نیروگاه هسته‌ای بوشهر
| نیروگاه هسته‌ای بوشهر | |
  نیروگاه هسته‌ای بوشهر محل نیروگاه هسته‌ای بوشهر روی نقشه ایران
| |
| تاریخ تأسیس | مهر ۱۳۵۵: تاریخ شروع اولیه ۱۳۷۱: شروع دوباره بعد از تخریب‌ها در جریان جنگ ایران و عراق |
|---|---|
| نوع نیروگاه | اتمی |
| توان | ۷۰۰ مگاوات (توان ۷۵ درصدی)[۱] |
| کشور |  ایران
|
| شهر | بوشهر |
مختصات: ۲۸°۴۹′۴۴″شمالی ۵۰°۵۳′۱۳″شرقی / ۲۸.۸۲۸۸۸۹°شمالی ۵۰.۸۸۶۹۴۴°شرقی
| بخشی از نوشتارهای پیرامون |
| انرژی هسته‌ای در ایران |
|---|
 |
| سال‌شمار |
| تأسیسات |
| سازمان‌ها |
| توافق‌نامه‌های بین‌المللی |
| شخصیت‌ها |
| مرتبط |
 درگاه ایران درگاه فناوری هسته‌ای |
نیروگاه هسته‌ای بوشهر یکی از نیروگاه‌های ایران و اولین نیروگاه هسته‌ای ایران از نوع رآکتور آب فشرده مدل وی وی ای آر (VVER) با ظرفیت تولید ۱۰۰۰ مگاوات است. شرکت روسی اتم‌ستروی‌اکسپورت پیمانکار اصلی این نیروگاه است. مراحل ساخت این نیروگاه در فضای سیاسی منحصربفردی انجام شده‌است. ساخت این نیروگاه در سال ۱۳۵۴ با دستور مستقیم محمدرضا شاه پهلوی توسط شرکت‌های آلمانی آغاز شد و قرار بر این بود که تا پایان ۱۳۶۴ این نیروگاه به بهره‌برداری برسد. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ ساخت آن به طور کامل متوقف شد. بالاخره در سال ۱۳۷۴ قراردادی میان ایران و روسیه برای تکمیل آن به امضاء رسید. تکمیل نیروگاه تا شهریور ۱۳۹۰ طول کشید. در این سال نیروگاه بوشهر تولید برق را آغاز کرده و با توان ۷۰۰ مگاوات فعالیت می‌کند.
نیروگاه بوشهر نخستین و تنها نیروگاه هسته‌ای غیرنظامی تولید انرژی در خاورمیانه است. پیش از این سه نیروگاه تحقیقاتی در ایران، دو تا در عراق، دو تا در اسرائیل و یکی در سوریه ساخته شده بود اما نیروگاه تولید انرژی در منطقه وجود ندارد. بر اساس قرارداد سازمان انرژی اتمی ایران و روسیه؛ تأمین سوخت آن با روسیه است و پسماند اتمی آن نیز به روسیه بازمی‌گردد و مسئولیت اداره آن بر عهده پرسنل متخصص ایرانی است که به زبان روسی تسلط کامل دارند البته مشاورین آنها روس هستند.[۲]
محتویات
پیشینه[ویرایش]
قرارداد اولیه[ویرایش]
در زمان محمدرضا شاه پهلوی سال ۱۳۵۵ و ۲ سال بعد از تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران،[۳] این سازمان با بخش تکنولوژی و تحقیقات سازمان انرژی اتمی آلمان غربی موافقتنامه‌ای برای همکاری‌های بلند مدت امضاء کرد[۴] و در پی آن شرکت کرافت ورک یونیون، یکی از شرکت‌های وابسته به زیمنس آلمان ساخت ۲ واحد نیروگاه اتمی هر یک به توان اسمی ۱۲۹۳ مگاوات و توان خالص ۱۱۹۶ مگاوات را در بوشهر برعهده گرفت.[۵] اما در سال ۱۳۵۷ در شرایطی که حدود ۷۵ درصد از واحد اول و ۶۰ درصد واحد دوم نیروگاه ساخته شده بود با پیروزی انقلاب اسلامی ایران طرف آلمانی کار بر روی پروژه را متوقف کرد.[۵] آلمانی‌ها این دلایل را برای توقف پروژه برمی‌شمردند:
- عدم ثبات سیاسیِ منطقه
- نگرانی از استفادهٔ نظامی از نیروگاه توسط حکومت نوِ مخالف غرب
- پرداخت‌های مالی از طرف ایرانی‌ها عقب افتاده بودند.
