وصاف شیرازی
ادیب شرف الدین عبدالله بن فضل‌الله بن عبدالله وصاف شیرازی یا ﺷﻬﺎب‌اﻟﺪﯾﻦ/ ﺷـﺮف‌اﻟـﺪﯾﻦ ﻋﺒـﺪاﷲ ﺑـﻦ ﻋﺰاﻟـﺪﯾﻦ ﻓـﻀﻞاﷲ ﺷـﯿﺮازی ﻣﻠﻘـﺐ ﺑـﻪ وﺻـﺎف اﻟﺤﻀﺮه و ﻣﺘﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﺷﺮف و ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ وﺻﺎف(زاده ۶۶۳ شیراز - درگذشته ۷۲۸) از ادﯾﺒﺎن و مورخان و ﺷﺎﻋﺮان ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ و ﻫﺸﺘﻢ ﻫﺠﺮی قمری است.[۱]
محتویات
زندگی‌نامه[ویرایش]
وی در ﺷﯿﺮاز ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﭘﺮداﺧـﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪرش در ﺷﻤﺎر ﻋﺎﻣﻼن دﯾﻮاﻧﯽ دوﻟﺖ ایلخانی ﻓﺎرس درآﻣﺪ و ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﻮاﺟـﻪ ﺻﺪراﻟﺪﯾﻦ اﺣﻤﺪ ﺧﺎﻟﺪی زﻧﺠﺎﻧﯽ، ﻧﺎﯾﺐ اﻣﯿﺮ ﻃﻐﺎﺟﺎر ﺣﺎکﻢ ﻓﺎرس ﮔﺮدﯾﺪ. ﻣﺪﺗـﯽ ﻧﯿــﺰ ﻣــﻮرد ﻟﻄــﻒ رشیدالدین فضل‌الله همدانی و ﻏﺎزان ﺧﺎن و ﺳﻠﻄﺎن اﻟﺠﺎﯾﺘﻮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
وﺻﺎف از ﺳﺎل ۶۹۹ ﺑﻘﺼﺪ ﺗﺤﺮﯾﺮ ذﯾﻠﯽ ﺑﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﻬﺎﻧﮕﺸﺎی ﺟﻮﯾﻨﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ کﺘﺎب ﻣﻌﺮوﻓﺶ «ﺗﺠﺰﯾﻪ اﻻﻣﺼﺎر و ﺗﺠﺰﯾﻪ اﻻﻋﺼﺎر» (ﭘﺮاکﻨﺪه ﺷﺪن ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮔﺬﺷﺖ روزﮔـﺎران) کﺮد کﻪ در ﭘﻨﺞ ﺟﻠﺪ ﺗﺎﻟﯿﻒ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ وﺻﺎف ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ. وی ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻘﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮد در ﻧﺜﺮ ﻣﺘکﻠﻒ ﻣﺼﻨﻮع، در ﺷﻌﺮ ﻋﺮﺑـﯽ و ﻓﺎرﺳـﯽ ﻧﯿـﺰ دﺳـﺖ داﺷﺘﻪ کﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﺑﯿﺎت و ﻗﻄﻌﺎت و ﻗﺼﺎﯾﺪ ﺧﻮد را در کﺘﺎب ﺧﻮﯾﺶ ذکﺮ کﺮده‌اﺳـﺖ.
آرامگاه[ویرایش]
ﻗﺒﺮ وی ﻣﺎ ﺑﯿﻦ ﺗکﯿﻪ ﭼﻬﻞﺗﻨﺎن و ﺣﺎﻓﻈﯿﻪ اﺳﺖ.[۲]
آثار[ویرایش]
- تاریخ وصاف (یا تجزیه الامصار و تزجیه الاعصار)
منابع[ویرایش]
- ↑ دائرةالمعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب).
- ↑ «وصاف». شهرداری شیراز.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
