایران
استان استان آذربایجان شرقی
شهرستان شهرستان سراب
اطلاعات اثر
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت ۲۳۹۳۵
تاریخ ثبت ملی ۱۵ دی ۱۳۸۷

دوزدوزان یکی از شهرهای بخش مهربان شهرستان سراب استان آذربایجان شرقی ایران است.

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

شهر دوزدوزان ۳۲ کیلومتری شهرستان سراب و ۳۷ کیلومتری شهرستان بستان آباد، در قسمت شمال جاده اصلی تبریز – اردبیل که بصورت غربی – شرقی کشیده شده‌است قرار دارد.

این شهر یکی از شهرهای چهارگانه شهرستان سراب می‌باشد و از طرف غرب به شهرستان بستان آباد، از طرف شرق به شهرستان سراب، از طرف شمال به شهر مهربان و از طرف جنوب به شهر شربیان محدود می‌شود.

همسایه‌های دیوار به یوار شهردوزدوزان از طرف غرب روستای خاکی، از طرف شرق روستاهای ارزنه، دولت آباد و داراب، از طرف شمال روستاهای زنگیل آباد و آردالان و از طرف جنوب شهر شربیان و روستای ایوق می‌باشد.

آب و هوا[ویرایش]

شهر دوزدوزان بواسطه قرارگرفتن در منطقه کوهستانی (نزدیکی به رشته کوه بزقوش و ارتفاعات سبلان دارای آب وهوایی سردوکوهستانی است که در تابستان معتدل و در زمستان‌ها دارای آب و هوای سرد می‌باشد و یکی ازنقاط سردسیر کشور به شمارمی رود. تعداد روزهای یخبندان در شهر دوزدوزان حدود ۵ ماه درسال می‌باشد. مقداربارندگی سالانه از ۳۰۰ تا ۶۰۰ میلی متر متغیر می‌باشد، بارش در جوی‌ها و رودهای فصلی جاری شده و به سمت تلخه‌رود سرازیر و توسط آن ازمنطقه خارج می‌شود.

وضعیت شغلی اهالی[ویرایش]

باتوجه به کارو تلاش مضاعف اهالی دوزدوزان باوجود رونق کشاورزی و کشت گندم و جو و سیب زمینی برای دوران سرما به جهت وضعیت مالی خوب اهالی کامیونداری و پرداختن به امور ساختمانی و عمرانی از اصلی‌ترین شغل‌های دوزدوزان به شمار می رود.

تپه پیردیکی دوزدوزان[ویرایش]

تپه پیردیکی دوزدوزان مربوط به سده‌ها میانه و متاخر دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان سراب، بخش مهربان، شهر دوزدوزان واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۹۳۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]

منابع[ویرایش]

  • اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
  1. «دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران‌شهر». سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران. بازبینی‌شده در ۱۹/۵/۲۰۱۱. 

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]