- رهبر مذهبی ایران، روح‌الله خمینی، انرژی هسته‌ای را مغایر با ارزشهای اسلامی توصیف کرده بود.[۶]
دولت ایران از شرکت آلمانی در دادگاه داوری بین‌المللی شکایت کرد.[۴] براساس رای ۱۳ مارس ۱۹۸۲ دادگاه بین‌المللی، مقرر شد، کلیه قطعات و دستگاه‌های ساخته شده دو نیروگاه بوشهر تا آن زمان، به اضافه نیمی از سوخت هسته‌ای به مالکیت ایران درآید[۴] و پیمانکار موظف شد که این قطعات را به صورت تحویل در بندر بوشهر، به ایران تحویل دهد.[۵]
احداث مجدد[ویرایش]
در سال۱۳۵۷ با پیروزی انقلاب، عملیات ساخت این نیروگاه‌ها از جانب کشورهای غربی متوقف شد و حکومت جمهوری اسلامی در اوایل انقلاب با ساخت نیروگاه و پروژه هسته‌ای مخالف بود و در طول جنگ ایران و عراق تأسیسات موجود چندین بار مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت، که در اثر آن آسیب‌هایی به تجهیزات و ساختمان‌های موجود وارد شد.
در دهه ۶۰ بار دیگر کار در نیروگاه بوشهر از سر گرفته شد، اما همزمان با حضور کارشناسان آلمانی در نیروگاه، حمله موشکی عراق به بخشی از ساختمان نیروگاه بوشهر، آلمان را از ادامه پروژه منصرف کرد.[۴][۵]
در اوایل سال ۱۳۶۸ با سفر علی اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت به روسیه، موافقتنامه همکاری هسته‌ای میان دو کشور تدوین شد و متعاقب آن در ۲۴ اوت سال ۱۹۹۲ (۲ شهریور ۱۳۷۱) موافقتنامه کاملی از همکاری‌های هسته‌ای ایران و روسیه امضاء شد.[۷] در نوامبر ۱۹۹۴ قرارداد تکمیل واحد اول نیروگاه بوشهر ایران و روسیه به امضاء رسید. به موجب این قرارداد مقرر شد ساخت نیروگاه تا پایان ۲۰۰۰ به پایان برسد.[۸] این قرارداد در ژانویه ۱۹۹۶ میان سازمان انرژی اتمی ایران و شرکت اتم استوری اکسپورت روسیه اعتبار اجرایی پیدا کرد.[۵] طرف روس متعهد شد تا سال ۲۰۰۰ ساخت نیروگاه را به پایان برساند.[۹]
همچنین ایران متعهد شده‌است، پسماند سوخت نیروگاه هسته‌ای بوشهر را به روسیه بازگرداند.[۱۰]
مبلغ کل قرارداد در این پروژه در ابتدا یک میلیارد و دویست میلیون دلار بود که با گذشت زمان و تجدید نظرها مبلغ این قرارداد ده درصد افزایش داشته‌است. سوخت نیروگاه بوشهر نیز ۵۲ میلیون دلار به انضمام کل هزینه‌های حمل تا محل ساختگاه پیش بینی شده بود.[۱۱]
پیش‌راه‌اندازی[ویرایش]
سازمان انرژی اتمی ایران مدعی شد این نیروگاه در روز چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ پیش‌راه‌اندازی می‌گردد.[۱۲]
در ۷ اسفند ۱۳۸۷ و بعد از پیش راه‌اندازی نیروگاه، محمد سعیدی معاون بین‌الملل سازمان انرژی اتمی ایران گفت:[۱۳]
ما تمام این تست‌ها را انجام می‌دهیم و بعد از آن وارد مرحله راه‌اندازی می‌شویم.
غلامرضا آقازاده رئیس وقت سازمان انرژی اتمی ایران نیز گفت:[۱۳]
هیچ مشکلی برای راه‌اندازی نهایی این نیروگاه وجود ندارد.
راه‌اندازی[ویرایش]
سرگئی کرینکو رئیس شرکت روسی در فروردین ۱۳۸۸ اعلام کرد:[۱۳]
یک سال پس از راه‌اندازی پروژه، نیروگاه توسط ایرانی‌ها اداره خواهد شد.
. نیروگاه بوشهر در عمل ۱۲ شهریور ۱۳۹۰ به شبکه برق سراسری متصل شد.[۱۴]
مشخصات نیروگاه[ویرایش]
ژنراتور[ویرایش]
ژنراتور نیروگاه هسته‌ای بوشهر از نوع سنکرون سه فاز می‌باشد. سیستم خنک‌کنندگی در استاتور آب و در روتور و هسته استاتور آن نیز هیدروژن است. قدرت خروجی آن ۱۰۰۰ مگاوات و دارای دو قطب است. ولتاژ خروجی استاتور آن نیز ۲۷ کیلوولت می‌باشد.[۱۵]
پست[ویرایش]
نیروگاه هسته‌ای بوشهر دارای دو پست ۲۳۰ کیلوولت و ۴۰۰ کیلوولت می‌باشد. پست ۴۰۰ کیلوولت از طریق دو خط به پست چغادک و شبکه سراسری متصل می‌شود و اتصال پست ۲۳۰ کیلوولت به شبکه سراسری توسط دو خط و از طریق پست بوشهر صورت می‌پذیرد.[۱۵]
نقش نیروگاه در صرفه جویی[ویرایش]
علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی از بستن قرارداد با روسیه برای ساخت ۲ نیروگاه دیگر در بوشهر خبر داد و گفت: پس از ساخت این نیروگاه‌ها در مجموع می‌توانیم سالیانه ۲۲ میلیون بشکه نفت صرفه جویی داشته باشیم.[۱۶]
نگارخانه[ویرایش]
ماکت نیروگاه اتمی
عکس قدیمی نیروگاه اتمی
ماکت نیروگاه اتمی
جستارهای وابسته[ویرایش]
- برنامه هسته‌ای ایران
- چرخه سوخت هسته‌ای
- غنی‌سازی اورانیوم
- نیروگاه هسته‌ای
- روزشمار موضوع هسته‌ای ایران
- فهرست نیروگاه‌های ایران
پیوند به بیرون[ویرایش]
- سایت شرکت روسی سازنده نیروگاه
- نیروگاه بوشهر در ویکی‌مپیا
- «جزئیات مراسم پیش راه‌اندازی» (فارسی). فردا نیوز.
- «فرایند عملیاتی نیروگاه اتمی بوشهر» (فارسی). مؤسسه علمی صنعتی برق ایران.
- تصاویری از نیروگاه اتمی بوشهر
منابع[ویرایش]
- ↑ نیروگاه بوشهر به تولید ۷۰۰ مگاوات برق رسید - وبگاه خبری تابناک
- ↑ Iran begins loading Bushehr nuclear reactor BBC
- ↑ «معرفی سازمان انرژی اتمی ایران در یک نگاه» (فارسی). وبگاه سازمان انرژی هسته‌ای ایران. بازبینی‌شده در ۱۲ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ «نیروگاه بوشهر از آغاز تا اکنون». ۰۲–۰۹–۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۰۱–۰۴–۲۰۰۹.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ «نیروگاه هسته‌ای بوشهر؛ انتظار سی ساله برای آغاز فعالیت». ۲۵–۹–۲۰۰۶. بازبینی‌شده در ۰۱–۰۴–۲۰۰۹.
- ↑ ویکی‌پدیا آلمانی
- ↑ «اختصاصی ایرنا/ سخنگوی روس اتم: تاریخ دقیق راه‌اندازی نیروگاه هسته‌ای بوشهر امروز مشخص می‌شود.». ۰۷–۱۲–۱۳۸۷. بازبینی‌شده در ۱۲–۰۱–۱۳۸۸.
- ↑ «ساخت نیروگاه بوشهر دو ماه دیگر تمام می‌شود.». ۱۲–۰۴–۱۳۸۶. بازبینی‌شده در ۱۲–۰۱–۱۳۸۷.
- ↑ «نیروگاه اتمی بوشهر؛ ابهام در مورد تحویل سوخت» (فارسی). دویچه وله، ۲۰–۰۶–۲۰۰۷. بازبینی‌شده در ۰۱–۰۴–۲۰۰۹.
- ↑ «بازتاب پیش راه‌اندازی نیروگاه هسته‌ای بوشهر در رسانه‌های خبری روسیه». ۰۷–۱۲–۱۳۸۷. بازبینی‌شده در ۱۲–۰۱–۱۳۸۸.
- ↑ «تاریخ جدید ایران برای راه‌اندازی نیروگاه بوشهر» (فارسی). رادیو فردا، ۱۰–۱۱–۱۳۸۶. بازبینی‌شده در ۱۲ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ «بی‌بی‌سی فارسی».
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ «نیروگاه اتمی بوشهر پیش راه‌اندازی شد» (فارسی). رادیو زمانه. بازبینی‌شده در ۱۲ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ «برق نیروگاه هسته‌ای بوشهر به شبکه سراسری متصل شد». پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، ۱۳ شهریور ۱۳۹۰. بازبینی‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ «فرایند عملیاتی نیروگاه اتمی بوشهر» (فارسی). مؤسسه علمی صنعتی برق ایران. بازبینی‌شده در ۱۲ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ باشگاه خبرنگاران جوان 26 دیماه1395 http://www.yjc.ir/fa/news/5937602/
